Tzw. Meduza Rondanini, kopia rzymska dzieła Fidiasza

Meduza ( gr. Μέδουσα, Medousa, łac. Medusa) – w mitologii greckiej była najmłodszą z trzech Gorgon i najgroźniejszą (często przypisuje się imię Gorgony samej tylko Meduzie). Zamiast włosów miała węże , a jej spojrzenie zamieniało żywe istoty w kamień. Jedynym lekiem na to były łzy jednorożca .

Meduza ponoć była tak piękna, że zakochał się w niej Posejdon i uwiódł w świątyni Ateny .

Mit o Meduzie uległ ewolucji. Z początku Meduza była jednym z bóstw przedolimpijskich, potworem. W późniejszych wersjach zaczęto ją uważać za ofiarę zemsty bogini Ateny. Meduza miała być piękną dziewczyną, która ośmieliła się rywalizować urodą z boginią. Atena zamieniła więc Meduzę (i jej siostry, Steno i Euriale ) w skrzydlate, okropnie brzydkie potwory ze żmijami zamiast włosów i szponami u dłoni.

Meduza zginęła zabita przez Perseusza , który odciął jej głowę, a z krwi z rozciętej szyi Gorgony narodzili się Pegaz i Chrysaor . Jej głowę Atena umieściła na egidzie , tarczy Zeusa .

Zobacz też

• hełm Hadesa
• kompleks Meduzy
• głowa Meduzy