Rod Stewart
Imię i nazwisko	Roderick David Stewart
Pseudonim	Rod Stewart, Rod The Bod, Rod The Mod
Data i miejsce urodzenia	10 stycznia 1945 Londyn , Wielka Brytania
Instrument	gitara , banjo , harmonijka
Gatunek	rock , pop , blues rock , soul
Zawód	piosenkarz
Strona internetowa

Rod Stewart (właśc. Roderick David Stewart; ur. 10 stycznia 1945 w Londynie ^[1]) – brytyjski piosenkarz rockowy i popowy . Przedstawiciel takich stylów i gatunków, jak hard rock , soft rock , folk rock i country rock , rock albumowy , blues rock , biały soul i pop tradycyjny . Ciepły, aczkolwiek szorstki i charakterystycznie zachrypnięty głos, zdolności interpretacyjne, kompozytorskie i wyjątkowa osobowość sceniczna uczyniła go jednym z najpopularniejszych piosenkarzy drugiej połowy XX wieku . Z urodzenia Anglik, jednak uważa się za Szkota. Szacuje się, że sprzedał łącznie ponad 250 milionów singli i płyt.

W 1994 roku Rod Stewart został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame ^[2]. W 2006 roku piosenkarz został sklasyfikowany na 60. miejscu listy 100 najlepszych wokalistów wszech czasów wg Hit Parader ^[3].

Biografia

Młodość

Rod był najmłodszym z pięciorga dzieci Roberta i Elsie Stewart. Zarówno Rod jak i jego rodzina, byli wielkimi fanami Al Jolsona . W ich domu często rozbrzmiewała jego muzyka, a mały Rod kolekcjonował wszystkie jego nagrania i czytał książki o nim. Przyszły solista, w wieku 11 lat zadecydował dołączyć ze szkolnymi kolegami, do małej grupki "The Kool Kats"...

Kariera

Stewart zaczął swoja muzyczna karierę we wczesnych latach sześćdziesiątych w ekipie folkowego piosenkarza Wizza Jones, towarzysząc mu w jego europejskiej trasie koncertowej. Ta muzyczna przygoda zakończyła się dla Roda przedwcześnie, gdy w Hiszpanii został aresztowany za włóczęgostwo i deportowany do Anglii. W 1963 dołączył do rhytm and bluesowej grupy Jimmy Powell & the Five Dimension, w której śpiewał i grał na harmonijce. Przez następne lata Stewart przechodził z grupy do grupy, nigdzie nie zagrzewając miejsca. Dopiero w 1965 , gdy dołączył do zespołu Steampacket, uśmiechnęło się do niego szczęście. Grupa została zatrudniona jako zespół otwierający koncerty The Rolling Stones i The Walker Brothers w 1965 . W 1966 grupa nagrała album, który został wydany dopiero w 1970 , gdy Stewart był już znaczną gwiazdą. Gdy grupa rozpadła się w 1967 , piosenkarz spróbował swego szczęścia w modnym wówczas repertuarze bluesowym . Niedługo potem dołączył do grupy Jeffa Becka . Mimo że grupa istniała tylko trzy lata i nagrała zaledwie dwa albumy, to zdobyła olbrzymią popularność. Po rozstaniu z Beckiem Stewart wraz z Ronem Woodem przyłączył się do brytyjskiej grupy The Faces . Choć albumy grupy pozostały niezauważone, to retrospektywnie należy je uznać za bardzo interesujące. Jeszcze śpiewając w grupie Stewart rozpoczął swoja karierę solową. Pierwszy album sygnowany własnym nazwiskiem okazał się nieudany i nie wzbudził większego zainteresowania. Drugi poza wielkim przebojem "Maggie May", także został niezauważony. Dopiero trzeci album Every Picture Tells a Story stal się wielkim hitem i to po obu stronach Atlantyku. Typowymi dla repertuaru artysty w tym okresie były tak szybkie rockandrollowe piosenki jak i refleksyjne rockowe ballady.

