Wąż Eskulapa
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	zauropsydy
Rząd	łuskonośne
Podrząd	węże
Rodzina	połozowate
Rodzaj	Zamenis
Gatunek	wąż Eskulapa
Nazwa systematyczna
Zamenis longissimus
(Laurenti, 1768)
Kategoria zagrożenia ( CzKGZ )[1]
najmniejszej troski
Zasięg występowania
Kolor zielony

Wąż Eskulapa (Zamenis longissimus, syn. Elaphe longissima) – gatunek węża z rodziny połozowatych (Colubridae).

Wygląd 

Największy wąż żyjący w Polsce i Europie Środkowej. Długość jego ciała może przekraczać 2 m, najdłuższy jednak mierzył 225 cm^[2]. Samce są zwykle dłuższe od samic. Dorosłe osobniki są oliwkowobrązowe. Głowa oraz ciało, z wyjątkiem brzucha są brunatne lub oliwkowobrunatne, z wieloma małymi, jasnymi plamkami. Przednia część ciała zwykle jest jaśniejsza, a strona brzuszna słomkowa, czasem z ciemnymi plamkami.

Rozmnażanie 

Jest to wąż jajorodny. Pora godowa w maju i czerwcu. Samice różnych populacji składają różną liczbę jaj – od 2 do 21 – przeciętnie 5–12^[3]. Jaja umieszczane są w bardzo ciepłych i wilgotnych miejscach. Po kilkudziesięciu dniach wylęgają się z nich młode węże o długości 20–30 cm

Pożywienie 

Odżywia się myszami , małymi ssakami, jaszczurkami , jajami, pisklętami, małymi ptakami oraz małymi wężami . Czasem zjada też młode bezkręgowce. Nie jest jadowity. Polując na zdobycz chwyta ją pyskiem i owijając ciałem dusi a następnie połyka.

Występowanie 

W Polsce występuje w Bieszczadach , również nad Dunajcem między Gorcami a Beskidem Sądeckim oraz nad Popradem^[4]. Jest bardzo rzadki. W Europie spotykany jest od Hiszpanii poprzez południową Europę do Morza Kaspijskiego. Jego północna granica występowania przebiega przez Francję, południowe Niemcy, Czechy i południową Polskę ( Bieszczady ). Żyje w lasach liściastych na terenach pagórkowatych wśród skał i na silnie nasłonecznionych stokach , ponieważ jest ciepłolubny.

Siedlisko 

Wąż Eskulapa żyje w obszarach leśnych lub polanach, często w miejscach położonych w dolinach rzek.

Ochrona 

Gatunek pod ochroną . Wpisany do Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt z kategorią zagrożenia CR (critically endangered – krytycznie zagrożony), a w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych jest klasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski ^[1].

Ciekawostka 

W dawnych czasach był symbolem medyków . Obecnie jego znak również jest często wykorzystywany, np. pojawia się w logo CEFARMu.

Zobacz też

• fauna Polski

Przypisy