Wyżyna Judejska – widok przy podjeździe do Jerozolimy
Wyżyna Judejska (
hebr.
: הרי יהודה, Harei Yehuda;
arab.
: جبال الخليل, Jibal al-Khalil) – wyżyna położona w
Judei
, w
Izraelu
. Zwana również Wzgórzami Judzkimi lub Wzgórzami Hebronu. Dla tego terenu
KSNG
29 października
2003
nadało nazwę Góry Judzkie, nazwa ta została wycofana
9 czerwca
2010
[1].
Wyżyna Judejska należy do mniej żyznej części
Izraela
. Zaczynają się zaraz po Lubbân (biblijnej Lebonie) i dolinie starożytnego
Szilo
, osiągając od razu wysokość 800
m
. Dochodzą do 1016
m
na płaskowyżu Ba‘al Hatsor (
arab.
Tell ‘Asur), zachowując średnią 700
m
(
Jerozolima
, 700–750
m
). Najważniejsze punkty to: Nebi Samwîl (895
m
n.p.m.
) i
Góra Oliwna
(818
m
n.p.m.
). Bardziej na południe średnia wysokość wznosi się do 900–1000
m
:
Hebron
967
m
, Mamre (Râmat el-Khalîl) 1020
m
. Następnie średnia schodzi do 500–600
m
na
pustyni Negew
, natomiast na zachodzie równina nadbrzeżna ciągnie się aż do
Beer Szewy
[2].
Centralną część Wyżyny Judejskiej stanowi pasmo wzgórz, wznoszących się do maksymalnej wysokości 777
m
n.p.m.
(co oznacza 1267
m
nad poziomem położonego w największej na świecie
depresji
Morza Martwego
), położone w centralnej
Judei
, między
Jerozolimą
, a
Hebronem
, które przecina ok. 35-
kilometrowa
droga łącząca te dwa miasta. W paśmie tym, ok. 8
km
na południe od Jerozolimy leży miasto
Betlejem
[3]. Inne ważne miasta w obrębie Gór Judzkich to
Hebron
i
Ramallah
.
Wschodnie zbocza Wyżyny Judejskiej opadają stromo ku
dolinie Jordanu
i
Morzu Martwemu
. Leżąca tu
Pustynia Judzka
poprzecinana jest głębokimi i bezwodnymi
jarami
oraz usiana licznymi
grotami
. Dalej w kierunku południowym leży majestatyczna
Pustynia Negew
[4].
Przypisy
Zobacz też
