Komárno (
węg.
Komárom) - graniczne
miasto
(37 tys. mieszkańców, w tym 64%
Węgrów
) na południu
Słowacji
, położone przy ujściu rzeki
Wag
do
Dunaju
. Na drugim brzegu Dunaju znajduje się połączone mostem
węgierskie
miasto
Komárom
(historycznie są to dwie części tego samego miasta, do
1920
roku i w latach
1938
-
1945
).
Pierwsze ślady osadnictwa pochodzą z
epoki brązu
. W IV w. p.n.e. osiedlili się tu
Celtowie
, w czasach rzymskich powstał fort obronny Celemantia (ruiny zachowane do dziś).
Pierwsze przywileje miejskie Komarno otrzymało w
1265
r. od króla
Beli IV
. W
1745
r.
Maria Teresa
nadała mu prawa wolnego miasta królewskiego. W
1763
r. miasto zostało zniszczone przez silne trzęsienie ziemi, w
1945
r. silnie zbombardowane, a w
1965
poważnie uszkodzone przez powódź. Mimo tego Komarno jest miejscowością atrakcyjną turystycznie.
W mieście znajduje się zamek przebudowany w
XVI wieku
na
twierdzę
, następnie uzupełnioną o nowe fortyfikacje w
XVII wieku
. Obydwie zbudowane koło siebie fortece zachowały się do dnia dzisiejszego.
Komarno jest miejscem urodzenia
Franciszka Lehara
i
Móra Jókaia
.
W mieście znajduje się
stocznia
, przejście graniczne, kąpielisko termalne, rozwija się przemysł spożywczy. Komarno jest ważnym skupiskiem mniejszości węgierskiej na Słowacji.
Zobacz też