Edward Irving

Irwingianizm – ruch religijny, który wyodrębnił się w XIX wieku z Kościoła Szkocji .

Ojcem duchownym irwingianizmu był szkocki pastor , wizjoner i mistyk, Edward Irving uważany za prekursora ruchów charyzmatycznych .

W 1831 r. Irwing wywołał w Londynie falę zbiorowych aktów: uzdrowień, glosali i prorokowania, które przyniosły mu rzesze sympatyków w Anglii . W 1832 r. Irving został ekskomunikowany przez Kościół prezbiteriański. Jego zwolennicy zaczęli więc tworzyć razem z nim niezależną wspólnotę eklezjalną, która stopniowo przekształciła się w odrębny Kościół.

W 1835 r. irwingianie utworzyli Katolicki Kościół Apostolski, z którego na skutek schizmy w połowie XIX wieku powstał Kościół Nowoapostolski. W dalszych latach następowały kolejne podziały ruchu na mniejsze denominacje takie jak: Kościół Staroapostolski, Kościół Apostolski w Queensland, Reformowany Kościół Apostolski, Reformowany Kościół Staroapostolski. Jednocześnie z rozłamami postępowało rozpowszechnianie się wyznania na różne kontynenty.

Aktualnie najwięcej wyznawców irwingianizmu mieszka w: Niemczech , Stanach Zjednoczonych Ameryki , Republice Południowej Afryki i w Indonezji . Polscy irwingianie zrzeszeni są w Kościół Nowoapostolski w Polsce.

Doktryna

Irwingianizm łączy w sobie elementy katolicyzmu , prawosławia , liberalnego protestantyzmu i chiliazmu .

Ruch w początkowym okresie swojego istnienia przywiązywał ogromną wagę do działalności misyjnej, którą prowadzili tzw. apostołowie. Przepowiadał rychłe powtórne przyjście Chrystusa . Z czasem jednak na pierwsze miejsce wysunął kwestię liturgii, a zwłaszcza sakramentów, czerpiąc wzory z praktyk Kościoła katolickiego, Kościoła anglikańskiego i Cerkwi prawosławnej.

Irwingianie opierają swoja wiarę na Biblii ; wierzą w Trójcę Świętą i w posłannictwo apostołów . Praktykują trzy sakramenty : chrzest ; święte pieczętowanie oraz świętą wieczerzę .

Zobacz też

• Ewangelikalizm

Bibliografia

• Encyklopedia Gazety Wyborczej. Religie świata. Kraków: 2005. .