Wiktor Fedorowicz Janukowicz Віктор Федорович Янукович
Data i miejsce urodzenia	9 lipca 1950 Jenakijewo w obwodzie donieckim Ukraińskiej SRR .
Prezydent Ukrainy
Okres urzędowania	od 25 lutego 2010
Przynależność polityczna	Partia Regionów
Pierwsza Dama	Ludmyła Janukowicz
Poprzednik	Wiktor Juszczenko
13. premier Ukrainy
Przynależność polityczna	Partia Regionów
Okres urzędowania	od 21 listopada 2002 do 7 grudnia 2004
Poprzednik	Anatolij Kinach
Następca	Mykoła Azarow
15. premier Ukrainy
Okres urzędowania	od 28 grudnia 2004 do 5 stycznia 2005
Poprzednik	Mykoła Azarow
Następca	Mykoła Azarow
19. premier Ukrainy
Okres urzędowania	od 4 sierpnia 2006 do 18 grudnia 2007
Poprzednik	Jurij Jechanurow
Następca	Julia Tymoszenko

Wiktor Fedorowicz Janukowicz, ukr. Віктор Федорович Янукович (transkrypcja, patrz tabelka), ros. Виктор Фёдорович Янукович (ur. 9 lipca 1950 w Jenakijewie , w obwodzie donieckim ) – ukraiński polityk, premier Ukrainy w latach 2002–2005 i 2006–2007, przywódca Partii Regionów , od 2010 prezydent Ukrainy .

Życiorys

Janukowicz urodził się w Jenakijewie w obwodzie donieckim Ukraińskiej SRR . Wychowywał się w dzielnicy robotniczej. Jego przodkowie od strony ojca byli Białorusinami wywodzącymi się z miejscowości Januki (w dzisiejszej Białorusi , przed wojną na terenie Polski )^[1]. Ojciec pracował jako maszynista. Matka - Ukrainka - była pielęgniarką. W młodym wieku stracił oboje rodziców (matka umarła, gdy Wiktor miał 2 lata, a ojciec później) i odtąd był wychowywany przez babkę. Janukowicz określa sam siebie jako Ukraińca ^[].

Dwukrotnie (w latach 1968 i 1970) został skazany i uwięziony za kradzież i uszkodzenie ciała. W 1972 wyszedł na wolność. W 1980 uzyskał dyplom inżyniera -mechanika na politechnice w Doniecku, w 2001 ukończył Ukraińską Akademię Handlu Zagranicznego ze specjalnością prawa międzynarodowego. Obronił doktorat w Instytucie Badań Ekonomiczno-Prawnych Narodowej Akademii Nauk Ukrainy w Kijowie na podstawie pracy "Zarządzanie rozwojem infrastruktury wielkiego regionu przemysłowego". Następnie uzyskał tytuł profesorski i został członkiem Prezydium Narodowej Akademii Nauk Ukrainy, członkiem rzeczywistym Akademii Nauk Ekonomicznych Ukrainy i Kalifornijskiej Międzynarodowej Akademii Nauk. Przed objęciem stanowiska premiera, w latach 1997-2002, był również przewodniczącym Donieckiej Obwodowej Administracji Państwowej . Według organizacji zajmujących się wolnością mediów, podczas sprawowania tego urzędu przez Janukowicza doszło do wielu przypadków naruszania praw dziennikarzy, którzy krytykowali władzę^[2].

Udział w polityce

Jego kandydaturę na premiera wspierał prezydent Leonid Kuczma . Poprzedni rząd został zdymisjonowany przez prezydenta na skutek braku wystarczającego poparcia parlamentarnego.

