Dynamika sygnału – różnica (w
decybelach
) między najmniejszym a największym
poziomem sygnału
. W odniesieniu do muzyki: jeżeli muzyka jest raz bardzo cicha, a raz bardzo głośna, wtedy dynamika jest duża.
Przykład
Dynamika zapisu bardzo dobrej płyty gramofonowej lub taśmy magnetofonowej wynosi ok. 60 dB. Aby dźwięki najcichsze były dobrze rozróżniane od tła akustycznego, trzeba zapewnić 10 dB zapasu dynamiki. Tak więc np. w pokoju mieszkalnym, gdzie poziom tła akustycznego nie powinien przekraczać 40 dB, minimalne poziom natężenia dźwięku sygnału użytecznego powinien wynieść ok. 50 dB. W takim wypadku poziom dźwięków najgłośniejszych będzie wynosić ok. 110 dB.[1]
Typowe nieporozumienie:
Czasami mówi się, że muzyka jest dynamiczna, przez co rozumie się, że zespół gra cały czas bardzo głośno. W sensie dynamiki taki zespół gra z bardzo małą dynamiką, ponieważ różnica pomiędzy najcichszym a najgłośniejszym miejscem jest mała lub nie ma jej wcale.
Przypisy
- ↑ Jan Koralewski. Moc zestawów głośnikowych. „Radioelektronik”, ss. 2-5 (marzec 1985).