Tablica upamiętniająca pochówek króla w kościele w Ringsted na Zelandii
Eryk IV Plovpenning (
duń.
Erik 4. Plovpenning) – (ur.
1216
, zm.
10 sierpnia
1250
),
król Danii
1241
-
1250
z dynastii
Estrydsenidów
.
Młody król
Syn króla
Danii
Waldemara II Zwycięskiego
i Berengarii (zm. 1221) córki króla Portugalii
Sanczo I
, brat Waldemara (III, ur. 1209),
Abla
(ur. 1218) i
Krzysztofa I
(ur. 1219). W 1231 r. po śmierci starszego brata Waldemara (III) ojciec Waldemar II ustanowił Eryka współrządcą królestwa i w
1232
koronował na króla Danii.
Kandydat na tron niemiecki
W czerwcu 1249 król czeski
Wacław I
spotkał się na zamku
Loket
z palatynem reńskim Ottonem, landgrafem turyńskim
Henrykiem Raspe
i margrabią miśnieńskim
Henrykiem Dostojnym
. Monarcha czeski próbował przekonać swoich gości do wyboru Eryka na antykróla niemieckiego. Elekcja miała zostać przeprowadzona w
Lubuszu
pod ochroną króla czeskiego i margrabiego brandenburskiego. Margrabia miśnieński i landgraf Turyngii odmówili poparcia tego planu i wyjechali do pobliskiego
Chebu
, gdzie cesarz
Fryderyk II
naradzał się ze swoimi zwolennikami[1].
Panowanie w Danii
Po śmierci ojca (
1241
) Eryk IV objął samodzielne rządy, jednak szybko popadł w konflikt z Nielsem, biskupem
Viborga
, zakończonym wygnaniem biskupa. Niezadowolenie z rządów króla wykorzystał jego brat Abel (od 1232 noszący tytuł księcia
Szlezwiku
), który wspomagany przez hrabiów
Holsztynu
wywołał wojnę domową. W
1247
r. Eryk IV pokonał w bitwie Abla i wziął do niewoli wspomagającego go Krzysztofa, swego drugiego brata. Dwa lata później król Eryk rozpoczął przygotowania do
krucjaty
w
Estonii
, w związku z czym na ludność, zwłaszcza chłopów, nałożono wysokie podatki, co zyskało królowi przydomek „Denar Od Pługa” (duń. Plovpenning). Doprowadziło to do buntu chłopów w
Skanii
, co wykorzystał Abel, który przy wsparciu sprzyjającego mu duchowieństwa ponownie zaatakował króla. Erykowi IV udało się zdławić powstanie w Skanii, potem najechał Szlezwik, gdzie także odniósł sukces, ale podczas tej wyprawy, w dniu
10 sierpnia
1250
został zamordowany, najprawdopodobniej na polecenie swego brata Abla.
Rodzina
Król Eryk IV w
1239
poślubił
Juttę z Saksonii
(zm. 1250), córkę
księcia Saksonii
Albrechta I
(zm. 1260) i Agnieszki z Turyngii. Król miał dwóch synów: Krzysztofa i Kanuta, którzy zmarli (zginęli ?) około 1250 r. oraz cztery córki: Zofię (jej mężem był
król Szwecji
Waldemar I
), Ingeborgę (jej mężem był
król Norwegii
Magnus VI
), Jutę i Agnieszkę.
Przypisy
- ↑ V. Vaníček, Velké dějiny zemí Koruny české, sv. 2, Praha-Litomyšl 2000, s. 349.