Harry S. Truman (ur.
8 maja
1884
w Lamar,
Missouri
, zm.
26 grudnia
1972
w
Kansas City
,
Missouri
) –
amerykański
polityk
. W latach
1945
–
1953
był
prezydentem Stanów Zjednoczonych
z ramienia
Partii Demokratycznej
, a od
1944
roku pełnił funkcję wiceprezydenta. Okres prezydentury Trumana owocował w liczne historyczne wydarzenia: zakończenie
drugiej wojny światowej
, początek "
zimnej wojny
", utworzenie
ONZ
, a także część
wojny koreańskiej
. Jest jedynym w historii prezydentem Stanów Zjednoczonych, który wydał rozkaz użycia broni jądrowej (
zrzucenie bomb atomowych na Hiroszimę i Nagasaki
).
Wczesne lata
Urodził się w miasteczku Lamar w stanie
Missouri
w rodzinie farmera i hodowcy bydła. Następnie rodzina przyszłego prezydenta przenosiła się kilkakrotnie do Harrisonville, Belton, Grandview by w końcu osiąść w
Independence
. Tam uczęszczał do szkółki niedzielnej przy kościele prezbiterianów. Do "zwykłej" szkoły zaczął uczęszczać w wieku ośmiu lat. Po ukończeniu szkoły średniej w 1901 r., zaczął pracować jako chronometrażysta na kolei, a następnie był pracownikiem biurowym. W 1906 wrócił na farmę swoich dziadków w Grandview, gdzie przebywał do 1917.
Służba wojskowa
Między 1905 a 1911 służył w Gwardii Narodowej w stanie Missouri. Został przyjęty do służby mimo słabego wzroku. Test na wzrok przeszedł po nauczeniu się wykresów i tablic[1].
W 1917 r. ponownie wstąpił do Gwardii Narodowej i został wysłany do Francji jako oficer artylerii. Podczas niemieckiego ataku na jego stanowisko artyleryjskie, ustawione w
Wogezach
, jego oddział zaczął się cofać. Truman nakazał powrót na stanowisko, klnąc przy tym niemiłosiernie. Żołnierze, zaskoczeni wybuchem wściekłości, wrócili. Co ciekawe, jego oddział nie stracił ani jednego człowieka w trakcie walk[], a sam Truman został później awansowany na pułkownika.
Po zakończeniu działań wojennych wrócił do Independence.
28 czerwca
1919
r. poślubił swoją wieloletnią miłość
Bess Wallace
. Para miała jedną córkę
Margaret Truman
(
1924
–
2008
).
Kariera zawodowa
Miesiąc przed ślubem, Truman otworzył sklep z pasmanterią, lecz po kilku latach zbankrutował. Pożyczkę zaciągniętą na rozkręcenie interesu spłacał aż do 1934 r.
W 1922 został wybrany sędzią w sądzie hrabstwa Jackson w stanie Missouri. Co prawda w 1924 r. nie został ponownie wybrany, ale wygrał wybory w 1926 i 1930.
W 1930 r. koordynował plan przebudowy
Kansas City
i swojego rodzinnego hrabstwa Jackson.
Kariera polityczna
W 1934 r. został kandydatem
Partii Demokratycznej
na fotel senatora. Pokonał swoich rywali w prawyborach partyjnych, a następnie w cuglach wygrał wybory na senatora. W swoich wypowiedziach atakował zachłanności korporacji i ostrzegał przed spekulantami z
Wall Street
. Nie był wtedy poważnie traktowany przez administrację prezydenta Roosevelta. Ponownie wygrał wybory do Senatu w
1940
, choć początkowo nic na to nie wskazywało.
