Koszalin |
| Panorama miasta |
| Koszalin nocą (północna część miasta) |
|
|
Województwo
|
zachodniopomorskie
|
Powiat
|
miasto na prawach powiatu
|
Gmina
• rodzaj | Koszalin miejska |
Założono | XI wiek |
Prawa miejskie
| 1266 |
Prezydent miasta
|
Mirosław Mikietyński
[1][2] |
Powierzchnia
| 98,34
km²
|
Wysokość | 32 m
n.p.m.
|
Ludność (2009) •
liczba
•
gęstość
| 107 986 1098,1 os./km² |
Strefa numeracyjna
| (+48) 94 |
Kod pocztowy
| 75-004, 75-016, 75-017, 75-113, 75-202, 75-238, 75-350, 75-454, 75-455, 75-606, 75-617, 75-640, 75-840, 75-847, 75-900, 75-901, 75-903, |
Tablice rejestracyjne
| ZK |
Położenie na mapie Polski
|
54°11'25″N 16°10'54″E / 54.19028, 16.18167
|
TERC
(
TERYT
) | 3261011 |
SIMC
| 0949448 |
Miasta partnerskie
|
Albano Laziale
,
Berlin Tempelhof-Schöneberg
,
Bourges
,
Fuzhou
,
Gladsaxe
,
Iwano-Frankowsk
,
Kristianstad
,
Lida
,
Neubrandenburg
,
Neumünster
,
Schwedt/Oder
,
Seinäjoki
|
Hasło promocyjne
: Zielone miasto zaprasza ...; Koszalin – pełnia życia |
Urząd miejski ul. Rynek Staromiejski 6-7 75-007 Koszalin |
|
|
Strona internetowa miasta
|
Koszalin (
kasz.
Kòszalëno,
niem.
Köslin,
łac.
Coslinum[3]) –
miasto
na prawach powiatu
w północno-zachodniej
Polsce
, w
województwie zachodniopomorskim
, drugi ośrodek miejski na
Pomorzu Zachodnim
. Położone na
Pobrzeżu Koszalińskim
, nad rzeką
Dzierżęcinką
, nad jeziorem
Jamno
i
Jeziorem Lubiatowskim Północnym
. Siedziba
powiatu koszalińskiego
, sądu okręgowego, wydziału zamiejscowego urzędu marszałkowskiego i delegatury urzędu wojewódzkiego.
Według danych z 31 grudnia 2009 roku Koszalin (w nowych granicach) miał 107 986 mieszkańców[4].
Miasto jest większym ośrodkiem kulturalnym w regionie, w którym znajdują się
teatry
,
kina
,
filharmonia
,
amfiteatr
oraz
muzea
. Jest także siedzibą lokalnych mediów. W Koszalinie znajduje się również siedziba
diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej
.
Koszalin stanowi węzeł komunikacji pasażerskiej, gdzie znajduje się dworzec autobusowy i kolejowy. Przez miasto prowadzą dwie drogi krajowe:
nr 6
i
nr 11
.
Centrum miasta znajduje się ok. 11 km od
Morza Bałtyckiego
. Obszar miasta sięga południowego brzegu nadmorskiego jeziora
Jamno
.
Położenie
Koszalin pośród powiatów na mapie województwa
Miasto położone jest na
Pobrzeżu Koszalińskim
, a dokładnie znajduje się na styku granic trzech mezoregionów:
Wybrzeża Słowińskiego
,
Równiny Białogardzkiej
i
Równiny Słupskiej
. Po zmianach granic w 2010 roku miasto leży nad jeziorem
Jamno
.
Wg danych z 1 stycznia 2010 r. powierzchnia miasta wynosi 98,34 km²[4].
Historycznie Koszalin jest położony na
Pomorzu Zachodnim
. W latach 1815–1945 miasto było siedzibą
rejencji koszalińskiej
. W latach 1946–1950 znajdowało się w
województwie szczecińskim
. Od 1950 do 1998 roku miasto było siedzibą
województwa koszalińskiego
. Od 1999 roku leży w północnej części
województwa zachodniopomorskiego
.
Dzielnice i inne osiedla w Koszalinie: 4 Marca, Akademickie, Kędzierzyn, Kretomino, Przylesie, Unii Europejskiej, Zagórzyno, Za Murem, Lechitów, Wenedów, Na Skarpie, Rokosowo, Bukowe, Chełmoniewo, Dzierżęcino, Lubiatowo, Raduszka.
Dawne miejscowości stanowiące obecnie części miasta:
Jamno
,
Łabusz
, Sarzyno, Wilkowo, Żabowo[5][6].
Historia
Dworzec kolejowy (1911 r.)
Rynek i katedra w l. 30 XX w.
Koszalin był osiedlem słowiańskim w XII wieku.[] W 1214 r. książę pomorski
Bogusław II
nadał wieś Koszalin (łac. Cossalitz), koło
Góry Chełmskiej
, w ziemi kołobrzeskiej klasztorowi w
Białobokach
k.
Trzebiatowa
[7][8][9].
W 1248 r. wschodnia część ziemi kołobrzeskiej z Koszalinem przeszła na własność
biskupów pomorskich (kamieńskich)
dając początek biskupiemu księstwu kamieńskiemu. 23 maja
1266
r. biskup Herman von Gleichen lokował miasto na
prawie lubeckim
nadając mu okoliczne wsie i liczne przywileje i ustanawiając tu swoją główną rezydencję i stolicę biskupiego księstwa kamieńskiego.
Nabywając
wieś Jamno
(
1331
), część jeziora
Jamno
wraz z mierzeją i grodem
Unieście
(
1353
) Koszalin uzyskał bezpośredni dostęp do morza uczestnicząc intensywnie w następnych wiekach w handlu morskim jako członek
Hanzy
. Prowadziło to do zatargów z
Kołobrzegiem
i
Darłowem
– m.in. w
1446
doszło do wygranej bitwy z Kołobrzegiem. Zarazy i
wojna trzydziestoletnia
zmniejszyły znaczenie miasta – w
1535
na
dżumę
zmarło 1,5 tys. z 2,5 tys. mieszkańców[10].
