|
|
Grób Heideggera
|
Heidegger w swojej filozofii nawiązuje przede wszystkim do Kierkegaarda i Schelera. Punktem wyjścia jest dla niego zagadnienie bytu jako treści konkretnej egzystencji,
a zwłaszcza egzystencji ludzkiej, w której „byt” ma być wyrazem określającym byt egzystencji.
W związku z tym egzystencja może być poznawana tylko
i wyłącznie przez analizę struktury faktów egzystencji,
a nie przez to, co zwykło się nazywać „istotą” egzystencji.
Wszystkiemu, co człowiek robi, jego myślom, pragnieniom, skłonnością i czynom towarzyszy troska o swoją, ze wszystkich stron zagrożoną egzystencją. Jest to troska podyktowana trwogą przed końcem własnej egzystencji, przed nieodwołalną śmiercią.
