|
Konawlanie
Konawlanieplemiona serbskie w VII-IX wieku Konawlanie również Kanalici – drobne plemię słowiańskie, które w połowie VII wieku osiedliło się na wybrzeżu
dalmatyńskim
, mając od północy jako sąsiadów plemię
Trebinian
, a od zachodu
Zahumlan
. Najmniejsze z plemion
Primorja
nigdy nie odegrało znaczniejszej roli politycznej. W VII i VIII wieku znalazło się wraz z sąsiednimi plemionami w wielkim serbskim związku plemiennym. Wraz ze stabilizowaniem się sytuacji plemion słowiańskich na
Bałkanach
w trakcie VIII wieku związek zaczął się rozpadać. Trudno powiedzieć, na jak długo Konawlanie odzyskali wówczas niezależność. Poszczególne plemiona serbskie zaczęły się w tym czasie organizować w samodzielne państwa, do czego Konawlanie z racji swej niewielkiej liczebności nie byli zdolni[1]. W 867 roku swoje zwierzchnictwo narzucił plemionom Primorja, a więc i Konawlanom, cesarz
bizantyński
Bazyli I
. Nie mogło ono jednak być zbyt uciążliwe, skoro cesarz dla zjednania swych nowych lenników przekazał im daninę, płaconą przez bizantyńskie miasta nadmorskie
Konstantynopolowi
. Znacznie poważniejsze dla Konawlan okazało się sąsiedztwo pobliskiej
Serbii Wyszesławiców
, która w tym mniej więcej czasie podporządkowała sobie państwo Trebinian,
Duklan
i niewielkie terytorium Konawlan. Po raz ostatni o samodzielności Konawlan słychać w połowie X wieku, kiedy po upadku państwa Wyszesławiców terytorium Konawli uniezależniło się od zwierzchnictwa serbskiego[2]. Nazwa Konawli na określenie ziem leżących na południowy wschód od Dubrownika pozostała w użyciu do najazdu tureckiego. W X wieku ziemie Konawlan znalazły się w granicach trebińsko-duklańskiego państwa Beliciów i przechodziły potem wraz z Trebinią z rąk do rąk rywalizujących ze sobą książąt
duklańskich
i
humskich
. Ostatecznie rywalizacje wygrali władcy duklańscy od połowy XI wieku tytułujący się książętami Zety. Około 1150 roku Trebinje i Konawli wraz z większością terytoriów słabnącej Zety przyłączył do Raszki wielki żupan
Desa
. W granicach państwa
raszkańskiego
, później
serbskiego
Konawli pozostało do śmierci ostatniego władcy z dynastii Nemaniczów. W 1373 roku przyłączył je do Bośni wraz z Trebinjem ban Tvrtko I. Po jego śmierci na ziemiach Humu, Trebinja i Konawli własne księstwo utworzyła możnowładcza rodzina Kosaczów. Władca księstwa Stefan Vukčić w 1448 roku ogłosił się hercegiem św. Sawy. W 1465 roku kres istnieniu Hercegowiny położył najazd turecki. Konawli znalazło się w granicach imperium ottomańskiego[3]. Przypisy Bibliografia
Inne hasła zawierające informacje o "Konawlanie":
Kategoria:Plemiona słowiańskie
...
Dukljanie
...
Konawlanie
plemiona serbskie w VII-IX wiekuKonawlanie również Kanalici – drobne plemię słowiańskie, które w połowie VII wieku ...
Trawunianie
...
Zahumlanie
...
Serbowie od VII do IX wieku
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Konawlanie":
Hasło nie występuje w innych lekcjach!
|
|
|
|