W 1582 roku ukończono budowę
zamku-rezydencji książąt pomorskich
.
Po wymarciu książąt pomorskich w 1637 r. miasto dostało się w ręce kuzyna
Gryfitów
–
Ernesta Bogusława von Croy
, a następnie
margrabiów brandenburskich
.
W 1690 wielki sztorm zamulił
Jamieński Nurt
, co zakończyło funkcjonowanie miasta jako portu morskiego[11].
Prawie całe miasto spłonęło w pożarze w 1718 r. i od tego czasu miasto rozwijało się bardzo powoli. W 1816 r. w Koszalinie umieszczono stolicę jednej z trzech rejencji (obok szczecińskiej i stralsundskiej) wchodzącej w skład prowincji pomorskiej państwa pruskiego. W 1859 r. ukończono budowę kolei Koszalin – Stargard jako część linii do Gdańska. W 1890 r. przeniesiono tu Szkołę Kadetów z
Chełmna
. W latach 1911-1937 działała komunikacja tramwajowa. W 1938 r. z części rejencji koszalińskiej utworzono prowincję
Poznań
-
Prusy Zachodnie
z siedzibą w
Pile
istniejącą do 1945 r.
4 marca 1945 miasto zajęła
Armia Czerwona
(3 Korpus Pancerny Gwardii generała
Aleksego Panfiłowa
), radzieckim wojennym komendantem miasta został major Woronkow. Miasto zostało zburzone w 40%[12]. Jest sprawą dyskusyjną na ile te zniszczenia powstały w wyniku krótkich walk, a na ile w wyniku świętowania zdobycia niemieckiego miasta.
Na mocy ustaleń konferencji w Poczdamie Koszalin znalazł się w Polsce. W lipcu 1945 r. administracja polska rozpoczęła proces wysiedlania dotychczasowych mieszkańców miasta do Niemiec[13]. 10 lipca przybył z
Gniezna
pierwszy transport 500 polskich osadników[11]. Niemców wysiedlono z Koszalina ostatecznie do końca 1947 r.
W 1945 r. władze dwa razy przenosiły siedzibę administracyjną pierwszego
województwa szczecińskiego
(Pomorze Zachodnie) między Koszalinem i
Szczecinem
(19 maja-9 czerwca; 19 czerwca-5 lipca)[14]. W 1950 r. podzielono województwo na
województwo szczecińskie
i
województwo koszalińskie
. Koszalin był w latach 1950-1975 stolicą "dużego" województwa koszalińskiego (jednego z 17) oraz w latach 1975-1998 siedzibą władz "małego"
województwa koszalińskiego
(jednego z 49). W latach 1946-54 siedziba
wiejskiej gminy Koszalin
.
W wyniku reformy administracyjnej z 1998 Koszalin znalazł się w
województwie zachodniopomorskim
, mimo że część mieszkańców głównie z Koszalina opowiadała się za utworzeniem
województwa środkowopomorskiego
(pokrywającego się w części z dawnym woj. koszalińskim istniejącego w latach 1950-1975).
1 stycznia 2010 roku zmianie uległy granice miasta, przyłączono tereny w kierunku północnym, wraz z dawnymi wsiami
Jamno
i
Łabusz
.
Środowisko naturalne
Struktura użytkowania gruntów (2005)[15]Rodzaj | Powierzchnia | % |
---|
Użytki rolne
| 2119 ha | 25,47% |
Lasy i grunty leśne | 3393 ha | 40,78% |
Pozostałe grunty i nieużytki | 2808 ha | 33,75% |
Razem (Σ) | 8 320 ha | 100% |
Obszar miasta znajduje się dorzeczu
Dzierżęcinki
,
Unieści
i
Parsęty
. Z Góry Chełmskiej spływa strumień
Grodna
. Na południowym obszarze miasta znajduje się potok
Raduszka
, którego wody płyną w dwóch kierunkach: do Dzierżęcinki oraz do strugi
Czarnej
(jej odcinek stanowi południową granicę miasta).
W granicach administracyjnych miasta w 2005 roku powierzchnia lasów wynosiła 3393 ha, a użytków rolnych 2119 ha[15].
Na leżącym w granicach miasta wale morenowym
Góry Chełmskiej
znajduje się kilka wzniesień, z których najwyższa jest
Krzyżanka
, następnie
Krzywogóra
,
Leśnica
,
Lisica
.
W okolicach Koszalina występują złoża surowców mineralnych takich jak: gaz ziemny, ropa naftowa, borowina, solanka oraz kreda jeziorna.[]
Klimat
Klimat obszaru Koszalina kształtują masy powietrza napływające znad Oceanu Atlantyckiego, których cechy ulegają modyfikacji za sprawą sąsiedztwa Morza Bałtyckiego i deniwelacji terenu na granicy
Pobrzeża Południowobałtyckiego
i
Pojezierza Pomorskiego
. Najmniej opadów notuje się w lutym i marcu, a najwięcej w lipcu. Na terenie obszaru Koszalina zdecydowanie przeważają wiatry wiejące z kierunków południowo-zachodnich (sektor W–SE). W miesiącach zimowych wieją wiatry zachodnie i południowo-zachodnie, które przynoszą odwilż. Na wiosnę wieją wiatry północne i północno-wschodnie, przynoszące pogodę dość suchą i silnie skontrastowaną termicznie. W lecie przeważają chłodne wiatry zachodnie i północno-zachodnie, przynoszące wilgotne i deszczowe masy powietrza polarno-morskiego. Zima jest tu łagodna i krótka; przeciętna temperatura powietrza jest ujemna tylko w styczniu i lutym. Wiosna jest relatywnie długa i chłodna. Również lato jest chłodniejsze niż w Polsce centralnej, lecz różnice te są mniejsze aniżeli wiosną. Szczególnie charakterystyczna jest niewielka liczba dni gorących. Jesień jest długa i ciepła, znacznie cieplejsza od wiosny[16].
