Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Jan Jagmin-Sadowski

Jan Jagmin-Sadowski

Jan Jagmin-Sadowski
Stefan Jagmin
generał brygady
generał brygady
Data i miejsce urodzenia 24 kwietnia 1895
Grójec
Data i miejsce śmierci 5 października 1977
Warszawa
Przebieg służby
Lata służbyod 1914
Główne wojny i bitwy I wojna światowa ,
II wojna światowa ,
Kampania wrześniowa
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari

Jan Andrzej Jagmin-Sadowski ps. "Stefan Jagmin" (ur. 24 kwietnia 1895 [1] w Grójcu , zm. 5 października 1977 w Warszawie ) – generał brygady Wojska Polskiego .

Był synem Andrzeja Sadowskiego (zm. 1907), inspektora ubezpieczeń i Kamili Ladachowskiej, nauczycielki. Wychowywał się w Tomaszowie Mazowieckim pod opieką stryja Kazimierza Sadłowskiego , pedagoga, społecznika, malarza. Jego ojciec pochodził z rodziny Sadłowskich. Zapis nazwiska rodowego bez litery Ł był spowodowany pomyłką urzędnika stanu cywilnego. W Tomaszowie tworzył nielegalne struktury harcerskie. Studiował od roku 1912 na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej , gdzie zetknął się z konspiracją niepodległościową. Należał do PPS – Frakcja Rewolucyjna , Polskich Drużyn Strzeleckich i Sokolich Drużyn Polowych. Wtedy też zaczął używać pseudonimu Jagmin, który potem był stale uzupełnieniem jego rodowego nazwiska.

Po wybuchu I wojny światowej wstąpił jako ochotnik do 1 Pułku Piechoty Legionów . W październiku 1914 odznaczył się w walkach pod Anielinem i Laskami . W 1915 brał także udział w ciężkich walkach pod Łowczówkiem , Konarami , Józefowem. W 1916, w składzie I Brygady Legionów , pod wodzą Józefa Piłsudskiego bił się z Rosjanami w krwawej bitwie pod Kostiuchnówką . W czasie kryzysu przysięgowego został wraz z innymi oficerami internowany w obozie w Beniaminowie .

W czasach II Rzeczypospolitej był jako porucznik instruktorem w Szkole Podchorążych Piechoty w Warszawie . W 1919 wstąpił do Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie, skąd wkrótce został skierowany na dwuletnie studia do paryskiej Wyższej Szkoły Wojennej ( franc. École Supérieure de Guerre). Po jej ukończeniu z wyróżnieniem został awansowany do stopnia majora i wyznaczony na stanowisko szefa Wydziału Mobilizacyjnego Oddziału I Sztabu Generalnego WP . Z dniem 6 marca 1925 mianowany został zastępcą dowódcy 11 Pułku Piechoty w Tarnowskich Górach , a w styczniu 1928 dowódcą 15 Pułku Piechoty "Wilków" w Dęblinie . 1 stycznia 1929 awansował na pułkownika. W 1931 przeniesiony został do 23 Dywizji Piechoty w Katowicach, na stanowisko II, a następnie I dowódcy piechoty dywizyjnej . 17 lipca 1936 wyznaczony został na stanowisko tej dywizji. Odpowiadał między innymi za budowę fortyfikacji Obszaru Warownego "Śląsk" .

19 marca 1939 został awansowany na stopień generała brygady. W kampanii wrześniowej dowodził Grupą Operacyjną "Śląsk" , w składzie Armii Kraków . Przygotował linię obrony ciągłej od Świerklańca do Rybnika i Żor , wzmocnioną obsadzeniem 23 DP i 55 Dywizją Piechoty , Grupy Fortecznej Obszaru Warownego "Katowice", 95 Dywizjonem Artylerii Ciężkiej i grupą artylerii przeciwlotniczej. Całość ubezpieczała eskadra lotnicza i pociąg pancerny. W odwodzie pozostała kompania tankietek TK .

Oddziały Jagmina zaangażowały się w ciężkie walki z Niemcami (bój opóźniający), niejednokrotnie miejscami przechodząc do działań zaczepnych. Najbardziej krwawe walki stoczyła 55 DP, gdzie pod Mikołowem i Wyrami , zadała poważne straty 8 i 28 dywizjom niemieckim. Jednak wskutek przełamania przez wroga frontu pod Częstochową i Nowym Targiem i zbliżającej się groźby oskrzydlenia Jagmin wycofał swoje oddziały za Przemszę . W uznaniu jego zasług, rozkazem Naczelnego Wodza Edwarda Rydza-Śmigłego jego Grupę Operacyjną przemianowano na GO "Jagmin". Brała ona jeszcze udział w obronie Krakowa , na Kielecczyźnie, nad Sanem . 17 i 20 września 1939, okrążona przez Niemców pod Tomaszowem Lubelskim uległa rozbiciu. Generał dostał się do niewoli. Przez pięć lat był jeńcem w Oflagu VII A Murnau . Po jego wyzwoleniu przez aliantów w 1945, wstąpił do PSZ na Zachodzie . Do Polski powrócił w 1946 roku, gdzie natychmiast został przez władze komunistyczne przeniesiony w stan spoczynku.

W proteście przeciw odznaczeniu przez władze PRL radzieckiego przywódcy Leonida Breżniewa Orderem Virtuti Militari I klasy zorganizował w 1976 uroczystość złożenia na Jasnej Górze orderów Virtuti Militari przez żyjących jeszcze przedwojennych dowódców wojskowych.

Jest autorem m.in. prac "Działania Grupy Operacyjnej "Śląsk" 1-3 września 1939 r." i "Przygotowanie centralnego regionu przemysłowego Śląska do obrony w okresie międzywojennym".

Przypisy
  1. Jan Zieliński, Generał Jan Jagmin-Sadowski ... podał, że Jan Andrzej Sadowski urodził się 24 czerwca 1895 r. w Radomiu. Inne opracowania podają datę 24 kwietnia 1895.

Bibliografia

  • Tadeusz Kawka, Leksykon I Liceum Ogólnokształcącego im. Jarosława Dąbrowskiego w Tomaszowie Mazowieckim 1902-1998. Sławni absolwenci, nauczyciele i rodzice uczniów szkoły, Tomaszów Mazowiecki 1998, , s. 113-114.
  • Jan Zieliński, Generał Jan Jagmin-Sadowski obrońca Śląska 1895-1977, Muzeum Śląskie, Katowice 1988,


Inne hasła zawierające informacje o "Jan Jagmin-Sadowski":

Podróżnik ...

II wiek ...

Oddychanie komórkowe ...

Odense ...

Sztuka ...

Brno ...

1484 ...

Huldrych Zwingli ...

Ratusz w Kownie ...

Romas Kalanta ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Jan Jagmin-Sadowski":

Rozwinięcia dziesiętne (plansza 1) ...

219 Kultura, nauka i oświata w okresie II wojny światowej (plansza 3) ...

233 Życie religijne w XX wieku (plansza 11) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie