Zatoka Pucka (
kasz.
Pùckô Hôwinga,
niem.
Putziger Wiek) – płytka
zatoka
będąca częścią
Morza Bałtyckiego
, stanowiąca zachodnią część
Zatoki Gdańskiej
. Jest położona między
Mierzeją Helską
, linią
Hel
-
Gdynia
a lądem. Jej powierzchnia wynosi 364 km², głębokość maksymalna 54 m[].
Zatokę Pucką dzieli się na część wewnętrzną (do
Cypla Rewskiego
i
Rewy Mew
) i zewnętrzną. Część wewnętrzna zatoki wchodzi w skład
Nadmorskiego Parku Krajobrazowego
. Zatoka jest wyśmienitym miejscem dla osób uprawiających
sporty wodne
, najpopularniejszy ośrodek do uprawiania
kitesurfingu
w Polsce. Wzdłuż brzegu biegnie
droga rowerowa
. Zatoka jest
obszarem specjalnej ochrony ptaków
[1].
Miasta nad zatoką to
Puck
,
Jastarnia
,
Hel
,
Władysławowo
oraz częściowo
Gdynia
.
Pod dnem Zatoki Puckiej znajdują się pokłady
soli potasowo-magnezowej
. W latach 70. XX wieku pojawiały się pomysły odcięcia części Zatoki Puckiej tamą w celu
odkrywkowej eksploatacji
tych złóż[2].
W niektóre zimy Zatoka Pucka zamarza[]. O zamarzaniu Zatoki w czasach historycznych wiemy m.in. z relacji
Heweliusza
[]. Akwen zamarza również współcześnie, na początku 2009 r. jego połowa była całkowicie zlodzona, choć niezbyt długo[3].
Mielizny położone na zatoce to
Rybitwia Mielizna
(Mewia Rewa), Borowska Mielizna, Długa Mielizna, zaś
głębie
to
Chałupska Jama
,
Kuźnicka Jama
.
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne