Nie znaleziono szukanej frazy! Poniżej znajduje się fraza najbardziej przypominająca szukaną. Jean-Philippe Rameau
Jean-Philippe RameauJean-Philippe Rameau (ur.
25 września
1683
w
Dijon
, zm.
12 września
1764
w
Paryżu
) –
francuski
kompozytor i teoretyk
muzyki
okresu
baroku
, autor
oper
,
baletów
i utworów
klawesynowych
. herb Jeana-Philippe Rameau Rameau: Traité de l’harmonie Był synem organisty, studiował we
Włoszech
. Działał jako organista i kapelmistrz w
Awinionie
,
Clermont-Ferrand
oraz Paryżu, gdzie w 1722 roku osiadł na stałe. Twórczość Rameau obejmuje 3 zbiory miniatur klawesynowych (Pièces de clavecin – 1706-1728), utwory kameralne (5 koncertów na klawesyn ze skrzypcami lub fletem i altówką – 1741 rok), opery i inne dzieła sceniczne (tragedie liryczne, opery, balety, komedie-balety). W Paryżu patronował mu bogacz i pisarz
Alexandre-Jean-Joseph Le Riche de La Popeliniere
(1692-1762). Pierwszą operę napisał dopiero w wieku 49 lat, była to tragedia liryczna Samson napisana we współpracy z
Wolterem
, jednak nigdy jej nie wystawiono ze względu na niechęć środowisk religijnych do osoby Woltera. Rok później wystawiono tragedię Hippolyte et Aricie (1733), która poniosła klęskę. Drugi wystawiony utwór sceniczny Rameau, opera-balet Les Indes Galantes, odniósł już sukces. Mimo że Rameau był kontynuatorem stylu
F. Couperina
i
J.B. Lully'ego
, jego utwory były często uznawane za zbyt nowoczesne, trudne i hałaśliwe. Dlatego w początkowym okresie twórczości scenicznej stał się on obiektem walki zwolenników nowego stylu (ramistów) z tradycjonalistami (lullystami). Wznowienie jednoczęściowej opery (tzw. Acte de Ballet) Pygmalion w 1751 roku przyniosło kompozytorowi laur zwycięstwa. Niestety już w następnym roku, po przedstawieniu intermezza La serva padrona
Pergolesiego
wybuchł nowy spór, którego stronami byli zwolennicy lekkiego stylu włoskiego i tradycyjnego stylu francuskiego. W sporze między zwolennikami włoskiej opera buffa (buffoniści) i francuskiej tragédie lyrique (antybuffoniści) opowiedział się za tradycją francuską (Erreurs sur la musique dans l’Encyclopédie z 1755 roku). W sporze tym tradycjonaliści przegrali i utwory sceniczne Rameau powoli popadły w zapomnienie. Renesans twórczości Rameau nastąpił w drugiej połowie XX wieku. Początkowo do repertuaru filharmonicznego powróciły utwory klawesynowe. Wraz ze wzrostem zainteresowania muzyką dawną i grą na oryginalnych instrumentach zaczęto wystawiać opery. W 1956 roku na festiwalu w
Aix-en-Provence
wystawiono Ballet Bouffon Platée. Pod koniec lat 60. nagrano na płyty Hippolyte et Aricie, gdzie Fedrę kreowała Janet Baker. W latach 70. utwory Rameau nagrywali: Nicolaus Harnoncourt (Castor et Pollux) i Jean-Claude Malgoire (Hippolyte et Aricie). Kolejne dziesięciolecia przyniosły nowe realizacje fonograficzne, których dyrygentami byli: Nicholas McGegan, Sigiswald Kujken, John Eliot Gardiner, William Christie, Marc Minkowski. Obecnie utwory sceniczne kompozytora są często wystawiane i nagrywane (głównie na DVD). W Poznaniu w 2004 roku polską premierę miała opera-balet Les Indes Galantes pod dyr. Fransa Brüggena. W historii muzyki fundamentalne znaczenie mają prace teoretyczne Rameau, w których stworzył podstawy harmoniki funkcyjnej i systemu dur-moll. Kompozycje SceniczneTyp utworu podawany jest w nawiasie wg oryginalnej francuskiej klasyfikacji; tragedię liryczną najczęściej nazywa się operą, opéra-ballet tłumaczy się jako opera-balet (nie opero-balet), a pozostałe wg uznania: - Samson (tragedia liryczna – tragédies lyriques) – 5 aktów z prologiem, zaginiona, wg niektórych źródeł
1732
, wg innych ok.
