Władysław Dobrowolski
major major
Data i miejsce urodzenia	3 stycznia 1896 Małobądz   Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	25 lutego 1969 Warszawa   Polska
Przebieg służby
Lata służby	od 1919
Główne wojny i bitwy	Wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa , kampania wrześniowa
Późniejsza praca	dyrektor Państwowych Uzdrowisk w Szklarskiej Porębie i Karpaczu, kierownik ośrodka szermierczego CRZZ, od 1957 trener w klubach RKS Marymont i Skra Warszawa
Odznaczenia
Order Virtuti Militari – Krzyż Srebrny Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych Srebrny Krzyż Zasługi

Władysław Dobrowolski (ur. 3 stycznia 1896 w Małobądzu k. Będzina , zm. 25 lutego 1969 w Warszawie ) – major piechoty Wojska Polskiego , instruktor i wykładowca Centralnej Wyższej Szkoły Gimnastyki i Sportu oraz Centralnego Instytutu Wychowania Fizycznego w Warszawie, lekkoatleta i szermierz , trener, działacz sportowy. Ojciec znanego aktora i reżysera Jerzego Dobrowolskiego .

W młodości wstąpił do Koła Młodzieży Niepodległościowej, Związku Strzeleckiego i PPS . Żołnierz I Brygady Legionów . Po rozbrojeniu pracował w POW , potem w Milicji Ludowej, następnie przydzielony został do Baonu Zapasowego 6 Pułku Piechoty Legionów . Od 1919 w Wojsku Polskim, był uczestnikiem wojny z bolszewikami 1920 . W 1924 zdał w Wilnie maturę. Ukończył następnie w CWSGiS oficerski kurs wychowania fizycznego ( 1925 ) i szermierki ( 1926 ), był dowódcą kompanii oficerskiej CWSGiS, wykładowcą w CWSGiS i CIWF. W Polskim Radiu prowadził gimnastykę poranną ( 1932 - 39 ) i jako prezes kierował pracami warszawskiego AZS ( 1929 - 1930 ). Był też członkiem zarządu PZLA .

Jako lekkoatleta – sprinter i wieloboista reprezentował barwy: Strzelca Wilno, 6 pp. Legionów Wilno, Wilii Wilno i AZS Warszawa. Olmpijczyk z Paryża ( 1924 ). 15-krotny rekordzista Polski i 11-krotny mistrz Polski w konkurencjach lekkoatletycznych ( 100 m , 200 m , 110 m pł , rzut oszczepem , skok w dal , sztafeta 4 x 100 m ).

W wieku 35 lat zaczął uprawiać szermierkę, reprezentując barwy AZS i Legii Warszawa (startował do 54 roku życia). 2-krotnie wystąpił jako szermierz w Igrzyskach Olimpijskich ( 1932 , 1936 ), zdobywając brązowy medal w szabli drużynowo (1932). Był też brązowym medalistą mistrzostw Europy (1934 – szabla drużynowo).

W kampanii wrześniowej 1939 dowodził I batalionem 21 Pułku Piechoty "Dzieci Warszawy" . Walczył w obronie Warszawy . Po kapitulacji stolicy w niemieckiej niewoli. W oflagach organizował wf i sport dla jeńców.

Po wojnie m.in. dyrektor Państwowych Uzdrowisk w Szklarskiej Porębie i Karpaczu , kierownik ośrodka szermierczego CRZZ, od 1957 trener w klubach RKS Marymont (wychowawca m.in. Ryszarda Parulskiego i Witolda Woydy ) i Skra Warszawa . Pierwszy prezes Polskiego Związku Sportów Saneczkowych (1957). Autor wielu podręczników sportowych.

Awanse

• porucznik – zweryfikowany 3 V 1922 ze starszeństwem z 1 VI 1919
• kapitan – ze starszeństwem z 15 VIII 1924 i 476 lokatą w korpusie oficerów zawodowych piechoty (w 1932 zajmował 350 lokatę)
• major – ?

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Walecznych
• Srebrny Krzyż Zasługi

Bibliografia