Po przystąpieniu
Stanów Zjednoczonych
do
II wojny światowej
, Truman stanął na czele komisji senackiej, znanej jego "komisja Trumana", celem wyjaśnienia sprawy defraudacji i złego zarządzania finansami przez wojsko. Początkowo prezydent Franklin Delano Roosevelt nie popierał działań komisji obawiając się, że morale amerykańskich żołnierzy zostanie podkopane. Truman napisał wtedy list do prezydenta, w którym zapewniał, że komisja w 100% popiera działania administracji[2]. Komisja okazała się sukcesem, bo w wyniku cięć zaoszczędzono aż 15 mld dolarów.
Wiceprezydent USA
W
1944
r. został mianowany jako kandydat na wiceprezydenta w wyborach prezydenckich w
1944
r. Tandem Roosevelt – Truman pokonał
Thomasa Deweya
i John Brickera stosunkiem głosów elektorskich 432-99.
Został zaprzysiężony
20 stycznia
1945
r. Jego urzędowanie przebiegało bez żadnych fanfar. Roosevelt na dodatek nie informował go o kluczowych decyzjach państwowych jak np. o
projekcie Manhatttan
.
Prezydent USA
12 kwietnia
1945
r. Roosevelt zmarł, a Harry Truman został zaprzysiężony na prezydenta. Miał co prawda pojęcie o sprawach międzynarodowych i krajowych, jednak nie był na bieżąco informowany o wielu decyzjach zmierzających do zakończenia wojny. Po tym jak objął urząd, poprosił członków administracji Roosevelta, aby pozostali na swych stanowiskach i oświadczył że jest gotów wysłuchać ich rad.
Jedną z jego pierwszych decyzji było zezwolenie na użycie bomby atomowej, co nastąpiło 6 i 9 sierpnia 1945 r.
Był gorącym zwolennikiem powstania
ONZ
. Pierwszym reprezentantem USA w ONZ mianował
Eleanor Roosevelt
, wdowę po swym poprzedniku. Popierał również utworzenie
NATO
.
Przypisuje mu się autorstwo tzw.
doktryny Trumana
, która popierała państwa przeciwstawiające się dominacji lub wejściu w strefę wpływów
ZSRR
. Stało się to formalną przyczyną tzw. "zimnej wojny". Najbardziej ostre jej przejawy to regionalne konflikty zbrojne w
Grecji
w latach
1947
–
1949
oraz wojna w Korei w latach
1950
–
1953
.
W
1948
r. został wybrany na drugą kadencję, uzyskując 51,02% głosów. Początkowo jednak nic nie wskazywało na jego zwycięstwo. Jego sondaże nie były wysokie, a prezydenta uważano za niezdolnego do wygrania wyborów. Demokraci usiłowali namówić generała
Dwighta Eisenhowera
, ale ten odmówił, a Truman pokonał swoich rywali w prawyborach. Jego rywalem był ponownie
Thomas Dewey
. Mimo niekorzystnych sondaży, Truman pokonał Deweya zarówno w głosowaniu powszechnym (49,6% do 45,1%) jak i elektorskim (303 do 189).
Początkowo Truman nie mianował wiceprezydenta. Zrobił to dopiero w
1949
r. mianując
Albena Barkleya
.
Po prezydenturze
Po odejściu z urzędu, Truman wrócił do Indepedence. Cierpiał na problemy finansowe, ponieważ nie miał oszczędności. Jedynym jego dochodem była pensja oficerska. W
1955
r. wydał swoje wspomnienia, które okazały się oszałamiającym sukcesem.
5 grudnia
1972
został przyjęty do szpitala w Kansas, z powodu zapalenia płuc. Zmarł
26 grudnia
tego samego roku.
Ciekawostki
- Litera "S" w nazwisku nie jest skrótem drugiego imienia. Rodzice prezydenta nie potrafili wybrać drugiego imienia spomiędzy imion obu dziadków, które właśnie na "S" się zaczynały. Pozostawiono więc tylko pierwszą literę[3].
- Harry S. Truman został wybrany Człowiekiem Roku
1945
i
1948
magazynu
Time
.
Przypisy
Linki zewnętrzne
-
Biografia
w Biographical Directory of the United States Congress (
ang.
)