Fragment Clair de lune, trzeciej części Suite bergamasque.
Suite bergamasque (IPA:[
bɛʀgamask
]), Suita bergamaska –
suita
fortepianowa
Claude'a Debussy'ego
. Tytuł pochodzi najpewniej od wiersza
Paula Verlaine'a
"Clair de lune" (Światło księżyca), w którym wspomniany jest taniec bergamask. Suita została napisana w
1888
, lecz wydana dopiero w
1903
roku. Składa się z czterech części:
- Prélude
- Menuet
- Clair de lune
- Passepied
Preludium
– pełniące funkcję wstępu – napisane jest w tonacji F-dur, w tempie
rubato
i zawiera wiele kontrastów
dynamicznych
oraz
agogicznych
.
Menuet
– jako historyczne ogniwo taneczne – nawiązuje do muzyki barokowej, zwłaszcza popularnych wówczas
suit
, w skład których często wchodził. Najsłynniejsza część, Clair de lune, utrzymana jest w dynamice pianissimo. Ostatnia część
Passepied
jest żywym (allegretto ma non troppo) tańcem
bretońskiego
pochodzenia.
Clair de lune – najsłynniejsza część całej suity, często grywana jako samodzielny utwór – uważane jest za manifest
impresjonizmu w muzyce
i jest jedną z najpopularniejszych kompozycji Debussy'ego. Pojawia się m. in. w filmach
Fantazja
,
Ocean's Thirteen
,
Pokuta
,
Siedem lat w Tybecie
,
Gra
,
Frankie i Johnny
,
Zmierzch
.
Linki zewnętrzne