1735
, libretto wyd.
1745
-
Hippolyte et Aricie
(tragedia liryczna – tragédies lyriques) – 5 aktów z prologiem, pierwsza wersja
1733
, druga wersja
1742
-
Les Indes galantes
(opéra-ballet) – 4 entrées z prologiem, pierwsza wersja
1735
(tylko 2 entrées), druga wersja
1735
(dodane 3. entrée), trzecia wersja
1736
(dodane 4. entrée)
-
Kastor i Polluks
(tragedia liryczna – tragédies lyriques) – 5 aktów z prologiem, pierwsza wersja
1737
, druga wersja
1754
- Les Fêtes d’Hébé, ou Les Talents Lyriques (opéra-ballet) – entrées z prologiem
1739
, druga wersja
1747
, trzecia wersja
1756
, czwarta wersja
1764
(bez prologu)
-
Dardanus
(tragedia liryczna – tragédies lyriques) – 5 aktów z prologiem, pierwsza wersja
1739
, druga wersja
1744
, trzecia wersja
1760
(bez prologu)
- La princesse de Navarre (comédie-ballet) – 3 akty, pierwsza wersja
1745
, druga wersja
1763
(dodany prolog)
-
Platée
(ballet bouffon) – 3 akty z prologiem, pierwsza wersja
1745
, druga wersja
1749
- Les Fêtes de Polymnie (opéra-ballet) – 3 entrées z prologiem, pierwsza wersja
1745
, druga wersja
1753
- Les Temple de la Gloire (opéra-ballet) – 5 aktów z prologiem, pierwsza wersja
1745
, druga wersja
1746
- Les Fêtes de Ramire (acte de ballet) – jednoaktówka,
1745
- Les Fêtes de l’Hymen et de l’Amour (opéra-ballet) – 3 entrées z prologiem, pierwsza wersja
1747
(w
1748
wystawiony pt. Les Dieux de l'Egypte), druga wersja
1754
- Zaïs (pastorales héroïques) – 3 akty z prologiem, pierwsza wersja
1748
, druga wersja
1761
(bez prologu)
- Pigmalion (acte de ballet) – jednoaktówka,
1748
- Les Surprises de l’Amour (opéra-ballet) – 3 entrées z prologiem, pierwsza wersja
1748
, druga wersja
1757
- Naīs (pastorales héroïques) – 3 akty z prologiem, pierwsza wersja
1749
, druga wersja
1764
- Zoroastre (tragedia liryczna – tragédies lyriques) – 5 aktów, pierwsza wersja
1749
,druga wersja
1756
- Linus (tragedia liryczna – tragédies lyriques) – 5 aktów, zaginiona, prawdopodobnie około
1752
- La Guirlamde, ou Les Fleurs Enchantées (acte de ballet) – jednoaktówka,
1751
- Acante et Céphos, ou La Sympathie (pastorales héroïques) – 3 akty,
1751
- Daphnis et Eglé (pastorales héroïques) – jednoaktówka,
1753
- Lysis et Délie (pastorale) – jednoaktówka, zaginiona, prawdopodobnie około
1753
- Les Sibarites (acte de ballet) – jednoaktówka, pierwsza wersja
1753
, druga wersja
1757
- Zéphyre (acte de ballet) – jednoaktówka, prawdopodobnie
1753
- La Naissance d'Osiris, ou La Fêtes Pamilie (acte de ballet) – jednoaktówka,
1754
- Anacréon (pierwszy acte de ballet) – jednoaktówka,
1754
-
Anacréon
(drugi acte de ballet) – jednoaktówka,
1757
(wystawiono jako 3. entrée drugiej wersji Les Surprises de l’Amour)
- Nélée et Myrthis (acte de ballet) – jednoaktówka, data nieznana, prawdopodobnie utwór późniejszy
- Les Palladins (comédies lyriques) – 3 akty,
1760
-
Les Boréades
(tragedia liryczna – tragédies lyriques) – 5 aktów,
1763
(prapremiera miała miejsce dopiero w
1982
roku)
InstrumentalneJego najwybitniejszym dziełem jako teoretyka muzyki było "Traite de l'harmonie reduite a ses principies naturels divise en IV livres" (Traktat o harmonii sprowadzonej do jej naturalnych zasad z podziałem na 4 księgi). Posłuchaj | (audio) |
| () | | () | | () | | () | | () | | () | | () | | Problem ze ściągnięciem pliku? Zobacz . |
|
Nagrania Utwory sceniczne- English Chamber Orchestra, dyr. Sir Anthony Lewis (nagranie – listopad
1965
, CD DECCA 444 526-2)
- Orchestra New York City Opera, dyr. Osborne McConathy (nagranie – kwiecień
1966
, LP HRE)
- La Grande Écurie et la Chambre du Roy, dyr. Jean-Claude Malgoire (
1978
, LP CBS 79314)
- English Baroque Solists, dyr.
