Budowę kościoła rozpoczęto w XIV, a ostatecznie ukończono w XVIII w. (największa ilość prac została wykonana w latach
1394
-
1465
). Reprezentuje spójną mieszankę stylów, nazywaną niekiedy śródziemnomorskim
gotykiem. Najbardziej imponująco przedstawia się
fasada
świątyni, zrealizowana w stylu
barokowym
z jasnego
marmuru
(od strony Plaza Cardenal Belluga). Wieża ma 95 m wysokości[1] i należy do najwyższych wież kościelnych w Hiszpanii. Dzwony katedralne, których łącznie jest 25, wybijają zawsze godzinę 13, czyli czas na posiłek. Zawiera dwie kondygnacje potężnych
korynckich
kolumn, które ujmują dziesiątki kamiennych rzeźb, z koronacją Najświętszej Marii Panny w centrum i Wniebowzięciem powyżej. Wokół nich znajdują się figury hiszpańskich świętych i królów.
Wnętrza wypełniają liczne kaplice, których część dekorowana jest w stylu
plateresco
. Szczególnie ciekawa jest Capilla de los Vélez z lat
1491
-
1505
. Niedaleko ołtarza znajduje się
urna
z
sercem
króla
Alfonsa X Mądrego
. Przy katedrze funkcjonuje muzeum z cennymi rzeźbami i
paramentami
(m.in. 600-kilogramową
monstrancją
ze
srebra
i
złota
).