Na szczytach sławy

Od tego czasu Stewart pozostał już na stale na szczytach list przebojów, bijąc wszelkie rekordy popularności. Z czasem zaczął odchodzić od rockowych korzeni zmierzając w kierunku soft rocka i muzyki pop . W drogiej połowie lat siedemdziesiątych zaczął adaptować do swej muzyki elementy modnej wówczas muzyki disco , a w latach później nowej fali . Po chwilowej nieobecności na estradach i studiach nagrań, Stewart powrócił do tworzenia muzyki w połowie lat dziewięćdziesiątych z tworząc swój nowy wizerunek, jako dojrzałego, refleksyjnego popowego piosenkarza. Pierwszy nagrany w XXI wieku album artysty – Human, pokazał, ze Stewart nie zamierza rezygnować z kariery, ani nie zakończył artystycznych poszukiwań. Na nowym albumie zaśpiewał szereg tradycyjnych, popowych piosenek, w których wyraźnie słuchać wpływy wokalistyki jazzowej. Piosenkarz znakomicie się sprawdził także i w tym repertuarze.

W latach 2002 – 2005 Rod Stewart wydał cztery płyty łączące się tematycznie w serię pt. The Great American Song Book. Są one zbiorem piosenek pochodzących z lat 30. i 40. XX wieku. Piosenki są autorstwa takich sław jak: Irving Berlin , Cole Porter , George Gershwin czy Ira Gershwin. Płyty, tak w Ameryce jak i w Europie , odniosły wielki sukces komercyjny.

Do największych przebojów Roda Stewarta należą "Maggie May", "Handbags and gladrags", "You're in My Heart", "Young Turks", "[I Know] I'm Losing You", "Have I Told You Lately [That I Love You]", "Downtown Train", "Angel", "Sailing", "Do Ya Think I'm Sexy", "Tonight's the Night", "Some Guys Have All the Luck", "Hot Legs", "Baby Jane", "Rhythm of My Heart", "Tonight I'm Yours [Don't Hurt Me]", "Forever Young" i wiele innych.

Zespoły

Zanim Rod Stewart na dobre stał się rozpoznawalnym piosenkarzem, udzielał się w tych oto zespołach:

• Jimmy Powell and the Five Dimensions ( 1963 )
• The Hoochie Coochie Men (nie mylić z tą z lat 00.), potem nazwany Steampacket ( 1964 – 1965 )
• Soul Agents ( 1965 – 1966 )
• Shotgun Express ( 1966 )
• The Jeff Beck Group ( 1966 – 1969 )
• The Faces ( 1969 – 1975 )

Dyskografia

Rod Stewart w 1976

Dyskografia opisowo

Rockowe początki 69. – 77.

W roku 1969 wydany został pierwszy album Roda Stewarta. W USA nosił on nazwę The Rod Stewart Album, natomiast w Europie – An Old Raincoat Won't Ever Let You Down. Oba wydawnictwa różnią się jedynie projektem okładki, bowiem oba albumy miały po osiem takich samych utworów. Prawie w tym samym czasie opublikowana została płyta The Faces – First Step. Po albumie Gasoline Alley (kte Rod zmienił obywatelstwo na amerykańskie, czego najprawdopodobniejszym skutkiem, była nazwa kolejnego, siódmego studyjnego albumu Roda – Atlantic Crossing z hitem "Sailing" na czele. 1976 to multiplatynowy óry również posiadał dwie okładki), w 1971 roku, został wydany Every Picture Tells a Story. Był to album przełomowy. Plasował się on na 1 miejscu zestawienia najlepiej sprzedających się LP w Wielkiej Brytanii i USA, co stało się niespodzianką na skalę światową. Również singiel z tej płyty "Maggie May", długo okupował szczyty list przebojów. Potem Never A Dull Moment z "You Wear It Well" oraz Overture and Beginners. W między czasie Rod odszedł od The Faces . Smiler, osiągnął sukces podobny do tego z Every Picture Tells a Story. W między czasie A Night on the Town i potrójnie platynowy Foot Loose & Fancy Free z "Hot Legs" na czele...

Disco 78. – 89.

Blondes Have More Fun to kolejny zwrot – Rod adaptował do swojej muzyki elementy disco , co na tej płycie, świetnie jest słyszalne, np. w "Da Ya Think I'm Sexy" – czołowym hicie z tego wydawnictwa. Rod coraz bardziej zwracał się ku disco i new wave . Po Foolish Behaviour, znów platyna za Tonight I'm Yours (1981) z przebojem "Young Turks". Cztery kolejne longplaye sprzedawały się bardzo słabo. Jednak w roku 1988 płyta Out of Order przyniosła zmiany na lepsze. To z tego albumu, pochodzi "Downtown Train", za który wokalista otrzymał nominację do nagrody Grammy .

