Grób Jana Zahradnika na cmentarzu Łyczakowskim
Jan Zahradnik (ur.
28 stycznia
1904
, zm.
22 października
1929
we
Lwowie
) – polski poeta i krytyk literacki.
Życiorys
Był synem Hieronima Zahradnika, starosty w
Kosowie
, w
Karpatach
Wschodnich i Olgi Zahradnik (nazwisko panieńskie Zarzycka). Jako czternastoletni uczeń lwowskiego III Gimnazjum im. Stefana Batorego, brał udział w
obronie Lwowa
(w 1918), za co został odznaczony Krzyżem Obrony Lwowa.
Wcześnie rozpoczął działalność literacką. Około siedemset wierszy i artykułów opublikował w dzienniku
Stronnictwa Narodowo Demokratycznego
– "
Słowie Polskim
". Należał do założycieli Zespołu Stu. Wydanie książkowe jego poezji, zatytułowane Ludziom smutnym ukazało się w 1925. Wydano też jego broszurę o
Makuszyńskim
– W krzywym zwierciadle (1927) oraz dramat pt. Łątki lwowskie (1924), którego był współautorem. Jego wiersze ukazały się w wielu antologiach polskich i zagranicznych.
Książeczkę o nim wydał prof.
Mieczysław Piszczykowski
. Jego poezję opracował (wraz z obszerną bibliografią) Józef Giergielewicz.
Dwa lata przed śmiercią Jan Zahradnik spędził w sanatorium dla chorych na
gruźlicę
w
Hołosku
. Pochowany na
Cmentarzu Łyczakowskim
obok Kaplicy Borkowskich przy bramie głównej.