Średnie wartości temperatury i opadów w Koszalinie[17]Miesiąc | Sty | Lut | Mar | Kwi | Maj | Czer | Lip | Sie | Wrz | Paź | Lis | Gru | Rocznie |
---|
Śr. wysoka temperatura [°C] | 1 | 1 | 5 | 10 | 15 | 18 | 20 | 20 | 16 | 12 | 6 | 2 | 10 |
---|
Śr. niska temperatura [°C] | -2 | -3 | 0 | 2 | 7 | 11 | 12 | 12 | 10 | 6 | 2 | 0 | 5 |
---|
Opady [mm] | 46 | 38 | 38 | 43 | 51 | 66 | 89 | 86 | 76 | 63 | 58 | 53 | 709 |
---|
Przyroda
Dużą powierzchnię miasta (40,78%) zajmują tereny zielone: Park im. Książąt Pomorskich, Las komunalny na masywie
Góry Chełmskiej
, Las Bukowy i wiele innych mniejszych parków i terenów zielonych.
Północna część miasta została objęta
Koszalińskim Pasem Nadmorskim
, który jest obszarem chronionego krajobrazu. W północno-zachodniej części Koszalina znajduje się większa część Bukowego Lasu Górki, będącym obszarem mającym znaczenie dla Wspólnoty (Natura 2000). Na terenie Koszalina znajduje się część
Jeziora Lubiatowskiego
z
ścisłym rezerwatem przyrody
,
rezerwat glebowy Bielica
, zespół przyrodniczo-krajobrazowy Dolina Grabowa.
|
Zdjęcie panoramiczne z 2009 roku – Park przy amfiteatrze |
Zdjęcie panoramiczne z 2009 roku – Park przy amfiteatrze Architektura
Układ urbanistyczny
(do opracowania)
Zabytki
Cały obszar Starego Miasta został wpisany do rejestru zabytków[18]. Zabytki Koszalina znajdują się na
Europejskim Szlaku Gotyku Ceglanego
. Lista zabytków chronionych prawem:
- fragmenty murów obronnych z ok.
1320
r.
-
Katedra Niepokalanego Poczęcia NMP
– kościół gotycki z
1333
r.
- Domek Kata z XV w., od 1964 r. siedziba Teatru Propozycji Dialog
-
Kościół św. Józefa Oblubieńca
– neogotycka budowla z
1869
r. dla wiernych, założonej w
1857
r. parafii katolickiej
-
Kaplica św. Gertrudy
– wybudowana w latach
1382
-
1383
, obecnie kaplica
ewangelicko-augsburska
- kościół zamkowy – wybudowana ok. 1300 r. jako kościół klasztoru cysterek, opuszczony w czasie reformacji, następnie zrujnowany, został odbudowany przez księcia Franciszka I w latach 1602-1609 jako kościół zamkowy. Od 1953 r.
cerkiew Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny w Koszalinie
- Pałac Młynarza i młyn z XIX w.
- kamienica gotycka z XIV w. (ul. Bolesława Chrobrego 6)
- Pałac Ślubów – kamienica z XVI w., wzniesiona w okresie późnego średniowiecza, posiada w ścianach bocznych elementy z XV/XVI w. – ostrołukowe
blendy
(ul. Bogusława II 15)
- zespół budynków Poczty Głównej – zespół
neogotycki
wzniesiony w 1884 r.
- kamieniczka (elewacje) (ul. Zwycięstwa 125)
- dawna plebania (ul. Wyszyńskiego)
- zabytkowe domy (pl. Wolności 2-3, pl. Wolności 4)
- zabytkowe wille (ul. Batalionów Chłopskich 83, ul. Jana z Kolna 38, ul. Piłsudskiego 53, ul. Szczecińska 1, ul. Zwycięstwa 126)
- stacja kolejki wąskotorowej wraz z obiektami kolejowymi z 1898 r.
-
Park Miejski im. Książąt Pomorskich
– zabytkowy park, którego najstarsza część parku powstała w
1817
r.
- wieża widokowa na
Górze Chełmskiej
zbudowana w 1888 r.; wysokość 31,5 m
Obiekty historyczne w mieście:
- budynek z początku XIX w. przy ul. Mickiewicza – obecnie część Urzędu Miasta
- Gmach Rejencji, wzniesiony ok.
1890
r. przy ulicy Andersa – obecnie siedziba Policji
-
neogotycki
budynek polikliniki – wzniesiony w latach
1895
-
1896
na potrzeby szpitala miejskiego.
- budynek
Bałtyckiego Teatru Dramatycznego
– wzniesiony w
1906
r. jako budynek parafialny ewangelickiej gminy wyznaniowej
-
neogotycki
budynek Archiwum Państwowego – wzniesiony na początku lat 80.
XIX
w. jako szpital garnizonowy, znajdował się pod zarządem administracji wojskowej do końca
I wojny światowej
- budynek Straży Pożarnej – wzniesiony w
1928
r., z charakterystyczną wysoką wieżą usytuowaną od strony zachodniej, służącą pierwotnie jako ściana ćwiczeń wysokościowych.
- podziemia starego
browaru
, ul. Kazimierza Wielkiego – stanowią część dawnego browaru E. Aschera z
1846
r., istniejącego do
1910
r.
- budynek z końca XIX w. – zbudowany został w latach 70. XIX w. przez rodzinę Hildebrand. W latach
1905
-
1919
mieszkał tutaj dr Fryderyk Hildebrand, koszalinianin, znany
botanik
, profesor uniwersytecki i dyrektor Ogrodów Botanicznych we
Freiburgu
.
