|
Amalgamat stomatologiczny
Amalgamat stomatologicznyAmalgamat stomatologiczny -
amalgamat
rtęci
ze
srebrem
,
cyną
,
miedzią
,
kadmem
oraz niekiedy
cynkiem
, stosowany w
stomatologii
jako
wypełnienie
, głównie w
ubytkach
klasy I, II i V. Wypełnienie zęba amalgamatem Ocena materiału Zalety- wytrzymałość - największa wśród
wypełnień
, większa od
szkliwa
(odporność na ściskanie po dniu od założenia - powyżej 400 M
Pa
)
- duża łatwość zakładania w ubytku (możliwość
kondensowania
)
- rozszerzanie przy twardnieniu - niskie ryzyko próchnicy wtórnej
- wysoka trwałość (30, a nawet do 40 lat)
-
nietoksyczny
dla
miazgi
ani
dziąsła
Wady- brak wiązania materiału ze
szkliwem
i
zębiną
(
adhezja
)
- wymagają nadania ubytkowi kształtu
retencyjnego
(podcięć) w obrębie zdrowych tkanek zęba w celu utrzymania się w nim materiału
- nieodpowiednia barwa
- możliwość przebarwień zębów
- bardzo dobre przewodnictwo ciepła - powoduje, że może być odczuwany ból przy przyjmowaniu bardzo gorących lub zimnych posiłków
- wymaga zastosowania
cementu
jako podkładu
- oddziaływanie elektrochemiczne pomiędzy różnymi metalami w jamie ustnej zawartymi w wypełnieniu oraz w protezie dentystycznej
ToksycznośćCo pewien czas podnoszone są głosy o toksyczności amalgamatu jako wypełnienia stomatologicznego (tzw. wojny amalgamatowe). Jednak badania wykazują, że są to opinie znacznie przesadzone i wiążą się najczęściej z próbą wprowadzenia na rynek substytutu amalgamatu[]. Amalgamat jest toksyczny podczas zarabiania i zakładania materiału, ponieważ tylko wtedy
rtęć
występuje częściowo w postaci niezwiązanej z metalami. Aby ograniczyć możliwość negatywnych skutków dla pacjenta i stomatologa w czasie zakładania wypełnienia obecnie stosuje się amalgamaty kapsułkowane, zmniejszając kontakty z rtęcią. Najbardziej podatni na szkodliwe działanie niezwiązanej rtęci są
stomatolodzy
, gdyż mają oni najbliższy i najdłuższy kontakt z wolnym pierwiastkiem. W ciągu ostatnich lat pojawiają się publikacje naukowe obalające dotychczasowy pogląd o braku szkodliwości amalgamatów[], zwłaszcza u osób uczulonych na rtęć i o większej wrażliwości na rtęć. U nich amalgamat może być znaczącym czynnikiem współodpowiedzialnym za ich problemy zdrowotne. Wg badań z 2008 roku,
MRI
i używanie telefonów komórkowych prowadzi do zwiększenia stężenia rtęci w ślinie i moczu osób posiadających wypełnienia amalgamatowe o ok. 25% w stosunku do osób niepoddanych działaniu ww. czynników[1]. Wyniki te, opublikowane w czasopiśmie Pakistan Journal of Biological Sciences (spoza
listy filadelfijskiej
), nie zostały jak dotąd (2010) potwierdzone. Przypisy Bibliografia- Robert G. Craig, John M. Powers, John C. Wataha Dental materials. Properties and manipulation Wydawnictwo Mosby Inc., 2000 ; polskie wydanie Materiały stomatologiczne pod redakcją Honoraty Limanowskiej-Shaw, Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, Wrocław 2000
Zobacz też
Inne hasła zawierające informacje o "Amalgamat stomatologiczny":
Rewolucja francuska
...
Uniwersytet Łódzki
...
Złote runo
...
Thomas Johann Seebeck
...
Złoto
...
Uniwersytet Hebrajski
...
Stop metali
...
Abrazja
...
Rtęć
...
Kamfenol
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Amalgamat stomatologiczny":
Hasło nie występuje w innych lekcjach!
|
|
|
|