Kościół Narodów u stóp Góry Oliwnej

Góra Oliwna

Góra Oliwna ( arab. Dżabal at-Tur, hebr. הר הזיתים – Har ha-Zeitim) – wzniesienie położone we Wschodniej Jerozolimie w Izraelu (818 m n.p.m.)^[1].

Od Starego Miasta i Ofelu oddziela je Dolina Cedronu . Jest równoległe do Wzgórza Świątynnego . Na jego stokach od strony wschodniej znajdują się arabskie osiedla Al Azarija ( Betania ) oraz Betfage . U podnóża góry od strony zachodniej rozciąga się Getsemani .

Od czasów chrześcijańskich wzniesienie było uważane za miejsce święte. Helena , matka cesarza Konstantyna , wzniosła na szczycie bazylikę nazywaną Eleona. Obok niej pochowany został św. Cyryl Jerozolimski . W roku 378 zamożna niewiasta Pomenia wystawiła kościół upamiętniający Wniebowstąpienie Chrystusa . Hiszpańska pątniczka Egeria , która nawiedziła Ziemię Świętą w 380 roku, nazwała go w swoim pamiętniku z podróży Imbomon. W V w. , wg różnych świadectw, wzgórze było zabudowane klasztorami i świątyniami. M. in. św. Melania założyła tuż obok Kościoła Wniebowstąpienia klasztor Apostolion wraz z przyległą kaplicą Martyrium.

Wykopaliska na Górze Oliwnej przeprowadzili w roku 1910 ojcowie biali (ruiny bazyliki bizantyjskiej – Eleona) oraz w 1959 franciszkanie na terenie swojej posesji przy sanktuarium Wniebowstąpienia. Wykazano, że góra nie była zamieszkana w czasach Chrystusa.

Na szczycie Góry Oliwnej i na jej stokach znajdują się dzisiaj następujące sanktuaria chrześcijańskie: kaplica Wniebowstąpienia (w rękach muzułmanów ), grota św. Pelagii, grecki kościół Viri Galilei, francuski karmel Ojcze nasz , klasztor benedyktynek, kościół Dominus flevit , rosyjska cerkiew św. Marii Magdaleny, skała św. Tomasza, Ogród Oliwny i bazylika w Getsemani , polski klasztor elżbietanek – Home of Peace, sanktuarium w Betfage oraz sanktuarium w Betanii.

Według jednej z wersji znajduje się tutaj ćakra kreatywności – Wiśuddha .

Panorama Jerozolimy z Góry Oliwnej

Góra Oliwna w Biblii

W czasach starotestamentalnego Dawida Góra Oliwna była miejscem oddawania czci Jahwe .

Przez Górę Oliwną uciekał Dawid przed Absalomem ( 2 Sm 15,30 ). Od jej strony wjechał do Jerozolimy Jezus ( Łk 19:37 ). Miejsce pojmania Jezusa ( Łk 22,39 , Mt 26,30 , Mt 26,36 , Mk 14,26 , J 18,1 )

Jest wymieniana w Księgach Samuela , Królewskich , Ezechiela i Zachariasza . Dzieje Apostolskie umiejscawiają na jej szczycie Wniebowstąpienie Pańskie (por. Dz 1, 3-12). Wedle proroctwa w Księdze Zachariasza 14, 4, ma stanąć na niej Chrystus w dniu Sądu Ostatecznego ^[2][3][4].

Przypisy