-
skansen
kultury jamneńskiej
Demografia
Struktura demograficzna mieszkańców Koszalina wg danych z 31 grudnia 2007[15]:
Opis | Ogółem | Kobiety | Mężczyźni |
---|
jednostka | osób | % | osób | % | osób | % |
populacja | 107376 | 100 | 56334 | 52,46 | 51042 | 47,54 |
wiek przedprodukcyjny (0–17 lat) | 17218 | 16,04 | 8366 | 7,79 | 8852 | 8,24 |
wiek produkcyjny (18–65 lat) | 71881 | 66,94 | 35498 | 33,06 | 36383 | 33,88 |
wiek poprodukcyjny (powyżej 65 lat) | 18277 | 17,02 | 12470 | 11,61 | 5807 | 5,41 |
Gospodarka
Koszalin jest jednym z większych centrów gospodarczych Pomorza. Miasto wchodzi w skład
Słupskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej
. Podczas realizacji pierwszego etapu SSSE inwestorzy zakupili całość oferty, w związku z tym planowane jest rozszerzenie terenów SSSE.
Wg danych z 2007 roku w mieście działało 17 914 prywatnych
podmiotów gospodarczych
, z czego 14 480 stanowiły osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą[15]. W 2007 r. spośród 1032 spółek handlowych, 205 z nich miało udział kapitału zagranicznego[15].
W końcu czerwca 2010 liczba zarejestrowanych bezrobotnych w Koszalinie obejmowała ok. 5,3 tys. mieszkańców, co stanowi
stopę bezrobocia
na poziomie 10,3% do aktywnych zawodowo[19].
Przemysł
Miasto jest ośrodkiem przemysłowym średniej wielkości. Przeważa przemysł elektromaszynowy (dźwigów budowlanych, szyb samochodowych, urządzeń próżniowych), spożywczy (zakłady cukiernicze, mięsne, przetwórstwa rybnego "Espersen", zbożowo-młynarskie,
Browar Koszalin
, chłodnia składowa), drzewny (Fabryka stolarki otworowej i kantówki Drewexim, fabryki mebli), spółdzielnia mleczarska "Mlekosz" (przeniesiona do Bobolic).
Oprócz zakładów przemysłowych w mieście istnieje szereg spółek zaopatrujących miasto w niezbędne media, m.in.[]: Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji,
Miejski Zakład Komunikacji
, PGK[20],
Zakład Energetyczny Energa
,
Zakład Energetyczny Koszalin
.
Handel
Koszalin jest regionalnym ośrodkiem handlu. W mieście znajduje się wiele obiektów handlowych m.in. 3
centra handlowe
, 3
domy handlowe
oraz 1
dom towarowy
. Istnieje wiele sieci
supermarketów
i
dyskontów
. W 2006 roku w mieście było 8
targowisk
, z czego 7 z przewagą sprzedaży drobnodetalicznej[15].
W każdą niedzielę organizowana jest także
giełda
na placu Podożynkowym. W mieście działają 2 hale typu
cash and carry
. Produktem regionalnym jest koszalińskie piwo
Brok
, sprzedawane głównie na terenach dawnego
województwa koszalińskiego
.
Edukacja
W 2007 roku w koszalińskich 15
szkołach podstawowych
uczyło się 5839 dzieci, a w 14
gimnazjach
3546 uczniów. W
szkołach średnich
uczyło się 6710 osób[15]. Miasto w 2007 roku miało 9
liceów ogólnokształcących
, 12
technik
dla młodzieży, 5
liceów profilowanych
dla młodzieży, 3
szkoły policealnych
, 5
zasadniczych szkół zawodowych
, 6 szkół artystycznych[15].
W Koszalinie największą uczelnią jest
Politechnika Koszalińska
, na której wg danych z 30 listopada 2008 roku studiowało 10 751 osób. Jest też 2. uczelnią w
woj. zachodniopomorskim
pod względem liczby studentów[21].
Kultura i rozrywka
Koszaliński park, w oddali amfiteatr
Koszalin stanowi ośrodek kulturalny, w którym znajduje się m.in.
Bałtycki Teatr Dramatyczny im. Juliusza Słowackiego
,
Filharmonia Koszalińska
, Teatr Muza, Teatr Propozycji Dialog, Muzeum Okręgowe, Skansen Jamneński, Muzeum Radia, Muzeum Włodzimierza Wysockiego,
Muzeum Wody
, Studio Poezji i Piosenki Haliny i Krzysztofa Ziembińskich, wiele galerii, 3 kina (Alternatywa, Kryterium, Multikino). W Koszalinie znajduje się największy w Polsce
amfiteatr
z widownią krytą stałym dachem – mogący gościć 6 tys. miejsc[].
Uroczystym Dniem Miasta jest 23 maja, będący rocznicą nadania
praw miejskich
. Dni Koszalina są obchodzone w okresie od 23 maja do 2 czerwca[22].
Co roku odbywają się liczne imprezy i festiwale o zasięgu ogólnopolskim i międzynarodowym takie jak:
- Festiwal Filmowy "Młodzi i Film",
- Letni Festiwal Kabaretów,
- Festiwal Chórów Polonijnych,
- Festiwal Organowy,
- Hanza Jazz Festiwal.
W Koszalinie działają dwa artystyczne ośrodki kształcenia:
Zespół Państwowych Szkół Muzycznych im. Grażyny Bacewicz
i Państwowy Zespół Szkół Plastycznych im. Władysława Hasiora.
Media
W Koszalinie mają siedzibę 4 rozgłośnie radiowe (Polskie Radio Koszalin,
Eska Koszalin
(dawniej
Radio Północ
),
Radio Plus Koszalin
(dawniej
VOX FM Koszalin
), Radio
RMF MAXXX Pomorze
), prywatna telewizja MAX i studio
TVP Szczecin
. Regionalne pozycje prasowe to przede wszystkim:
Głos Koszaliński
,
Miasto
, Teraz Koszalin, Impuls, Prestiż.
