Peluzjum (gr. Peloúsion [Πηλούσιον]; rzym. Pelusium;
arab
. Al-Fara,
biblijne
miasto Sin,
aram
. Seyân) - starożytny port przeładunkowy i miasto graniczne starożytnego
Egiptu
, położone w północno-wschodniej
Delcie Nilu
. Miasto to było
warownią
egipską, broniącą państwo przed inwazją od strony Wschodu (m.in.
Syrii
i
Arabii
. Stolica
nomu
14. Dolnego Egiptu jako Peromi.
W maju 525 p.n.e. odbyła się
bitwa pod Peluzjum
, w której król
perski
Kambyzes II
pokonał siły faraona egipskiego
Psametycha III
i zdobył Egipt. W 333 p.n.e. stoczył tu bitwę
Aleksander III Wielki
, w 169 p.n.e.
Antioch IV
, a w 30 p.n.e.
Oktawian
. W 640 roku Peluzjum zdobył
Amr Ibn al-As
. Na początku marca 1118 na czele niewielkiego oddziału (216 konnych i 400 piechurów)
Baldwin I z Boulogne
wyruszył z
Hebronu
i przez
półwysep Synaj
dotarł do Peluzjum, którego załoga na wieść o jego nadejściu uciekła z miasta.
Asyryjski
król
Asurbanipal
wspomina o niej w swych rocznikach.
W Peluzjum urodzili się
Klaudiusz Ptolemeusz
, Izydor z Peluzjum.
Peluzjum utożsamiane jest również z
biblijnym
miastem
Sin
, twierdzą Egiptu (
wulg
. Peluzjum), na które - jak donosi
Ez
30 rozdział - miał spaść miecz
babilońskiego
króla
Nabuchodonozora
.
Lokalizacja
Utożsamiane ze stanowiskiem archeologicznym Tell el-Farama - otoczonym piaskiem i moczarami - w północno-wschodniej części
półwyspu Synaj
w
muhafazie
Synaj Północny
, ok. 3 km na północny wschód od miejscowości
Baloza
, na północ od drogi nr 30, ok. 7 km od wybrzeża
Morza Śródziemnego
i ok. 32 km na południowy wschód od
Port Said
w
Egipcie
. Badania prowadzi polsko-egipska misja archeologiczna.