Herb Pucka ukształtował się w
XVI wieku
. Przedstawia na niebieskim tle
lwa
trzymającego
łososia
.
Geneza
Geneza powstania herbu ma dwie wersje. Pierwsza z nich głosi, iż lew pochodzi od symbolu
Szwecji
, gdyż w latach
1457
-
1460
Puck
należał do królewskiego wygnańca ze Szwecji: Karola Knutsona Bonde. Druga teza jest związana z okolicznym miastem -
Gdańskiem
. Puck jako wieś (gród) podległa temu miastu użyczyła sobie jednego z lwów, widniejącego na
herbie Gdańska
.
Legenda powstania herbu
Legenda ta została rozpowszechniona przez poetę Krzysztofa Wójcickiego w tomie Bajki i Baśnie Puckie.
Do umieszczenia na herbie pretendowały dwie ryby:
węgorz
i łosoś. Łosoś z racji swojej wielkiej paszczy zamyślił pożreć rywala, natomiast węgorz - udusić przeciwnika. Pewnego dnia węgorzowi udało się podstępnie zaatakować łososia: owinął się dookoła niego, przyduszając go. W tym śmiertelnym uścisku węgorz miał zamiar trwać aż do śmierci głodowej łososia. Przez ten czas w łososiu zrodziła się tęsknota do morza, słońca, młodości. Nagle nad walczące ryby przypłynęła łódź rybacka, a w niej lew, który już wtedy był przeznaczony na herb Pucka. Widząc walczące ryby, lew postanowił pomóc łososiowi i powiedział: Jestem przeznaczony na tarczę herbową Pucka. Uważam jednak, że są inni dzielniejsi i mądrzejsi ode mnie, na przykład ty, węgorzu. Chętnie więc podzielę się z tobą tym zaszczytem. Zbliż się i zajmij miejsce koło mnie w łodzi. Gdy tylko węgorz zbliżył się do lwa, został przez niego odtrącony, a łódź i łosoś odpłynęli do brzegu. W ten sposób lew i zwycięski łosoś znaleźli się na herbie miasta Puck.