Sport
Stadion im. Stanisława Figasa
W mieście działa klub koszykarski
AZS Koszalin
, zdobywca
Pucharu Polski w koszykówce mężczyzn 2010
, który od 2003 znajduje się w ekstraklasie oraz zdobywczynie
Pucharu Polski
(w sezonie 2007/2008) piłkarki ręczne KU AZS Politechnika Koszalin (od 2004 w ekstraklasie). Ponadto Koszalin posiada wiele klubów sportowych w innych, niższych ligach. W 2. lidze znajdują się tenisiści stołowi KTS "Koszalinianin" Koszalin, w IV lidze znajdują się piłkarze Gwardii Koszalin, w tym roku do I ligi weszły koszykarki KSKK Koszalin.
W mieście istnieje około 50 klubów sportowych. Ponad 8 tys. osób, z czego większość stanowią dzieci i młodzież, bierze udział w zajęciach sportowych i ćwiczeniach[23].
Jedną z ważniejszych organizacji sportowych jest Zarząd Obiektów Sportowych, będącą spółką miejską, której przedmiotem działania jest stwarzanie warunków dla rozwoju sportu i rekreacji w mieście poprzez działalność gospodarczą[24]. ZOS zarządza największymi obiektami sportowymi w mieście: 2 kompleksy sportowo-rekreacyjne (hala sportowa, sala judo(z sauną, która będzie gotowa jeszcze w tym roku), basen,
skatepark
), stadion "Bałtyk", hala sportowa przy ul. Orlej. W mieście 2 duże obiekty sportowej posiada
Gwardia Koszalin
(stadion piłkarski, hala widowiskowo-sportowa "Gwardia" na 2000 miejsc). Koszalin posiada ponadto boisko golfowe[25], lodowisko, 5 obiektów na których znajdują się korty tenisowe[26] oraz 1 ściankę wspinaczkową[27], park linowy "Trollandia", moto park, jedną kręgielnię w Galerii Kosmos. W mieście powstała tzw. Sportowa Dolina, w budowie jest hala widowiskowo–sportowa oraz aquapark.
Kluby sportowe
- Piłka nożna:
Gwardia Koszalin
,
Bałtyk Koszalin
.
- Koszykówka:
AZS Koszalin
, KSKK Koszalin, Politechnika Koszalin, KUKS Koszalin
- Piłka ręczna: KU AZS Politechnika Koszalin, Szabel Koszalin,
KSPR Gwardia
- Tenis stołowy: KTS "Koszalinianin" Koszalin
- Tenis ziemny:
Bałtyk Koszalin
- Lotnictwo: Aeroklub Koszaliński
- Rugby: Rugby Club Koszalin
- Sporty wodne:MKS Znicz Koszalin klub pływacki, OSP ORW Klub Płetwonurków MARES, Morski Klub Żeglarski Tramp
- Sporty walki: Fight Club Koszalin, Koszaliński Klub Karate Kyokushin ;Judo: KJ Samuraj Koszalin
- Szachy:
AKSz Hetman Politechnika Koszalińska
- Wspinanie: Klub wspinaczkowy Koszalin
- Sporty Motorowe: Klub Motor Sport Koszalin
Koszalińscy sportowcy
Administracja
Modernistyczny budynek urzędu miasta
Samorząd lokalny
Koszalin ma status
miasta z prawami powiatu
. Mieszkańcy wybierają 25
radnych
do
Rady Miejskiej
w Koszalinie[28][29], w pięciu okręgach wyborczych (każdy po 5 radnych)[30]. Organem wykonawczym władz jest
prezydent miasta
, którym obecnie jest
Mirosław Mikietyński
. Siedzibą władz miasta jest ratusz na Rynku Staromiejskim.
Koszalin jest członkiem
Związku Miast Polskich
,
Związku Miast Bałtyckich
, Stowarzyszenia Gmin i Powiatów Pomorza Środkowego,
Nowej Hanzy
, Stowarzyszenia
Pomerania
. Urząd Miasta w Koszalinie zarządzany jest zgodnie z międzynarodowymi standardami określonymi w normach
ISO 9001
[31].
Podział administracyjny
Koszalin utworzył 16
jednostek pomocniczych miasta
, zwanych osiedlami. W każdym z nich mieszkańcy wybierają radę osiedla, która liczy 15 członków. Rada wybiera organ wykonawczy – zarząd osiedla, w skład którego wchodzi przewodniczący, wiceprzewodniczący i sekretarz. Przewodniczący zarządu osiedla pełni jednocześnie funkcję przewodniczącego rady osiedla[32].
Osiedla statutowe Koszalina:
- Bukowe,
- Jedliny,
- im. Tadeusza Kotarbińskiego,
- Lechitów,
- Lubiatowo,
- Morskie,
- Na Skarpie,
- Przedmieście Księżnej Anny,
- Rokosowo,
- im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich,
- Śródmieście,
- Tysiąclecia,
- im. Melchiora Wańkowicza,
- Wspólny Dom.
- Unii Europejskiej
-
Jamno
–
Łabusz
Instytucje państwowe
Miasto to siedziba wielu urzędów i instytucji o znaczeniu regionalnym. Koszalin jest siedzibą władz
powiatu koszalińskiego
(gminy poza Koszalinem). znajduje się tu wydział zamiejscowy
urzędu marszałkowskiego
, delegatura urzędu wojewódzkiego,
sąd okręgowy
, Regionalne Centrum Informacji Europejskiej, urząd celny, a także Zachodniopomorski Zarząd Dróg Wojewódzkich.
Reprezentanci mieszkańców
Mieszkańcy Koszalina wybierają radnych do
sejmiku województwa w okręgu IV
. Parlamentarzystów wybierają z
okręgów z siedzibą komisji wyborczej w Koszalinie
. W Koszalinie znajdują się 4 biura
poselskie
:
Stanisława Gawłowskiego
(
PO
),
Jana Kuriaty
(PO),
Danuty Olejniczak
(PO),
Stanisława Wziątka
(
SLD
) oraz 2 biura senatorskie:
Grażyny Sztark
(PO),
Piotra Zientarskiego
(PO).