Lata 90. – 00.

Lata 90. to raczej dobry okres dla Roda Stewarta. Nagrywał on w tym czasie Vagabond Heart (1991) z "The Motown Song" i z "Rhytm of My Heart" na czele, Unplugged...and Seated [live] który w zasadzie jest zapisem koncertu Unplugged dla MTV ; Spanner in the Works; If We Fall in Love Tonight oraz When We Were the New Boys. W XXI wiek, artysta wchodzi z albumem Human.

The Great American Songbook 01. – 05.

Potem zaczeła się seria The Great American Songbook obejmująca aż cztery płyty. It Had to Be You..., to pierwsza z nich, na której znajdują się typowe amerykańskie standardy z lat 30. Rok późnej, (2003) została wydana kontynuacja As Time Goes By..., która zwiera duety wokalisty m.in. z Cher ("Bewitched, Bothered and Bewildered") i Queen Latifah ("As the Time Goes By...). 18 października 2004 ukazuje się trzecia płyta z serii The Great American Songbook – Stardust.... Zawarte zostały na niej standardy jazzowe i swingujące amerykańskiej muzyki rozrywkowej lat 20. Po sukcesie dotychczasowej trylogii, została wydana Thanks for the Memory..., czwarta płyta z serii The Great American.... Jak się później okazało, "znalazło się" na niej wielu doborowych gości, takich jak: Elton John , Chaka Khan czy Diana Ross .

Teraźniejszość i przyszłość 06. – ...

W roku 2006 wydany został album Still the Same...: Great Rock Classics of Our Time z 13 wielkimi, rockowymi klasykami. Są to m.in. "Have You Ever Seen The Rain" Creedence Clearwater Revival , czy "Fooled Around and Fell in Love" Elvina Bishopa. Jest to ostatni jak do tej pory studyjny album Roda Stewarta.

Dyskografia

Rod Stewart

Albumy studyjne

• 1969 An Old Raincoat Won't Ever Let You Down / The Rod Stewart Album
• 1970 Gasoline Alley
• 1971 Every Picture Tells a Story
• 1972 Never a Dull Moment
• 1974 Smiler
• 1975 Atlantic Crossing
• 1976 A Night on the Town
• 1977 Foot Loose & Fancy Free
• 1978 Blondes Have More Fun
• 1980 Foolish Behaviour
• 1981 Tonight I'm Yours
• 1983 Body Wishes
• 1984 Camouflage
• 1986 Rod Stewart / Every Beat of My Heart
• 1988 Out of Order
• 1991 Vagabond Heart
• 1995 A Spanner in the Works
• 1998 When We Were the New Boys
• 2001 Human
• 2002 It Had to Be You: The Great American Songbook
• 2003 As Time Goes By: The Great American Songbook, Volume II
• 2004 Stardust: The Great American Songbook, Volume III
• 2005 Thanks for the Memory: The Great American Songbook, Volume IV
• 2006 Still the Same: Great Rock Classics of Our Time
• 2009 Soulbook
• 2010 Once in a Blue Moon: The Lost Album
• 2010 Fly Me to the Moon...The Great American Songbook Volume V

Albumy koncertowe

• 1974 Coast to Coast: Overture and Beginners
• 1982 Absolutely Live
• 1993 Unplugged...and Seated

Albumy kompilacyjne

• 1973 Sing It Again Rod
• 1976 The Best of Rod Stewart
• 1979 Greatest Hits, Vol. 1
• 1989 The Best of Rod Stewart
• 1989 Storyteller – The Complete Anthology: 1964-1990
• 1990 Downtown Train – Selections from the Storyteller Anthology
• 1992 The Mercury Anthology
• 1993 Lead Vocalist
• 1996 If We Fall in Love Tonight
• 2001 The Story So Far – The Very Best of Rod Stewart
• 2003 Encore: The Very Best of Rod Stewart, Vol. 2
• 2007 The Complete American Songbook
• 2008 Some Guys Have All the Luck / The Definitive Rod Stewart
• 2009 The Rod Stewart Sessions 1971-1998

Życie prywatne

Wokalista ma w sumie siódemkę dzieci ze swoimi trzema żonami^[4]. Jego obecną żoną jest modelka i fotografka Penny Lancaster .

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna Strona Fanklubu Roda Stewarta ( pol. )
• Rod Stewart w NNDB ( ang. )