Upiory Pierścienia (
ang.
Ringwraiths) lub Nazgûle lub Úlairi, zwani również Czarnymi Jeźdźcami lub Dziewięcioma Jeźdźcami – postacie literackie z powieści
Władca Pierścieni
J.R.R. Tolkiena
.
Nazwa Nazgûl pochodzi od słów "Nazg" (w
Czarnej Mowie
"pierścień") i "gûl"(upiór). Nazgûle byli początkowo ludźmi, którzy w Drugiej Erze zostali obdarzeni Pierścieniami Władzy: byli wśród nich książęta numenorejscy, tzw. "
Czarni Numenorejczycy
", którzy zawarli sojusz z Sauronem, i przynajmniej jeden Easterling (Khamul)
Imiona
-
Czarnoksiężnik z Angmaru
(Według niektórych jego imię brzmiało Murezor lub Morgul), wódz Nazgûli. Najpotężniejszy z dziewięciu, na hełmie nosił koronę. Był władcą
Angmaru
, przez wyzwanie, jakie rzucił
Eärnurowi
, zanikła dynastia królów z linii
Anáriona
w
Gondorze
, to on na
Wichrowym Czubie
przebił bark
Powiernika Pierścienia
Nożem Morgulu (zapewne zrobionym przez niego samego). Zginął w
Bitwie na polach Pelennoru
z ręki księżniczki Rohanu,
Éowiny
-
Khamûl
- Cień Wschodu, Czarny
Easterling
,król Rhunu, Ulaire Attea (w karciance filmowej). Dowódca Dol Guldur, drugi najpotężniejszy Nazgûl po Czarnoksiężniku, był najbardziej (po wodzu Nazgûli) wyczulony na obecność pierścienia. To on ścigał
hobbitów
od
Bag End
do promu. Po śmierci Czarnoksiężnika został dowódcą pozostałych Nazgûli.
Pozostałym Nazgûlom Tolkien nie nadał imion, ale postarali się o nie twórcy gier, i brzmią one: Dwar Wawa, Ji Inddur, Akhorahil, Hoamurath Dir, Adunaphel (tak naprawdę jest to imię żeńskie...), Ren i Uvatha, lub (według innych gier) Ulaire Cantea, Ulaire Enquea, Ulaire Lemenya; Ulaire Nelya, Ulaire Nertea, Ulaire Ostea, Ulaire Toldea (te imiona nie są niczym innym, tylko queneyskimi liczebnikami porządkowymi...). Według dodatku do gry
Władca Pierścieni Bitwa o Śródziemie 2 Król Nazguli
istniał jeszcze Morgomir który był dowódcą Carn Dûm, ale również mógł istnieć naprawde (książka)
Natomiast według popularnej brytyjskiej firmy Games Workshop (produkującej figurkową wersję gry strategicznej), poza Czarnoksiężnikiem i Khamulem istnieli: Pan Cienia (Shadow Lord), Mroczny Marszałek (Dark Marshall), Nieśmiertelny (The Undying), Zepsuty (The Tainted), Zdrajca (The Betrayer), Rycerz z Umbaru (The Knight of Umbar) i Widmo (The Dwimmerlaik).
Pochodzenie
Było to dziewięciu ludzkich
królów
, którzy skuszeni przez
Saurona
obietnicą
władzy
, przyjęli od niego magiczne
pierścienie
mające im ją zapewnić. Dzięki Dziewięciu Pierścieniom zdobyli olbrzymią, jak na śmiertelników potęgę, wkrótce jednak pierścienie zupełnie ich opanowały (czas zależał od tego, czy na początku mieli dobrą, czy złą wolę), a tymi rządził Jedyny Pierścień, który nosił na palcu Władca Ciemności. Wkroczyli wtedy do Królestwa Cieni, stali się Upiorami Pierścienia, niewolnikami
Saurona
. Nie mogli umrzeć, ich przeciągające się życie było dla nich nieznośne. Ich ciała rozpadły się i pozostała im tylko dusza utrzymywana przez pierścienie
- "Dziewięć ofiarował śmiertelnym ludziom, dumnym, możnym ludziom, których w ten sposób usidlił. Dawno, dawno temu ulegli oni władcy Jedynego Pierścienia i stali się upiorami, cieniami Wielkiego Cienia, jego najokrutniejszymi sługami.
-
Gandalf
rozdział "Cień przeszłości"
Historia
Po raz pierwszy ujawnili się w 2251 roku Drugiej Ery. Po pokonaniu przez
Ostatni Sojusz
Saurona
(3441
DE
) ukryli się na wschodzie, by czekać na powtórne ukazanie się Władcy Ciemności. Gdy ten zmaterializował się w
Dol Guldur
, około 1300 r.
TE
Wódz Nazgûli, zwany również Czarnoksiężnikiem, udał się na północ, by między
Wrzosowiskami Etten
a Północnym Pustkowiem założyć państwo
Angmar
(sind. "Żelazny Dom") ze stolicą w
Carn Dûm
, którego celem miało być pokonanie państw
Dúnedainów
na północy. Czarnoksiężnik wypełnił swoje zadanie, jednak w 1975 r. wojska Angmaru zostały pokonane przez połączone siły
Gondoru
i
Lindonu
, Czarnoksiężnik zdołał jednak upokorzyć gondorskiego księcia
Eärnura
. W tym czasie elf
Glorfindel
wypowiedział słowa proroctwa, że Wódz Nazgûli zostanie zgładzony "daleko stąd i nie z ręki męża".
