Konstans II Brodaty
Konstans II i jego syn Konstantyn - wizerunek na monecie
Cesarz bizantyjski
Okres panowania	od 641 do 15 września 668
Poprzednik	Herakleonas
Następca	Konstantyn IV Pogonatos
Dane biograficzne
Urodzony	7 listopada 630
Zmarł	15 września 668
Ojciec	Konstantyn III
Matka	Gregoria
Żona	Fausta
Dzieci	Konstantyn IV Herakliusz Tyberiusz

Konstans II Brodaty (Constans II Heraclius Pogonatus) (ur. 7 listopada 630 , zm. 15 września 668 ) – cesarz bizantyjski od 641 .

Był synem Konstantyna III i jego żony Gregorii. Tron odziedziczył po swoim wuju - Herakleonasie , obalonym w wyniku zamieszek w Konstantynopolu. W celu zapewnienia sobie pełni władzy^[1] kazał wyświęcić na księdza swego brata Teodozjusza i następnie go zamordować.

Początek panowania cesarza upłynął pod znakiem zagrożenia ze strony Arabów . Pod wodzą kalifa Umara i jego dowódców przygotowywali się do oblężenia Konstantynopola od strony lądu i morza, jednak powstrzymała ich śmierć arabskiego władcy. Konstans II zmuszony został do rezygnacji z ziem egipskich, gdy jego flota poniosła klęskę pod Finike w 655  r. Wykorzystując względny spokój na froncie arabskim cesarz skierował się nad Dunaj, gdzie w 658  r. pokonał plemiona słowiańskie. Do trudnej sytuacji Konstansa przyczyniły się również liczne bunty uzurpatorów. W latach 646 - 647 w egzarchacie Kartaginy panował samozwańczy cesarz Grzegorz, pokonany przez Arabów pod Sufetulą . Z kolei w Italii i Sycylii basileusem ogłosił się w 649  r. Olimpios , wysłany uprzednio przez Konstansa z misją uwięzienia papieża Marcina I . Bunt zakończył się wraz znagłą śmiercią Olimpiosa w 652  r.

W polityce religijnej Konstans II sprzyjał jawnie monoteletyzmowi . Aby ugruntować pozycję doktryny ogłosił traktat religijny Typos, co jednak doprowadziło do niepokojów na tle religijnym. Samozwaniec afrykański Grzegorz był zwolennikiem ortodoksji, a Olimpios ogłosił się cesarzem wykorzystując niepopularność Konstansa w Italii. W związku z planami odzyskania afrykańskich posiadłości i Sycylii, cesarz nosił się z zamiarem przeniesienia stolicy imperium do Syrakuz . Aby ugruntować następstwo tronu, w 654  r. uczynił współpanującymi swoich synów: Konstantyna (późniejszego cesarza), Tyberiusza i Herakliusza.

Dokonał gruntownej reorganizacji Marynarki Wojennej Cesarstwa. W 663 roku wyruszył na czele nowej floty na Sycylię w celu uratowania wyspy i Północnej Afryki z Kartaginą przed zajęciem ich przez Arabów . Poniósł jednak klęskę. Został zamordowany w Syrakuzach 15 września 668 podczas kąpieli^[2]. Zabił go jeden z jego dworzan, a zwłoki jego przywieziono do Konstantynopola i pochowano w kościele Świętych Apostołów.

Jego żoną była Fausta, córka Valentinusa. Konstans miał z nią trzech synów:

• Konstantyna IV , kolejnego cesarza,
• Herakliusza, współcesarza w latach 659 - 681 ,
• Tyberiusza, współcesarza w latach 659 - 681 .

Przypisy

Zobacz też

• Władcy bizantyjscy

Bibliografia

1. Aleksander Krawczuk Poczet Cesarzy Bizantyjskich wyd. Iskry, Warszawa 2006
2. Historia Świata 600-800-Pochód Islamu tekst Stephen G. Hyslop; wyd. Amber Warszawa 1998

Poprzednik Herakleonas

Cesarz bizantyjski 641 - 668

Następca Konstantyn IV Pogonatos