Malchus także Malchos (
VI wiek p.n.e.
) – starożytny wódz i władca
kartagiński
.
W jego czasach północnoafrykańskie państwo zwane Kartaginą rozpoczęło konkwistę wybrzeży
Morza Śródziemnego
. Wojska kartagińskie zdobywały nawet tereny wewnątrz
Czarnego Lądu
. W połowie VI wieku p.n.e. Kartagina walczyła z Libijczykami, by zagarnąć ich terytoria.
W
550 p.n.e.
Kartagińczycy pobili Greków z Sycylii w
Motji
, Panormo (
Palermo
) i
Soluntum
. Malchus w
540 p.n.e.
poprowadził swoje wojska - ok. 80.000 żołnierzy - do
Sardynii
, ale kilkakrotnie przegrał w walce z mieszkańcami wyspy. Ci ostatni woleli zburzyć własną twierdzę na Górze Sirai (dzisiaj we włoskiej
prowincji Carbonia-Iglesias
), by nie dostala się w ręce najeźdźców z południa. W decydującej potyczce Malchus stracił prawie wszystkie oddziały.
Wódz został skazany na banicję przez władze kartagińskie. Udało mu się jednak wrócić do miasta i zorganizować wewnętrzną rewoltę. Przejął władzę w państwie w wyniku
zamachu stanu
. Panował od ok.
556
do
550 p.n.e.
. Władzę odebrał mu Magon I, założyciel dynastii
Magonidów
, ojciec Asdrubala I i Hamilkara I. Malchus został zabity.