Kenji Mizoguchi (
jap.
溝口 健二, Mizoguchi Kenji, ur. 16 maja 1898 w
Tokio
, zm. 24 sierpnia 1956 w
Kioto
) -
japoński
reżyser filmowy i scenarzysta.
Dzieciństwo i edukacja
Kenji Mizoguchi urodził się w Tokio, jako jedno z trojga dzieci stolarza. Rodzina należała do klasy średniej, do czasu gdy ojciec próbował podczas
wojny rosyjsko-japońskiej
handlu płaszczami przeciwdeszczowymi dla żołnierzy. Wojna skończyła się zanim zdążyły zwrócić się poniesione koszty i sytuacja finansowa rodziny pogorszyła się znacznie. Starsza siostra Kenji'ego została oddana do adopcji, a rodzice z Kenji'm i bratem przenieśli się z dzielnicy Hongo do
Asakusa
. Rodzina, która adoptowała siostrę Kenji'ego ostatecznie oddała ją do kształcenia na
gejszę
.
W wieku 13 lat Kenji skończył szkołę i zaczął pracować, jednocześnie ucząc się w Instytucie Aohashi. Jego pierwszą pracą było zajęcie projektanta reklam w
Kobe
.
W
1915
r. jego matka zmarła, a starsza siostra oddała ojca do domu starców i zabrała dwóch młodszych braci do Tokio. W
1920
r. Mizoguchi zaczął pracować dla Korporacji Nikkatsu (
jap.
日活株式会社, Nikkatsu kabushiki-gaisha), najpierw jako aktor, a trzy lata później wyreżyserował debiutancki obraz, Ai-ni yomigaeru hi .
Kariera filmowa
Pierwsze filmy Mizoguchi'ego były głównie adaptacjami prozy
Eugene'a O'Neilla
,
Lwa Tołstoja
i remake'ami niemieckich filmów ekspresjonistycznych. Reżyser pracował szybko, nierzadko kończąc film w przeciągu paru tygodni. Zaowocowało to liczbą ponad pięćdziesięciu filmów nakręconych w latach 20. i 30., z których większość zaginęła.
Po
trzęsieniu ziemi
, które nawiedziło Tokio w 1923, Mizoguchi pracował w studiach Nikkatsu w
Kioto
, dopóki skandal obyczajowy nie spowodował czasowego zawieszenia jego obowiązków: dziewczyna do towarzystwa o imieniu Yuriko Ichijo, z którą Mizoguchi mieszkał, zaatakowała reżysera nożem i zraniła go w plecy.
Wiele z jego późniejszych filmów zostało zaliczonych do nurtu keikō-eiga czyli "filmów tendencyjnych": Mizoguchi podejmował bliską sobie tematykę socjalistyczną i określał obszar zainteresowania eksplorowany przez niego w przyszłych filmach. Po latach Mizoguchi stwierdził, że prawdziwym reżyserem był dopiero od 1936 roku, gdy powstały Siostry z Gion i Elegia Niniwy. Te i późniejsze filmy Mizoguchi'ego przyczyniły się do okrzyknięcia go przedstawicielem "nowego realizmu" w kinematografii japońskiej.
Wybrana filmografia
-
1936
Siostry z Gion (
jap.
祇園の姉妹, Gion no kyodai)
-
1936
Elegia Naniwy (
jap.
浪華悲歌, Naniwa hika/Naniwa erejī)
-
1937
Straits of Love and Hate (
jap.
Aien kyo, Straits of Love and Hate)
-
1939
Opowieść ostatniej chryzantemy (
jap.
残菊物語, Zangiku monogatari)
-
1941
The 47 Ronin lub The Loyal 47 Ronin of the Genroku Era (
jap.
元禄忠臣蔵, Genroku chushingura)
-
1944
Miyamoto Musashi
-
1946
Utamaro and His Five Women lub Five Women Around Utamaro (
jap.
歌麿をめぐる五人の女, Utamaro o meguru gonin no onna)
-
1947
The Love of the Actress Sumako (
jap.
Joyû Sumako no koi, The Love of the Actress Sumako)
-
1951
Miss Oyu (
jap.
お遊さま, Oyū-sama)
-
1951
The Lady Musashino (
jap.
Musashino fujin, The Lady Musashino)
-
1952
Życie O'haru (
jap.
西鶴一代女, Saikaku ichidai onna)
-
1953
A Geisha lub Gion Music Festival (
jap.
祇園囃子, Gion bayashi)
-
1953
Opowieści księżycowe (
jap.
雨月物語, Ugetsu monogatari)
-
1954
The Woman in the Rumor lub The Crucified Woman (
jap.
噂の女, Uwasa no onna)
-
1954
Sansho the Bailiff (
jap.
山椒大夫, Sanshō dayū)
-
1954
Ukrzyżowani kochankowie (
jap.
近松物語, Chikamatsu monogatari)
-
1955
Tales of the Taira Clan lub Taira Clan Saga (
jap.
新平家物語, Shin Heike monogatari)
-
1955
Cesarzowa Jang Kuei-fei (
jap.
楊貴妃, Yōkihi)
-
1956
Ulica hańby (
jap.
赤線地帯, Akasen chitai)
Linki zewnętrzne