Pismo ujgurskie, pismo staroujgurskie –
abdżad
wywodzący się z
alfabetu fenickiego
poprzez
alfabet aramejski
,
syryjski
i kursywne
pismo sogdyjskie
. Był używany przez kilka wieków do zapisywania
języka ujgurskiego
. Ostatnie znane manuskrypty pochodzą z XVIII w. Pismo ujgurskie stanowiło podstawę do stworzenia w XII w.
pisma mongolskiego
a w XVI w.
mandżurskiego
. Pismo to było zapisywane w pionowych kolumnach, poszczególne litery maja kilka odmian w zależności od tego, czy występują na początku, w środku, czy na końcu słowa.
Wiatr na Ziemi nie może wiać szybciej niż 520 km/h, jest to spowodowane siłami, które wpływają na cząsteczki powietrza (m .in. przyciąganie, tarcie, różnice ciśnień powietrza).