John Eliot Gardiner
(nagranie – czerwiec
1983
, CD Celestial Audio)
- Les Musiciens du Louvre, dyr.
Marc Minkowski
(nagranie – czerwiec
1994
, CD ARCHIV PRODUTION 445 853-2)
- Les Arts Florissants, dyr.
William Christie
(nagranie – wrzesień
1995
, CD ERATO 0630-15517-2)
- La Grande Écurie et la Chambre du Roy, dyr. Jean-Claude Malgoire (nagranie
1974
, LP CBS)
- Orchestre Jean-François Paillard, dyr. Jean-François Paillard (nagranie
1974
, wznowienie na CD ERATO 4509-95310-2)
- Les Arts Florissants, dyr.
William Christie
(nagranie – styczeń
1991
, CD HARMONIA MUNDI FRANCE 901367.69)
- Musique des Lumières, dyr. Jean-Christophe Frisch (nagranie – październik
1994
, CD Euromuses EURM 2017)
- Les Arts Florissants, dyr.
William Christie
(nagranie – wrzesień
2003
, DVD Opus Arte)
- Concentus Musicus Wien, dyr.
Nikolaus Harnoncourt
(nagranie
1972
, LP, wznowienie na CD TELDEC 2292-42510-2)
- English Bach Festival Baroque Orchestra, dyr. Charles Francombe (nagranie – styczeń/luty
1982
, CD ERATO 4509-95311-2)
- Les Arts Florissants, dyr.
William Christie
(nagranie – wrzesień
1992
, CD HARMONIA MUNDI FRANCE 901435.37)
- Ensemble Instrumental XVIII, dyr. Jean-Christophe Frisch (produkcja
1998
, CD Astrée/Audivis)
- Aradia Ensemble, dyr. Kevin Mallon (nagranie – luty
2003
, CD Naxos 8.660118-19)
- Les Fêtes d’Hébé, ou Les Talents Lyriques
- Orchestre de la Société des Concerts du Conservatoire, dyr. Hans Rosbaud (nagranie – lipiec
1956
, LP, wznowienie na CD EMI Classics)
- La Grande Écurie et la Chambre du Roy, dyr. Jean-Claude Malgoire (nagranie – wrzesień
1988
, CD Sony Music)
- Les Musiciens du Louvre, dyr.
Marc Minkowski
(nagranie – grudzień
1988
, CD ERATO 2292-45572-2)
- Les Musiciens du Louvre, dyr.
Marc Minkowski
(nagranie – luty
2002
, DVD TDK)
- La Grande Écurie et la Chambre du Roy, dyr. Jean-Claude Malgoire (produkcja
1978
, LP CBS)
- La Grande Écurie et la Chambre du Roy, dyr. Jean-Claude Malgoire (nagranie – październik
1990
, CD Pierre Vérany oraz Arion)
- Les Arts Florissants, dyr.
William Christie
(nagranie – maj
2004
, DVD BBC/Opus Arte)
Zobacz też Linki zewnętrzne
Inne hasła zawierające informacje o "Jean-Philippe Rameau":
XVI wiek
...
Wittenberga
...
1361
...
1679
...
1986
...
Adam Naruszewicz
...
1977
...
Ludwik XVIII
...
1852
...
Zdrada stanu
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Jean-Philippe Rameau":
211a Rzeczpospolita na arenie międzynarodowej w dwudziestoleciu międzywojennym (plansza 10)
...
041. B. Russell – atomizm logiczny (plansza 7)
...
006. Orientacja na niebie i Ziemi oraz ruch obrotowy i obiegowy Ziemi (plansza 16)
...
|