Wyżyna Podolska (
ukr.
Подільська височина -
trb.
Podilśka wysoczyna;
mołd.
Podişul Podoliei) -
wyżyna
w zachodniej części
Ukrainy
, leżąca pomiędzy środkowym biegiem
Dniestru
i
Bohu
, wchodząca w skład
Wyżyny Wołyńsko-Podolskiej
.
Zbudowana jest z
prekambryjskich
granitów
i
gnejsów
, przykrytych płytowo zalegającym kompleksem skał mezozoicznych i kenozoicznych. Powierzchnia falista i pagórkowata, silnie rozczłonkowana głębokimi dolinami rzek o charakterze jarów. Na północnym zachodzie opada stromym i wysokim progiem ku
Wyżynie Wołyńskiej
, na wschodzie graniczy z
Wyżyną Naddnieprzańską
.
Najwyższą część stanowią:
Gołogóry
- z kulminacją
Kamuły
(471 m n.p.m.) oraz
Miodobory
(Towtry) - wał wapiennych skałek, którego wysokość dochodzi do 435 m n.p.m. Klimat umiarkowany ciepły kontynentalny.
Rzeki należą do dorzeczy Dniestru (m.in.:
Seret
,
Zbrucz
,
Smotrycz
, Murata) oraz Bohu (m.in.: Rom,
Sawranka
,
Kodyma
).
Jest to rozwinięty region rolniczy (uprawa
buraka cukrowego
, zboża, winorośli, sadownictwo, hodowla bydła). Główne miasta to:
Tarnopol
,
Winnica
,
Chmielnicki
i
Kamieniec Podolski
.