Janukowicz cieszy się poparciem establishmentu ukraińskiego, który jest finansowo zainteresowany w utrzymaniu władzy obozu Leonida Kuczmy. W trakcie kampanii wyborczej na prezydenta głosił hasła lewicowe (solidarne państwo) takie jak zwiększenie pomocy socjalnej i subsydiów do bankrutujących post komunistycznych molochów, oraz prorosyjskie, jak uczynienie rosyjskiego drugim językiem urzędowym, walka z ukraińskim " nacjonalizmem " oraz integrację gospodarczą z Rosją . Jest przeciwnikiem nadania uprawnień kombatanckich dla partyzantów z UPA i OUN .

Wybory w 2004

Według oficjalnych wyników Ukraińskiej Centralnej Komisji Wyborczej, pierwszą turę wyborów, która odbyła się 31 października 2004, wygrał Wiktor Juszczenko , zdobywając 39,87% głosów, Wiktor Janukowicz zdobył wówczas 39,32% głosów. Janukowicz wygrał drugą turę wyborów z 49,42% głosów (Juszczenko 46,7%) i został prezydentem-elektem Ukrainy. Wyniki te jednak tak dalece odbiegały od wyników sondaży przeprowadzanych w lokalach wyborczych ( exit polls ), że nie zostały uznane przez opozycję ani przez międzynarodowych obserwatorów z OBWE .

Ogłoszenie Janukowicza prezydentem zostało wstrzymane decyzją Sądu Najwyższego do czasu rozpatrzenia wszelkich skarg dotyczących przebiegu wyborów. 29 listopada SN zajął się skargami, a 3 grudnia unieważnił drugą turę wyborów. W powtórce drugiej turze wyborów 26 grudnia Janukowicz przegrał ze swoim rywalem Wiktorem Juszczenką . Zdobył jedynie 44,20% głosów, a jego przeciwnik 51,99% głosów. Składając skargi na rzekome nadużycia, Janukowicz usiłował doprowadzić do unieważnienia wyników, ale zostały one odrzucone przez Centralną Komisję Wyborczą i Sąd Najwyższy. 31 grudnia ogłosił, że zamierza ustąpić ze stanowiska premiera , co uczynił 5 stycznia 2005. 6 stycznia 2005 został odwołany razem z całym rządem przez ustępującego prezydenta Leonida Kuczmę .

Wybory w 2006

Wiktor Janukowicz podczas rozmowy z Władimirem Putinem, 2006

W wyborach parlamentarnych z 2006 Partia Regionów zdobyła największą liczbę głosów. Jej członkowie uzyskali stanowisko premiera dla Janukowicza. Po długich rozmowach koalicyjnych prezydent Wiktor Juszczenko 3 sierpnia 2006 desygnował Janukowicza na to stanowisko, pomimo sprzeciwu Julii Tymoszenko . Kilka dni później powołał rząd i został zatwierdzony przez parlament. Jesienią jego rząd opuścili ministrowie z NU.

Wybory 2007

W wyborach we wrześniu 2007 zwyciężyła kierowana przez niego Partia Regionów , obsadzając 175 mandatów poselskich w Radzie Najwyższej Ukrainy , jednakże nie dało mu to szans na pozostanie przy władzy, ponieważ "pomarańczowi", skupieni wokół przywódców Pomarańczowej Rewolucji, wciąż mieli większość w nowym parlamencie.

Wybory 2010

W pierwszej turze wyborów prezydenckich w 2010 zajął pierwsze miejsce, uzyskując 35,32% głosów i wyprzedzając Julię Tymoszenko (25,05%) i Serhija Tihipkę (13,06%)^[3]. W drugiej turze wyborów prezydenckich wygrał z Julią Tymoszenko, uzyskując 48,95% głosów^[4]. 25 lutego 2010 złożył przysięgę w Radzie Najwyższej Ukrainy, rozpoczynając pięcioletnią kadencję prezydenta Ukrainy^[5]. Na uroczystość inauguracji nie stawił się ustępujący prezydent Wiktor Juszczenko^[6].

Rodzina

Od 1972 żonaty z Ludmiłą Janukowicz ; mają dwóch synów: Ołeksandra (lekarza stomatologa) i Wiktora (polityka).

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna witryna wyborcza