Leźnica Mała –
wieś
w
Polsce
położona w
województwie łódzkim
, w
powiecie łęczyckim
, w
gminie Łęczyca
.
Historia
Oddalona o kilka kilometrów na zachód od
Łęczycy
wieś Leźnica Mała jest odnotowywana już w średniowiecznych źródłach. Pod koniec XVIII wieku była własnością księdza Andrzeja Miniszewskiego (Miniszewscy z końca XIX wieku pochowani są na cmentarzu łęczyckim). W XIX wieku rodzina Gnoińskich była dziedzicami wsi. Na początku XX wieku wyemigrowali do Ameryki, przekazując folwark Wyrzykowskiemu, krewnemu rodziny. Do dnia dzisiejszego potomkowie tego rodu mieszkają we wsi.
W latach 1975-1998
miejscowość administracyjnie należała do
województwa płockiego
.
Cmentarz
Tutejszy cmentarz ulokowany jest przy samej drodze przecinającej wieś. Niemal na końcu głównej alei, po jej lewej stronie, zachował się niezmiernie interesujący grobowiec o podwójnej, sklepionej beczkowo krypcie. Nad nim umieszczono pokaźnych rozmiarów pomnik z piaskowca. Pomnik jest ozdobiony misternie kutą materią zwieszającą się od szczytu, z frędzlami po bokach. Z prawej strony, spod "materiału" wystaje wianek kwiatów. W centralnej części umieszczono napis „Grób rodziny Borzęckich i Czarneckich”. Pod nim znalazły się wypukło rzeźbione motywy krzyża, kotwicy, serca gorejącego i wiązki kwiatów.
Mieszkańcy Leźnicy Małej twierdzą, że pochowany jest tutaj, w niezbyt ładnym grobowcu z lastryko, Hubert ks. Lubomirski, syn księżnej Teresy z
Radziwiłłów
i ks. Huberta
Lubomirskiego
. Zmarły w 1977 roku Hubert Lubomirski jr miał być stróżem w PGR Mniszki. W grobie spoczywa jego druga żona Małgorzata.
Kościół
W Leźnicy Małej można zobaczyć kościół z roku
1784
, wybudowany przez ówczesnego dziedzica ks. Andrzeja Mniszkowskiego. Budynek
orientowany
, jednonawowy, drewniany, o konstrukcji zrębowej, oszalowany, jednonawowy. Ołtarz główny manierystyczny z drugiej połowy XVII wieku, wewnątrz wczesnobarokowe rzeźby naturalnej wielkości pochodzące z tumu.
Na terenie starego cmentarza, który znajdował się przy kościele możemy podziwiać pomniki przyrody: dwa wiązy szypułkowe o obwodach 434, 580 cm oraz wysokości 30 i 15 m.
Szkoła
W Leźnicy Małej znajduje się szkoła podstawowa, której początki istnienia sięgają okresu po I wojnie światowej.
Jeden z mieszkańców tej wsi o nazwisku Beticher (z pochodzenia Niemiec) z pomocą okolicznej ludności wybudował największy w okolicy budynek, przeznaczając na to własne środki finansowe. W
1918
roku wynajęto w tym budynku izby i zorganizowano Publiczną Szkołę Powszechną w Leźnicy Małej. Brak jest jakichkolwiek dokumentów i zarządzeń dotyczących okoliczności utworzenia i stopnia organizacji tej szkoły. Była to szkoła z klasami I - IV. W
1932
roku była to już szkoła powszechna stopnia III o siedmiu oddziałach.
Podczas II wojny światowej szkoła była nieczynna. Wszystkie dokumenty w czasie okupacji zaginęły.
1 września
1945
szkoła wznowiła oficjalną działalność i działa do dzisiejszego dnia. Rok szkolny 1974/1975 był przełomowy dla historii tej szkoły. Władysław Wyrzykowski przekazał grunty pod budowę nowej szkoły. Od
5 października
1974
roku zajęcia szkolne odbywały się w nowym budynku szkolnym, który użytkowany jest przez szkołę do dziś.
Linki zewnętrzne
Autobusowy rozkład jazdy
