Siedmiorzecze. Nazwy topograficzne w języku rosyjskim (
1900
)
Polska mapa z
1903
roku pokazująca rejon Siedmoirzecza (na mapie jako
Semirjecze)
Siedmiorzecze (
ros.
Ceмиpeчьe,
kaz.
Жетысу,
kirg.
Жетисуу) - region historyczny w
Azji Środkowej
nad granicą chińską, za czasów
Imperium Rosyjskiego
osobny obwód (obłast’) ze stolicą w Wiernym (
Ałma-Ata
), obecnie należący w większości do
Kazachstanu
, częściowo do
Kirgistanu
(dolina rzeki Talas, powiat Biszkek) i
Chin
(
ujgurski
region autonomiczny
Sinciang
).
Siedmiorzecze leży na przedgórzu
Tienszanu
i wzięło nazwę od siedmiu rzek, które spływają z łańcucha północnego Tienszanu do jezior
Bałchasz
,
Sasyk-kol
i
Ała-kol
:
Ili
,
Karatał
, Bien,
Aksu
,
Lepsy
, Baskan i
Sarkandu
. Obejmuje obszar 402 200 km². Na zachodzie granicą jego jest grzbiet gór
Karatau
, na wschodzie graniczy z
Dżungarią
, na północy z jeziorem Bałchasz. Góry są do wysokości 2000 m porośnięte drzewostanem liściastym, szczyty drzewami iglastymi. Rolnictwo uprawia się tylko na płn. zachodzie, w dolinie rzeki Ili, reszta obszaru, pokryta wegetacją
pustynną
jest użytkowana jako zimowe pastwiska.
Region zamieszkany jest głównie przez
Kazachów
, ale posiada także rosyjskojęzyczną ludność
kozacką
- Kozaków Siemirieczeńskich (w końcu XIX wieku - 14
stanic
).
Główne miasta w regionie Siedmiorzecza to: