Ferdynand Portugalski (
port.
Fernando;
starofrancuski
Ferrand) (ur.
24 marca
1188
, zm.
27 lipca
1233
w
Noyon
) –
infant
portugalski
, szóste dziecko
króla
Sancha I
i
Dulce Berenguer
. Był
hrabią Flandrii
dzięki małżeństwu z
Joanną Flandryjską
(spowinowaconą z ciotką Ferdynanda,
Teresą
), starszą córką cesarza łacińskiego
Baldwina
.
Ferdynand poślubił Joannę w styczniu
1212
roku w
Paryżu
. W tym czasie młoda hrabina wraz z siostrą przebywała w niewoli u króla Francji,
Filipa II
, co miało być sposobem na podporządkowanie sobie Flandrii, po śmierci ojca Joanny, Baldwina. Filip zezwolił na to małżeństwo, licząc na to, że zdobędzie uległego wasala. Po złożeniu przysięgi wierności, Ferdynand i Joanna, wyruszyli do Flandrii. Po przybyciu na miejsce mieszczaństwo, które było zagorzałym przeciwnikiem władzy Filipa II, namówiło Ferdynanda do związania się z wrogami króla Francji:
królem Anglii
Janem bez Ziemi
i cesarzem
Otto IV
.
Zapoczątkowało to wojnę między Francją a sprzymierzeńcami Ferdynanda. Hrabia, u boku cesarza, brał udział w przegranej
bitwie pod Bouvines
27 lipca
1214
r., gdzie dostał się do niewoli, w której spędził dwanaście lat. W tym czasie Flandrią rządziła Joanna. Jej panowanie upłynęło pod znakiem konfliktu z młodszą siostrą
Małgorzatą
, wojny domowej i klęski głodu. Ferdynand powrócił z niewoli dopiero w
1226
r. po podpisaniu układu w
Melun
, w którym uznał zwierzchnictwo króla Francji.
Źródła
- Łaptos J., Historia Belgii, Wrocław-Warszawa-Kraków 1995, s. 28. .