- Tego traktatu nie należy mylić z wcześniejszym
traktatem brzeskim
z 9 lutego pomiędzy Państwami Centralnymi a Ukraińską Republiką Ludową.
Dokument Traktatu Brzeskiego 1918
Przyjazd
Lwa Trockiego
na czele sowieckiej delegacji pokojowej - dworzec kolejowy w Brześciu
Linia frontu w grudniu 1917 r i obszar okupowany przez państwa centralne po traktacie brzeskim
Traktat brzeski –
traktat
pokojowy podpisany w
Brześciu
3 marca
1918
między
Cesarstwem Niemieckim
i
Austro-Węgrami
oraz ich sojusznikami
Królestwem Bułgarii
i
imperium osmańskim
, a
Rosją bolszewicką
.
Podpisanie pokoju i wycofanie się Rosji z wojny było jednym ze sztandarowych postulatów
bolszewików
przed
rewolucją październikową
.
21 listopada
1917
rząd RFSRR wystosował do ambasadorów i posłów państw biorących udział w wojnie notę wzywającą do wszczęcia rokowań pokojowych. Tylko Niemcy na notę odpowiedziały pozytywnie.
3 grudnia
1917 rozpoczęto pertraktacje zakończone podpisaniem
5 grudnia
umowy Rosji Sowieckiej z Niemcami.
15 grudnia
1917 zawarto rozejm. Od
22 grudnia
1917 rozpoczęto rokowania pokojowe: Rosja miała oddać część terytorium i zapłacić kontrybucję. W związku z ciężką sytuacją w kraju rząd Rosji zgodził się przyjąć te warunki, chcąc zyskać czas na umocnienie władzy sowieckiej. Przewodniczący sowieckiej delegacji,
Lew Trocki
, zerwał rokowania i Niemcy
18 lutego
1918 rozpoczęli działania wojenne, zajmując część Ukrainy i zagrozili
Piotrogrodowi
. Po burzliwych obradach Komitetu Centralnego RKP(b) zwyciężyło stanowisko
Lenina
o konieczności zawarcia pokoju na wszelkich warunkach. Jednocześnie KC RKP(b) podjął tajną uchwałę upoważniającą do zerwania dowolnego porozumienia międzynarodowego przez władze Rosji Sowieckiej w interesie rewolucji proletariackiej. Delegacja sowiecka powróciła w konsekwencji do stołu obrad
1 marca
, co zakończyło się przyjęciem pokoju na warunkach niemieckich.
3 marca
1918
w Brześciu Rosja zawarła separatystyczny pokój z
państwami centralnymi
:
Cesarstwem Niemieckim
i
Cesarstwem Austro-Węgier
.
Traktat stanowił wycofanie się Rosji z wojny i zerwanie sojuszu z
Ententą
. Władze Rosji sowieckiej zgodziły się ponadto na
okupację
przez
armię niemiecką
terenów na wschód od ustalonej traktatem linii granicznej. Oznaczało to utratę przez Rosję terenów
Polski
,
Litwy
,
Łotwy
,
Estonii
i
Białorusi
,
Finlandii
i
Wysp Alandzkich
, a na Zakaukaziu —
Karsu
,
Ardahanu
i
Batumi
(
tur.
Batum). Rosja została zobowiązana do zdemobilizowania całej armii (również
Armii Czerwonej
).
Zachodnia granica Rosji ustalona traktatem rozpoczynała się nad
Zatoką Ryską
w miejscowości Jespar. W miejscowości
Ogre
dochodziła do
Dźwiny
i podążała w górę jej biegu przez
Dyneburg
. W
Drui
kierowała się na południowy zachód przez
Widze
,
Święciany
(pozostałe po stronie zachodniej),
Michaliszki
,
Słobódkę
,
Oszmianę
i
Zelwę
do granicy proklamowanej
Ukraińskiej Republiki Ludowej
, która była odrębnym podmiotem traktatu[1]..
W negocjacjach pokojowych obecna była także delegacja proklamowanej
25 stycznia
1918
roku
Ukraińskiej Republiki Ludowej
, z którą podpisano
osobnym traktat, również w Brześciu
.
Delegacja
Królestwa Polskiego
nie została dopuszczona do rozmów przez
Państwa Centralne
. Było to bezpośrednim powodem dymisji
rządu Jana Kucharzewskiego
, który zabiegał osobiście o udział w rokowaniach pokojowych.
Traktatem brzeskim Rosja zakończyła swój udział w
I wojnie światowej
. Konsekwencją traktatu brzeskiego była współpraca rządu
bolszewików
z cesarskimi Niemcami do końca I wojny światowej, co z kolei spowodowało wykluczenie delegacji rosyjskiej z obrad
paryskiej konferencji pokojowej
w roku
1919
.
Po upadku Cesarstwa Niemieckiego i Austro-Węgier,
13 listopada
1918
Rosja jednostronnie anulowała traktat, twierdząc, że został narzucony jej siłą. Pokój brzeski nie zawierał bezpośrednich uzgodnień w sprawie
Polski
, poprzez zrzeczenie się Rosji ziem na zachód od nowej linii granicznej (w tym Królestwa Polskiego) był natomiast pośrednim uznaniem
Aktu 5 listopada
z 1916.
Linki zewnętrzne
Przypisy
- ↑ Por.
Mieczysław Tanty
- "Rewolucja rosyjska a sprawa polska 1917-1918", Warszawa 1987,