Po klęsce Czarnoksiężnik udał się do
Mordoru
, gdzie zgromadził pozostałych Nazgûli i w 2002 r.zdobył
Minas Ithil
, która została przemianowana na "
Minas Morgul
" ("Wieża Złych Czarów"). W 2043 i 2050 r. wyzwał króla Gondoru, Eärnura, którego zabił podstępem. Przez kilka stuleci Nazgûle przebywali w Minas Morgul, gdy jednak Sauron na powrót znalazł się w Mordorze, trzech z nich wysłał do Dol Guldur (według
Niedokończonych Opowieści
było ich tylko dwóch - Khamul i jego posłaniec).
W 3018 r. Sauron wysłał dziewięciu z misją odszukania Krainy Niziołków i Jedynego Pierścienia. Nazgûle najlepiej nadawali się do tej misji, ponieważ pozbawieni byli własnej woli, byli całkowicie podporządkowali pierścieniom, które trzymał Sauron. Czarnoksiężnik poprowadził atak na
Osgiliath
, dzięki któremu Nazgûle mogli przeprawić się przez
Anduinę
. Po połączeniu się z upiorami z Dol Guldur i odkryciu, że wbrew słowom
Golluma
Kraj Niziołków nie znajduje się nad Anduiną, udali się do
Orthanku
, gdzie zostali zwiedzeni przez
Sarumana
, lecz dzięki zdradzie jego sługi,
Gadziego Języka
, dowiedzieli się o
Shire
, po czym ruszyli w tym kierunku, i 22 września rozbijając oddział
Strażników
przedostali się przez południową granicę tego kraju.
Khamul dotarł do
Hobbitonu
i ścigał
Powiernika Pierścienia
aż do przeprawy na
Brandywinie
, Czarnoksiężnik udał się na Kurhany, gdzie pobudził z uśpienia
Upiory Kurhanów
, pozostali Nazgûle udali się patrolować gościniec.
Na
Wichrowym Czubie
stoczyli walkę z
Mithrandirem
, a w kilka dni później zaatakowali tam Powiernika Pierścienia, którego Czarnoksiężnik ugodził Nożem Morgulu. Wkrótce zostali pokonani przy brodzie
Bruinen
, gdzie utracili cielesne powłoki oraz konie i pieszo powrócili do swego pana. Otrzymali od niego nowe wierzchowce,
skrzydlate bestie
.
Używani byli przez Saurona jako posłańcy, oraz do siania niepokoju wśród wojsk nieprzyjaciela, co szczególnie wcielili w życie podczas oblężenia
Minas Tirith
, gdzie rozsiewali strach i porażali czarnym dechem. Czarnoksiężnik, który był dowódcą wojsk Mordoru, wkroczył nawet do twierdzy. W tej samej jednak bitwie spełniło się proroctwo Glorfindela i Wódz Nazgûli zginął z ręki
Éowiny
wspomaganej przez hobbita,
Meriadoka Brandybucka
. Ostatnią bitwą, w której brały udział Nazgûle była
Bitwa pod Morannonem
, z której zostały zawrócone ku
Górze Przeznaczenia
, gdy Powiernik Pierścienia założył pierścień na palec; było już jednak za późno, Pierścień uległ zniszczeniu, co oznaczało również koniec Upiorów Pierścienia.
Sposoby poruszania się
- Upiory mogły poruszać się konno ( ich konie zostały skradzione ze stadnin Rohanu jako źrebięta ) ale ich rumaki zostały zmiecione na brodzie niedaleko Rivendell.
- Od Czarnego Władcy -
Saurona
otrzymali potężne skrzydlate bestie przypominające smoki.
Cechy i uzbrojenie
- Główną bronią Nazgûli był strach, którym porażali wroga, czyniąc go niezdolnym do walki
- Czarny Dech - choroba, którą rozsiewali, zarazili nią m.in. Eowinę i Faramira
- Telepatycznie wykrywali obecność żywych stworzeń
- Zwierzęta wyczuwały ich obecność, okazywały strach, płoszyły się
- Wyczuleni na obecność Jedynego Pierścienia
- Mogli być niewidzialni dla wszystkich, z wyjątkiem osoby, która miała na palcu Jedyny Pierścień
- Najpotężniejsi byli w nocy i razem, ich moc rosła również, gdy nie mieli postaci cielesnej
- Każde ostrze, które ugodziło Nazgûla pękało, zranić go mogła tylko wykuta na zgubę Wroga np. elficka
- Nosili miecze, Wódz na Polach Pellenoru używał kiścienia
- Nóż Morgulu, który, gdy przebił serce ofiary, robił z niej podobnego upiora, lecz o mniejszej mocy
Słabości
- Wszyscy, z wyjątkiem Czarnoksiężnika, wykazywali tendencję do zbaczania z drogi, zwłaszcza w świetle dziennym
- Bali się ognia i wody, zawsze szukali mostów, by przeprawić się przez rzekę
- Ich wyprawę trudno było utrzymać w tajemnicy z powodu strachu, jaki rozsiewali
- Obawiali się imienia
Elbereth
Zobacz też