Zakaz handlu w niedziele i święta – przepis, stosowany w niektórych krajach świata, zakazujący otwierania placówek handlowych w niedziele i święta. Obowiązuje m.in. w Niemczech (także w krajach niemieckojęzycznych – Austria , Szwajcaria ), gdzie nazywany jest Sonntagsruhe i jest częścią ogólniejszej grupy przepisów zwanych Ladenschlussgesetz (w wolnym tłumaczeniu "prawem zamykania sklepów"; czasem nazywa się je Ladenöffnungsgesetz – "prawem otwierania sklepów"), szczegółowo określających terminy, w jakich dozwolony jest handel w poszczególnych krajach związkowych .

W krajach, gdzie obowiązuje zakaz handlu w niedziele, od zasady tej stosowane są liczne wyjątki, pozwalające na sprzedaż określonych grup towarów (np. nabiał i pieczywo, słodycze, paliwa), w określonych miejscach (np. miejsca imprez masowych, piekarnie , stacje benzynowe ) lub w określony sposób (np. sprzedaż z automatów ).

W Niemczech od wielu lat trwała dyskusja nad zliberalizowaniem zasad Ladenschlussgesetz i Sonntagsruhe, szczególnie nasilona po zjednoczeniu Niemiec , kiedy mieszkańcy wschodnich landów, nieprzyzwyczajeni do sklepów zamkniętych w niedziele, wymuszali odstępowanie od tych przepisów.

W Polsce niektóre koła polityczne przychylają się ku projektowi wprowadzenia zakazu handlu w niedziele. Argumenty za wprowadzeniem tego zakazu najczęściej opierają się na optyce prorodzinnej i prochrześcijańskiej, podają także przykłady z krajów sąsiednich – m.in. niemieckiej Sonntagsruhe. Argumenty wytaczane przeciw wprowadzeniu zakazu wskazują m.in. na niebezpieczeństwo wzrostu bezrobocia , spadku popytu , a także na te kraje, w których przepisy państwowe nie ingerują w wolność handlu. W rezultacie wielomiesięcznej dyskusji publicznej w roku 2007 uchwalona została ustawa, zakazująca handlu w niektóre święta, ale nie zakazująca handlu w niedziele^[1]. Ustawa weszła w życie 26 października 2007 , a pierwszym dniem objętym zakazem był dzień Wszystkich Świętych 1 listopada 2007 .

Ustawa zakazuje pracy osób zatrudnionych na podstawie stosunku pracy we wszelkich placówkach handlowych, bez żadnych wyjątków. Za placówki handlowe Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej uważa wszelkie instytucje i zakłady, których działalność główna polega na kupowaniu towarów w celu ich dalszej odsprzedaży, w tym sklepy , apteki , stacje benzynowe , składy węgla i materiałów budowlanych, a także handel za pomocą internetu . Potem jednak uznano, że apteki i stacje benzynowe jako instytucje wyższej użyteczności publicznej są spod zakazu wyjęte^[2]. Handel (według interpretacji Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej) może też być prowadzony przez właścicieli jednoosobowych firm, osoby zatrudnione na umowy cywilnoprawne (jak umowa zlecenia ), a także franczyzobiorców oraz zatrudnionych na podstawie umowy agencyjnej . Ministerstwo Pracy wydało w tej sprawie komunikat o treści:

Zakaz obejmuje następujące święta ustawowo wolne od pracy ^[2]:

• 1 stycznia – Nowy Rok ,
• Wielkanoc ^[4] (dwa dni; 12/13.4.2009; 4/5.4.2010; 24/25.4.2011),
• 1 maja – Święto Pracy ,
• 3 maja – Święto Narodowe Trzeciego Maja ,
• pierwszy dzień Zielonych Świątek ^[4] (31.5.2009; 23.5.2010; 12.6.2011),
• Boże Ciało ^[4] (11.6.2009; 3.6.2010; 23.6.2011),
• 15 sierpnia – Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny ,
• 1 listopada – Wszystkich Świętych ,
• 11 listopada – Święto Niepodległości ,
• 25 i 26 grudnia – Boże Narodzenie

Przypisy

Zobacz też

• dni wolne od pracy