Przy wyborach do Parlamentu Europejskiego, Koszalin znajduje się w
okręgu wyborczym nr 13
. W mieście znajduje się 1 biuro posła PE tj.
Zdzisława Chmielewskiego
(
PO
).
Współpraca międzynarodowa
Koszalin posiada następujące miasta i gminy partnerskie[33]:
Bezpieczeństwo
W mieście znajduje się Miejska Komenda Policji, której obszarem działania jest Koszalin oraz
powiat koszaliński
. Miasto posiada dwa komisariaty
policji
, które oprócz terenów powiatu grodzkiego obejmują obszar działania ziemskiego powiatu koszalińskiego. Komisariat Policji I obejmuje swym działaniem północno-wschodnią część miasta, natomiast Komisariat Policji II część południowo-zachodnią. Zarówno pierwszy rewir jak i drugi przyporządkowany jest 9 dzielnicowym. Ponadto MKP w Koszalinie posiada 4 sekcje (prewencji, ruchu drogowego, kryminalna, do walki z korupcją i przestępczością gospodarczą) oraz 7 zespołów administracyjnych.
W Koszalinie mieści się Komenda Miejska Państwowej Straży Pożarnej. Miasto posiada dwie jednostki ratowniczo-gaśnicze
PSP
, a także jedną jednostkę
Wojskowej Straży Pożarnej
z JW 1223. W mieście działają jeszcze dwie jednostki
Ochotniczej Straży Pożarnej
tzn. OSP PKS Koszalin oraz OSP ORW Klub Płetwonurków „Mares”, który działa w strukturach
krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego PSP
.
Koszalin posiada
Straż Miejską
, do której zakresu działań należą przede wszystkim sprawy dot. czystości i porządku na terenie miasta. Zadania te wykonywane są w trakcie działań operacyjno-prewencyjnych oraz przy realizacji programów z zakresu bezpieczeństwa. W ramach programu „Bezpieczne Miasto” wykonywane były patrole prewencyjnie z Policją oraz niektóre zadania ze Strażą Pożarną,
Strażą Graniczną
,
Żandarmerią Wojskową
i
Strażą Ochrony Kolei
[34].
Wojsko w Koszalinie
Przyjmuje się, iż charakter miasta garnizonowego Koszalin miał od pierwszej połowy XVIII wieku – kiedy to w mieście były dyslokowane jednostki armii pruskiej. Po
I wojnie światowej
w wyniku ograniczeń wynikających z postanowień
Traktatu Wersalskiego
w mieście była rozmieszczona stosunkowo niewielka liczba żołnierzy niemieckich.
Od 1945 roku w Koszalinie stacjonuje
Wojsko Polskie
. Jako pierwsze były dyslokowane w mieście jednostki
1 Warszawskiej Dywizji Kawalerii
. Dynamiczny rozwój garnizonu koszalińskiego miał miejsce od 1948 roku. Wówczas w Koszalinie została utworzona
Oficerska Szkoła Artylerii Przeciwlotniczej
, której w 1967 roku nadano status wyższej uczelni wojskowej. Jednostka była kilkakrotnie przekształcana i obecnie funkcjonuje jako
Centrum Szkolenia Sił Powietrznych im. Romualda Traugutta
.
W Koszalinie w okresie powojennym stacjonowały dowództwa kilku
związków taktycznych
:
Ogólnie w całym okresie powojennym w Koszalinie stacjonowało kilkadziesiąt różnych jednostek i instytucji wojskowych zarówno podporządkowanych
Ministerstwu Obrony Narodowej
jak i z pionu
Ministerstwa Spraw Wewnętrznych
. Jako ciekawostkę należy odnotować, że krótki czas po zakończeniu działań wojennych Koszalin był siedzibą dowództwa
Okręgu Wojskowego
, przebazowanego następnie do
Bydgoszczy
. Również w pierwszych latach po wojnie w Koszalinie stacjonowała Oficerska Szkoła Samochodowa następnie przeniesiona do
Piły
.
Wspólnoty religijne
Miasto jest siedzibą
diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej
Kościoła rzymskokatolickiego
. Koszalin posiada 8
parafii
, które wchodzą w skład
dekanatu Koszalin
. Miasto posiada także parafię garnizonową pw. św. siostry Faustyny Kowalskiej. Głównym koszalińskim kościołem rzymskokatolickim jest
katedra Niepokalanego Poczęcia NMP
. W 1981 r. utworzono w Koszalinie
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej
, jednak dopiero po poświęceniu nowego budynku przez
Jana Pawła II
w 1991 r. miasto stało się siedzibą seminarium. W mieście znajduje się 1 męskie zgromadzenie zakonne
franciszkanów
(w
parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego
) oraz 4 zakony żeńskie:
felicjanki
,
franciszkanki Rodziny Maryi
,
pallotynki
,
siostry szensztackie
[35].
Inne wyznania:
Od XII do XVI wieku
Góra Chełmska
była miejscem kultu chrześcijańskiego. Na początku XIII wieku powstało tu
Sanktuarium Maryjne
.
