Mikroskopowe zdjęcie skalnych krystalitów
Zdjęcie powierzchni
blachy elektrotechnicznej
ukazujące strukturę polikrystaliczną z widocznymi pojedynczymi ziarnami o rozmiarach do 2 cm
Krystalit (zwany również ziarnem) – część
ciała stałego
o budowie krystalicznej będąca obszarem
monokrystalicznego
uporządkowania. Ma rozmiary od kilku nanometrów do milimetrów. Krystality oddzielone są od siebie cienkimi amorficznymi warstwami (granicami ziaren) tworząc większe struktury polikrystaliczne. W pewnych materiałach (np. silikon nanokrystaliczny), w których poszczególne bardzo małe ziarna krystaliczne osadzone są w matrycy
amorficznej
, nie posiadającej struktury krystalicznej. Krystality są zwykle zorientowane przypadkowo. W związku z tym ich własności fizyczne są izotropowe, co oznacza izotropowość np. pod względem mechanicznym, a substancjach przezroczystych - optycznym. Krystality mogą układać się w sposób uporządkowany tworząc okrągłe (lub sferyczne) sferolity, dendryty o budowie drzewiastej, igły i inne. Struktury takie tworzone są w warunkach
przechłodzenia
, gdy proces
nukleacji
wtórnej dominuje nad procesem nukleacji pierwotnej. Powstawanie takich konglomeratów krystalitów obserwuje się w bardzo różnych substancjach takich jak:
W skałach wulkanicznych wyróżnia się krystality jako nierozwinięte formy krystaliczne nie skręcające płaszczyzny
światła spolaryzowanego
, których nie można zaliczyć do
minerałów
i oznaczyć ich postaci krystalicznych. Ze względu na kształty i formy skupień nazywane są: arkulity, bacylity, belonity, chiasmolity, klawality, kumulity, globulity, globosferyty, longulity, margaryty, skopulity, spikulity, trychity[1].
W
metalurgii
, w wyniku odkształcenia plastycznego powstającego podczas obróbki plastycznej na zimno (np. walcowanie, ciągnienie), może nastąpić ukierunkowanie struktury we wszystkich ziarnach. Strukturę taką nazywa się teksturą. Swoiste tekstury mogą powstać również w specyficznych warunkach krystalizacji odlewów (tekstura odlewnicza). Takie struktury uporządkowane mogą wykazywać właściwości anizotropowe.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Ryka W., Maliszewska A., Słownik Petrograficzny, Wydawnictwa Geologiczne,
Warszawa
,
1991
(wyd. II popr. i uzup.),