Song Qingling, Madame Sun Jat-sen (ur.
27 stycznia
1893
, zm.
29 maja
1981
) –
chińska
polityk, żona
Sun Jat-sena
, później głowa państwa w
ChRL
.
Jedna ze słynnych sióstr Song, które odegrały znaczącą rolę w historii Chin. Jej młodszą siostrą była
Song Meiling
, późniejsza żona
Czang Kaj-szeka
. W przeciwieństwie do sióstr, Song Qingling w
Kuomintangu
reprezentowała lewicowe skrzydło. Następnie związała się z
KPCh
. Po przejęciu władzy przez komunistów, była obdarzona szacunkiem jako wdowa po ”Ojcu Nowoczesnych Chin”. W latach
1968
-
1972
, wspólnie z
Dong Biwu
, pełniła formalną funkcję głowy państwa w ChRL. Z trzech sióstr Song znana jest jako ta, która kochała Chiny[1].
Biografia
Urodzona w zamożnej rodzinie szanghajskiego przedsiębiorcy i misjonarza
metodystycznego
Charliego Songa
, na chrzcie otrzymała imię Rosamond[2]. Ukończyła żeński college w Macon (stan Georgia, USA).
25 października
1915
roku poślubiła w Japonii
Sun Jat-sena
. Związek ten wzbudził wiele kontrowersji i sprzeciw rodziny Song. Choć była jego sekretarką, a Sun Jat-sen pozostawał w przyjacielskich stosunkach z jej ojcem, miał też pierwszą żonę, Lu Muzhen, a różnica wieku między Song i Sunem wynosiła 26 lat[2].
Po śmierci Suna (1925) wybrana została do centralnych struktur
Kuomintangu
. Po pogorszeniu stosunków KMT z ZSRR w 1927 wyemigrowała do Moskwy. Podczas wojny
wojny chińsko-japońskiej
(1937-1945) powróciła do Chin. Założyła Chińską Ligę Obrony, organizację charytatywną zajmującą się m.in. zapewnieniem dzieciom opieki medycznej i dostępu do edukacji[2]. Politycznie coraz bardziej zbliżała się do komunistów; w
1948
roku była jednym ze współzałożycieli
Rewolucyjnego Komitetu Chińskiego Kuomintangu
.
Po utworzeniu ChRL została wiceprzewodniczącą Centralnego Rządu Ludowego, przewodniczyła także Stowarzyszeniu Przyjaźni Chińsko-Radzieckiej i objęła honorowe stanowisko przewodniczącej Ogólnochińskiego Związku Kobiet. W
1951
roku została uhonorowana
Międzynarodową Leninowską Nagrodą Pokoju
[2].
Z pomocą
Israela Epsteina
założyła magazyn China Reconstructs, znany obecnie jako międzynarodowy miesięcznik China Today. W 1953 roku opublikowany został zbiór jej pism Walka o Nowe Chiny[2].
W latach 1968-72 wraz z
Dong Biwu
pełniła funkcję głowy państwa, którą jako wiceprzewodniczący ChRL objęli wspólnie po usuniętym przewodniczącym
Liu Shaoqi
. Ponownie kierowała państwem latach 1976-1978 podczas kolegialnych 21-osobowych rządów po śmierci przewodniczącego Stałego Komitetu Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych
Zhu De
.
16 maja
1981
roku została przyjęta do
Komunistycznej Partii Chin
i otrzymała bezprecedensowy w historii tytuł honorowej głowy państwa[2].
Jej posiadłość na terenie
Shichahai
w
Pekinie
została zamieniona na muzeum[3]. W Chinach znajduje się więcej miejsc pamięci poświęconych Song Qingling.
Przypisy