Andrzej Zebrzydowski
herbu
Radwan
(ur.
1496
w
Więcborku
koło
Bydgoszczy
– zm.
23 maja
1560
we
Wrześni
) –
biskup krakowski
od
25 lutego
1551
,
kujawski
w latach
1546
-
1551
,
chełmski
od
8 czerwca
1545
do
19 marca
1546
,
kamieniecki
od
1543
.
W
1518
rozpoczął studia na
Akademii Krakowskiej
skąd przeniósł się do
Bazylei
, gdzie był uczniem
Erazma z Rotterdamu
, a następnie w
1529
do Paryża, gdzie studiował prawo i teologię. Ostatecznie studia zakończył w
1530
w
Padwie
. Koszty jego kształcenia pokryli: biskup krakowski
Piotr Tomicki
oraz prymas
Andrzej Krzycki
, który był jego wujem.
W
1530
został
kanonikiem
krakowskim, a rok później płockim. Pełnił także funkcje
kapelana
królowej
Bony
. W
1555
już jako biskup krakowski próbował zatrzymać ją w Polsce prosząc by nie wyjeżdżała do
Bari
.
Sprawowanie przez niego biskupstwa nastąpiło w okresie masowego przechodzenia
szlachty
na
kalwinizm
a
mieszczaństwa
na
luteranizm
. Oburzony na króla
Zygmunta II Augusta
iż ten nie próbuje temu zapobiegać w
1558
opuścił
Kraków
i przeniósł się do rodzinnego
Więcborka
. Zmuszony do powrotu przez
kapitułę
krakowską zmarł w trakcie podróży. Został pochowany w
katedrze wawelskiej
w
kaplicy obok zakrystii
.
W Krakowie jako kanonik, a później jako biskup, mieszkał na
ulicy Kanoniczej
12.
W krużgankach
klasztoru OO Franciszkanów
zachował się jego portret, a w
katedrze
pomnik nagrobny autorstwa Jana Michałowicza z Urzędowa.
Bibliografia
- Ks. Bolesław Przybyszewski "Krótki zarys dziejów diecezji krakowskiej" t.II Kraków 1993,
Linki zewnętrzne
