Andrzej Raczko (ur.
22 lutego
1953
w
Kutnie
) –
polski
ekonomista,
minister finansów
w rządach
Leszka Millera
i
Marka Belki
, od 7 września 2010 członek zarządu
Narodowego Banku Polskiego
[1].
Życiorys
W 1977 ukończył
ekonometrię
na
Uniwersytecie Łódzkim
, podjął następnie pracę na tej uczelni jako asystent, a po obronie (w 1986)
doktoratu
jako
adiunkt
. Studiował także w
brytyjskiej
uczelni
London School of Economics
.
W latach 90. pracował w sektorze bankowym w Łódzkim Towarzystwie Kredytowym (przekształconym później w Petrobank S.A.). Po przejęciu banku przez
LG Group
został członkiem zarządu i dyrektorem LG Petrobank S.A. Następnie związany z
PKO BP
S.A. jako kierownik zespołu ds. banku hipotecznego.
W latach 2001-2002 w okresie pełnienia funkcji ministra finansów przez
Marka Belkę
zajmował stanowisko podsekretarza stanu w tym resorcie. Odpowiadał za dług publiczny i politykę zagraniczną, w tym negocjacje akcesyjne jako członek zespołu negocjacyjnego. Podał się do dymisji po odejściu z rządu Marka Belki. Od października 2002 pracował w
Banku Gospodarki Żywnościowej S.A.
jako dyrektor departamentu strategii, a od maja
2003
jako wiceprezes. W tym czasie był także zastępcą gubernatora
Międzynarodowego Funduszu Walutowego
.
W czerwcu 2003 został powołany na stanowisko ministra finansów w rządzie
Leszka Millera
, jako następca
Grzegorza Kołodki
. Sprawował ten urząd również w
gabinecie Marka Belki
zaprzysiężonym 2 maja 2004, a następnie w
drugim rządzie
tego premiera, który uzyskał wotum zaufania 11 czerwca 2004. Zrezygnował z tej funkcji już 21 lipca 2004, objął następnie stanowisko w
Międzynarodowym Funduszu Walutowym
. Kolejno pracował w
Komisji Nadzoru Finansowego
na stanowisku dyrektora Departamentu Analiz Rynkowych, a od
2009
ponownie w Międzynarodowym Funduszu Walutowym jako visiting scholar, w charakterze obserwatora.
Dnia 7 września 2010 na wniosek prezesa NBP Marka Belki został powołany przez prezydenta
Bronisława Komorowskiego
w skład zarządu Narodowego Banku Polskiego[1].
Przypisy
Źródła