W XIX w.
gmina żydowska
wybudowała
synagogę
, jednak w
1938
r. podczas
nocy kryształowej
spaliły ją bojówki hitlerowskie. Istniał
cmentarz żydowski
Ludzie związani z miastem
Honorowi Obywatele Koszalina
Transport
Drogi
Drogi przechodzące przez KoszalinDroga | Trasa | Ulica/osiedle |
---|
Droga krajowa nr 6
|
granica państwa
(
Kołbaskowo
) –
Szczecin
–
Goleniów
– Koszalin –
Słupsk
–
Gdańsk
–
Łęgowo
| ul. Szczecińska, ul. Syrenki, ul. Bohaterów Warszawy, al. Monte Casino, ul. Juliana Fałata, ul. Gdańska |
Droga krajowa nr 11
|
Kołobrzeg
– Koszalin –
Bobolice
–
Szczecinek
–
Piła
–
Poznań
–
Ostrów Wielkopolski
–
Lubliniec
-
Bytom
| ul. Morska, al. Armii Krajowej, ul. Krakusa i Wandy, ul. Gnieźnieńska |
Droga wojewódzka nr 167
| Koszalin –
Tychowo
–
Ogartowo
| ul. Połczyńska |
Droga wojewódzka nr 203
| Koszalin –
Darłowo
| ul. Darłowska |
Droga wojewódzka nr 206
| Koszalin –
Polanów
–
Miastko
| ul. Orląt Lwowskich, ul. Romualda Traugutta, ul. Zwycięstwa |
Kolej
Koszalin posiada dwa dworce kolejowe:
Koszalin
i
Koszalin Wąskotorowy
, które znajdują się przy ulicy Armii Krajowej (kolej normalnotorowa) i Kolejowej (wąskotorowa).
Przez Koszalin przechodzą linie kolejowe:
Stacja wąskotorowa jest zamknięta, choć sama kolejka działa w ramach wolontariatu Towarzystwa Miłośników Kolei Wąskotorowej.
Lotnisko
Władze samorządowe planują reaktywację
portu lotniczego Koszalin/Kołobrzeg
w
Zegrzu Pomorskim
.
Aktualnie na lotnisku ma siedzibę Aeroklub Koszaliński, który sprawuje nadzór nad lotniskiem, a w porze sezonowej stacjonuje również Lotnicze Pogotowie Ratunkowe.
Komunikacja miejska
Koszaliński autobus Scania OmniCity na linii nr 11
Miejskim przewoźnikiem transportowym jest firma
MZK Koszalin
. Miasto posiada 15 linii oraz jedna sezonowa ("1" do Mielna, "1 J" do przystani w Jamnie) i linie podmiejskie. Łączny tabor wynosi 64 autobusy. Na linie wyjeżdża codziennie 75% taboru niskopodłogowego. Do 2004 roku MZK Koszalin pozbyło się wszystkich autobusów marki
Ikarus
, a wcześniej zrobiono to ze wszystkimi autobusami
Jelcz
. Od pewnego czasu koszaliński przewoźnik pozbywa się też turystycznych autobusów marki
DAB
[47].
W latach 1911-1937 w Koszalinie kursowały
tramwaje
, które zlikwidowano z powodu nasilenia ruchu kołowego na Bergstrasse (ob. Zwycięstwa), zużycia taboru oraz malejącej opłacalności ekonomicznej i recesji[48].
Historia koszalińskiego PKS-u sięga roku 1946. Od roku 1950 swoim zasięgiem przedsiębiorstwo objęło cały region[49].
Infrastruktura techniczna
Nadajniki radiowe:
-
RTON
Koszalin "
Góra Chełmska
" –
Radio ZET
(88,7MHz);
Polskie Radio Program IV
(92,8MHz);
Eska Rock
(95,4MHz);
Radio Koszalin
(97,8MHz);
RMF FM
(104,9MHz);
Chilli ZET
(106,9MHz)
- RTON Koszalin "Góra Chełmska" (wieża widokowa) – Radio
VOX FM Koszalin
(102,6MHz);
Radio Maryja
(107,4MHz);
- Koszalin "Komin MEC" –
Eska Koszalin
(95,9MHz); Radio
RMF MAXXX Pomorze
(99,7MHz);
Nadajniki telewizyjne:
- RTON Koszalin "Góra Chełmska" – TVP INFO/TVP3 Szczecin (215,25MHz); TVP2 (471,25MHz); TVP1 (599,25MHz)
- maszt Koszalin "ul.Zwycięstwa" – wolna pula KRRiT (719,25MHz)
Miasto wykorzystuje także sygnał z nadajnika w
Sławoborzu
.
Przypisy
- ↑ p.o. Piotr Jedliński
- ↑
Prezydent Koszalina: nie mogę już pracować
- ↑ Johann Georg Theodor Grässe:
Orbis latinus oder Verzeichniss der lateinischen Benennungen der bekanntesten Städte etc., Meere, Seen, Berge und Flüsse in allen Theilen der Erde nebst einem deutsch-lateinischen Register derselben.
. Dresden: G. Schönfeld's Buchhandlung (C. A.Werner), 1861, ss. 66, 253. [dostęp 2010-01-10].
- ↑ 4,0 4,1
Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2010 r.
. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2010-08-20.
ISSN
1505-5507
.
- ↑ na podstawie rozporządzenia MSWiA z dnia 15 grudnia 2006 r. 7 wsi (i osad) zostały przemianowane jako "część miasta Koszalin" (
Dz. U. z 2006 r. Nr 240, poz. 1746
, s. 12046–12047)
- ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 lipca 2009 r. (
Dz. U. z 2009 r. Nr 120, poz. 1000
, s. 8883)
- ↑ Kazimierz Ślaski: Bogusław II. W: Z dziejów Koszalina. T. VII. Poznań-Słupsk: Biblioteka Słupska, 1960, s. 71. przypis 7.
- ↑ Nro. 100 no. 1214. W:
Codex Pommeraniae diplomaticus. Bd. 1
. Greifswald: E. A. Koch's Verlagshandlung, Th. Kunike, 1862, ss. 233-234.
- ↑ 163. (Cod. No. 100.). W: Robert Klempin:
Pommersches Urkundenbuch
. T. 1. Abt. 1, 786-1253. Stettin: 1868, ss. 124-125.
- ↑ Wiesław Stachlewski, Koszalin i okolice, Wyd. Sport i Turystyka Warszawa 1981,
- ↑ 11,0 11,1 Wacław Nowicki, Koszalin i okolice, Wyd. Region Gdynia 2006.
- ↑
Kalendarium Koszalina z lat 1945-1950 | Muzeum w Koszalinie
- ↑
Kalendarium Koszalina z lat 1945-1950
(
pol.
