Regnum Francorum Orientalium Państwo wschodniofrankijskie
← 843-962 → →
Język urzędowy	niemiecki
Stolica	Akwizgran [1]
Ustrój polityczny	monarchia
Ostatnia głowa państwa	król wschodniofrankijski Otton I Wielki
Status terytorium	królestwo
Traktat w Verdun	843
Przekształcenie w Królestwo Niemieckie	962
Religia dominująca	chrześcijaństwo
Mapa
Imperium Franków po traktacie w Verdun i Meerssen .

Państwo wschodniofrankijskie - jedno z trzech państw powstałych na mocy traktatu z Verdun z 843 r. Jego królem został Ludwik II Niemiecki . Na terenie tego państwa wykształcało się przez wieki państwo niemieckie . Państwo wschodniofrankijskie określane od XI wieku mianem regnum teutonicorum, było poprzednikiem Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego . Do początku XII wieku nazywało się oficjalnie regnum francorum orientalium, czyli Królestwo Wschodnich Franków.

Historia

Powstanie państwa wschodniofrankijskiego ma bezpośredni związek z konfliktami sukcesyjnymi między potomkami Karola Wielkiego . Cesarz Ludwik I Pobożny (778-840) walczył przeciwko swoim synom o panowanie w państwie Franków. Przegrał ostatecznie na początku lat 30. IX wieku. Jego syn Ludwik II Niemiecki , który od roku 831 panował w Księstwie Bawarii, Turyngii, Frankonii i Księstwie Saksonii, przejął w roku 833 władzę we wschodniej części państwa Franków. Traktatem z Verdun wprowadził Ludwik swoje państwo na arenę historii Europy jako niezależne królestwo.

Nazwa regnum francorum orientalium pojawiła się jednak później, dokładnie w roku 920, gdy Karol III Prostak i Henryk I Ptasznik zawarli układ w Bonn.

Inaczej niż zromanizowane państwo zachodnich Franków, państwo wschodniofrankijskie - w większości położone poza dawnymi granicami Imperium Romanum - kształtowane było przez świadomość plemienną. Pozostało to istotną cechą historii Niemiec.

Regnum Teutonicorum

Od X wieku państwo wschodniofrankijskie określano również jako regnum teutonicorum (państwo Niemców). Określenie to utrwaliło się ostatecznie dopiero w wieku XI, jednak nie było to państwo jednolite. Obejmowało swoim zasięgiem Turyngię, Lotaryngię, Fryzję, Frankonię, Saksonię, Szwabię i Bawarię.

Królowie państwa wschodniofrankijskiego

• Ludwik II Niemiecki , 805/806-876, król od 833
• Ludwik III Młodszy , 835-882, król 876-882 we Frankonii, Saksonii i Turyngii, od 880 w Bawarii
  • Karloman , ok. 830-880, król 876-880 w Bawarii, 877-879 w Italii
• Karol III Otyły , 839-888, król Alemanów od 876, od 879 w Italii, od 882 król całego państwa wschodniofrankijskiego, ponadto od 881 cesarz rzymski
• Arnulf z Karyntii , 850-899, król od 887, ponadto od 896 cesarz rzymski
• Ludwik IV Dziecię , 893-911, król od 900
• Konrad I Młodszy , 881-918, król od 911
• Henryk I Ptasznik , 875/876-936, król od 919
• Otton I Wielki , 912-973, król od 936, cesarz Świętego Cesarstwa Rzymskiego od 962

Przypisy

Zobacz też

• Państwo zachodniofrankijskie
• Państwo środkowofrankijskie
• Królowie frankijscy