Na mapach: 40°10'22″N 44°17'33″E / 40.17278, 44.2925

Eczmiadzyn Էջմիածին
Katedra w Eczmiadzynie Katedra w Eczmiadzynie
Państwo	Armenia
Prowincja	Armawir
Położenie	40° 10' 22 '' N 44° 17' 33'' E
Ludność (2008) •  liczba ludności	52 757
Położenie na mapie Armenii Eczmiadzyn

Eczmiadzyn ( orm. Էջմիածին) - miasto w Armenii , w prowincji Armawir , nad granicą z Turcją , 18 km na zachód od Erywania . 68 tys. mieszkańców ( 2003 ), ośrodek handlowy i przemysłowy. Zabytkowy zespół katedralny - najstarszy kościół Armenii i całego byłego ZSRR , siedziba najwyższego patriarchy Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego , noszącego tytuł Katolikosa Wszystkich Ormian . Czwarte pod względem wielkości miasto kraju.

W miejscu dzisiejszego Eczmiadzyna osiedla istniały już w epoce kamienia , a potem w epoce brązu i żelaza . Z VIII wieku p.n.e. datuje się inskrypcja klinowa opisująca otwarcie kanału doprowadzającego wodę z rzeki Ildaruni do miasta Kwarlini, leżącego w miejscu centrum dzisiejszego Eczmiadzyna. W VI wieku p.n.e. miasto zostało przebudowane i nazwane Wardkesawan.

Za panowania króla Armenii Tigranesa Wielkiego w I wieku p.n.e. miasto stało się ośrodkiem handlu i do pewnego stopnia się zhellenizowało .

W IV w. n.e. miasto straszliwie ucierpiało od najazdów perskich, a zwłaszcza za panowania króla perskiego Szapura II ( 310 - 379 ), który dokonał niszczącego najazdu na Armenię: po straceniu jej władcy Arszaka II , w roku 367 , Szapur celowo wydał Armenię na łup swojej armii, wskutek czego zniszczeniu i rozgrabieniu uległo wiele miast w tym kraju, m.in. właśnie Wagarszapat. Gruntownej przebudowie poddał miasto król Waharszak z dynastii Arsacydów , który panował w latach 378 - 386 n.e. Powstałe w ten sposób Waharszapat było drugą rezydencją królewską po stolicy Armenii - Artaszat . Po interwencji rzymskiej władzę w Armenii objął Pap ( 368 - 374 ), za którego panowania Katolikosi Wszystkich Ormian , czyli przywódcy Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego , wybierani byli w Wagarszapacie, które w ten sposób awansowało do rangi stolicy tegoż Kościoła.

Największy skarb Eczmiadzyna powstał wskutek chrztu Armenii i bezpośrednio po tym zdarzeniu. "Kościół-Matkę" - katedrę w Eczmiadzynie - zaczęto budować już w 301 , a ukończono w 303 . Legenda głosi, że miejsce budowy katedry wskazał świętemu Grzegorzowi Oświecicielowi sam Chrystus - w każdym razie tak powstała nazwa "Edż Miacin", znacząca "Zstąpienie Jednorodzonego". Kompleks katedralny stał się siedzibą biskupów, a potem patriarchów Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego , ośrodkiem szkolnictwa i nauki w czasach rozkwitu ormiańskiej kultury, które niedługo później nadeszły. Katedrę kilkakrotnie burzyły obce najazdy - dzisiejszy gmach pochodzi z 480 . Katedrę odnowiono na początku VII wieku . Wtedy też zbudowano klasztory świętej Rypsymy ( 618 ) i świętej Gajany ( 632 ).

Na przełomie IV i V wieku w Eczmiadzynie przebywał z przerwami, twórca alfabetu armeńskiego (używanego aż po dziś dzień), Mesrop Masztoc ( 359 - 440 ). Jego pobyt w tym mieście miał miejsce w czasach panowania Chosroesa IV ( 385 - 388 ) z dynastii Arsacydów i później Masztoc przybył tutaj ponownie w roku 396 , kiedy to został uroczyście powitany przez ówcześnie panującego Wramszapuha ( 392 - 414 ).

W X wieku , po niszczących najazdach Turków , Mongołów i Tatarów , okolice Eczmiadzyna zostały opuszczone przez ludność, która emigrowała do Cylicji i utworzyła kolejne ormiańskie państwo - Królestwo Małej Armenii . Wraz z wiernymi wyemigrowała także hierarchia duchowna, opuszczając Eczmiadzyn. Dopiero po upadku Małej Armenii, w 1441 , Eczmiadzyn znów stał się siedzibą patriarchów. Nastąpił okres rozkwitu, trwający do XVII wieku . Wtedy wschodnia Armenia stała się polem wyniszczających granicznych wojen persko-tureckich, trwających do początku XIX wieku , które zrujnowały miasto i okolice. Kolejne lata na początku XIX wieku to dalszy wzrost konfliktów o kraje zakaukaskie między Rosją, Persją i Turcją. W 1804 roku wojska rosyjskie wkroczyły do Armenii i doszło do bitwy między nimi, a armią perską w tymże roku, pod Eczmiadzynem, w której Persowie ponieśli klęskę, ale i Rosjanie nie mogli się wtedy tam utrzymać. Ostatecznie jednak w wyniku dalszych działań wojennych, w 1828 tereny te zdobyła nowa kaukaska potęga - Rosja . Z Persji powrócili Ormianie przesiedleni tam przymusowo przez szachów i Eczmiadzyn zaczął się spokojnie odradzać i rozwijać. Jednakże panowanie rosyjskie przyniosło również istotne zmiany m.in. właśnie dla władz kościelnych w Armenii, a szczególnie w Eczmiadzynie. Przede wszystkim carat ograniczył wpływy polityczne katolikosów w Eczmiadzynie, pozostawił jednak wszystkie prawa Eczmiadzyna do posiadłości ziemskich.

W 1915 rosyjska część Armenii stała się azylem dla Ormian uciekających przed falą tureckiego ludobójstwa . Gdy w 1918 Turcy wtargnęli w granice Rosji, Eczmiadzyn został obroniony wysiłkiem militarnym całego narodu - w bitwie pod Sardarapatem Turcy zostali zatrzymani przed Eczmiadzynem i zmuszeni do odwrotu. Po zakończeniu I wojny światowej Eczmiadzyn znalazł się w granicach dzisiejszej Republiki Armenii.

Kompleks katedralny w Eczmiadzynie jest świętością narodową Ormian i zabytkiem wpisanym na listę światowego dziedzictwa UNESCO (obok drugiego kompleksu kościelnego w pobliskim Zwartnoc ). W eczmiadzyńskiej katedrze są przechowywane zabytkowe iluminowane rękopisy , ikony , rzeźby, krucyfiksy . Nad głównym wejściem wisi włócznia (Geghard), podobno ta, którą przebito bok Chrystusa na krzyżu.

Linki zewnętrzne

• Zdjęcia z Eczmiadzyna
• Etchmiadzin at Armenica.org
• Informacje o katedrze