). Muzeum w Koszalinie. [dostęp 15.08.2010].
- ↑ Jan M. Piskorski, Bogdan Wachowiak, Edward Włodarczyk Szczecin, zarys historii. PTPN Poznań 2002.
- ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 15,4 15,5 15,6 15,7 15,8
Dane dla jednostki podziału terytorialnego
. W: Bank Danych Regionalnych [on-line]. Główny Urząd Statystyczny.
- ↑ 2.1 Warunki klimatyczne. W:
Program Ochrony Środowiska dla Miasta Koszalina
. Urząd Miejski w Koszalinie, 2008-04, s. 12. (Załącznik do Uchwały Nr XXI/207/2008 Rady Miejskiej w Koszalinie z dnia 20 marca 2008 r.)
- ↑
Historia pogody dla Koszalina
(
ang.
). Weatherbase.com. [dostęp 2007-11].
- ↑ Zachodniopomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków w Szczecinie, nr rej. 6
- ↑
Bezrobotni oraz stopa bezrobocia wg województw, podregionów i powiatów (stan w końcu czerwca 2010 r.)
. Główny Urząd Statystyczny, 2010-02-01. [dostęp 2010-08-17].
- ↑
BIP - Urząd Miejski w Koszalinie
- ↑
Szkoły wyższe i ich finanse w 2008 r.
. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2009-09-21, s. 113.
ISSN
1506-2163
.
- ↑ (
§3. Statut Miasta Koszalina
) Uchwała Nr V/44/2003 Rady Miejskiej w Koszalinie z dnia 20 lutego 2003 roku (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2003 r. Nr 25, poz. 347)
- ↑
Sport
. www.koszalin.pl. [dostęp 27 października 2007].
- ↑
Akt założycielski (Statut) Zarząd Obiektów Sportowych Sp. z o.o. w Koszalinie (tekst jednolity wg stanu na dzień 8.11.2005 r.)
. BIP ZOS Sp. z o.o. w Koszalinie.
- ↑ boisko golfowe przy Politechnice Koszalińskiej
- ↑ * korty tenisowe "Gwardia", korty "Bałtyk", korty Politechniki Koszalińskiej, korty w "Sportowej Dolinie", korty przy zakładzie energetycznym
- ↑ ścianka wspinaczkowa na hali Politechniki Koszalińskiej
- ↑ Zarządzenie Nr 75/2010 Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 25 lutego 2010 r. (
Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2010 r. Nr 20, poz. 389
)
- ↑ Zarządzenie Nr 113/2006 Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 9 marca 2006 r. (
Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2006 r. Nr 42, poz. 737
)
- ↑ Uchwała Nr LIV/654/2010 Rady Miejskiej w Koszalinie z dnia 24 czerwca 2010 r. (
Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2010 Nr 76, poz. 1409
)
- ↑ Serwis Miasta Koszalin:
Pracujemy w systemie jakości ISO 9001
. [dostęp 8 czerwca 2008].
- ↑ Uchwała Nr XXIV/268/2008 Rady Miejskiej w Koszalinie z dnia 10 czerwca 2008 r. (
Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2008 r. Nr 56, poz. 1286
, zmiana
2006 r. Nr 106, poz. 2555
)
- ↑
Miasta partnerskie
(
pol.
). UM w Koszalinie. [dostęp 2010-05-25].
- ↑ 1.13. Komenda Straży Miejskiej w Koszalinie.. W:
Plan rozwoju lokalnego miasta Koszalina na lata 2008-2010
. Koszalin: Urząd Miejski w Koszalinie, 2008-02-07, s. 44. [dostęp 2008-12-26].
- ↑ felicjanki – ul. Staszica, franciszkanki Rodziny Maryi – ul. Franciszkańska,
pallotynki
– ul. kard. Stefana Wyszyńskiego, siostry szensztackie – ul. Zielona, ul. Słupska
- ↑ Cerkiew Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy przy ul. Niepodległości
- ↑ kościół parafialny Jezusa Dobrego Pasterza przy ul. Połczyńskiej
- ↑ zbór Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego w RP przy ul. Piłsudskiego 37
- ↑ zbór Kościoła Zielonoświątkowego w RP przy ul. Jutrzenki 5
- ↑ 2 Sale Królestwa Świadków Jehowy na ul. Lechickiej 60 oraz 1 na ulicy Pancerniaków na Rokosowie
- ↑ Wspólnota Kościołów Chrystusowych przy ul. Morskiej 13
- ↑ zbór Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego przy ul. Energetyków
- ↑ uchwała Rady Miejskiej w Koszalinie nr XLI/673/94 z dnia 6 maja 1994
- ↑ Uchwała Nr XXVI/239/96 Rady Miejskiej w Koszalinie z dnia 13 września 1996 roku
- ↑ Uchwała Nr XIV/203/2004 Rady Miejskiej w Koszalinie z dnia 12 marca 2004 roku
- ↑ Uchwała Nr XLII/474/2009 Rady Miejskiej w Koszalinie z dnia 29 października 2009 roku
- ↑
Infobus, Koszalin: MZK sprzedaje Neoplany i DAB-y, 17.02.2010
- ↑ pafnucy & włóczko:
Tramwaje w Koszalinie
(
pol.
). [dostęp 24 lipca 2008].
- ↑ PKS Koszalin:
Historia przedsiębiorstwa
(
pol.
). [dostęp 2 września 2008].
Bibliografia
- Z dziejów Koszalina, praca zbiorowa, Biblioteka Słupska, tom 7, Wydawnictwo Poznańskie i Polskie Towarzystwo Historyczne, Poznań – Słupsk 1960
- Dzieje Koszalina, praca zbiorowa pod red. A. Lesińskiego i B. Drewniaka, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1967
- Tadeusz Gasztold, Adam Muszyński, Hieronim Rybicki, Koszalin. Zarys dziejów, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1974
Linki zewnętrzne