Rozpad protonowy –
reakcja jądrowa
rozpadu
jądra atomowego
, podczas której emitowany jest
proton
.
Ze względu na krótki czas życia
jąder atomowych
ulegających temu procesowi – poniżej sekundy – nie występują one w sposób naturalny w przyrodzie, są jednak wytwarzane w laboratoriach. Pierwsze jądro emitujące protony ze stanu podstawowego (
Lu-151
) zostało odkryte w roku
1981
w
Instytucie Badań Ciężkich Jonów
w
Darmstadt
w Niemczech. Wcześniej znane były przypadki emisji protonowej ze stanów izomerycznych (np. jądro
Co-53
). Znane do tej pory jądra będące emiterami protonów umiejscowione są w obszarze tzw.
ziem rzadkich
.
Rozpad protonowy należy wyraźnie odróżnić od emisji protonów opóźnionych, która najczęściej zachodzi po
rozpadzie beta
. W tym przypadku jądro powstałe w wyniku rozpadu znajduje się w stanie wzbudzonym i deekscytuje poprzez emisję protonu.
Przykłady
izotopów
, które ulegają rozpadowi protonowemu:
Eu-131
,
Ho-141
,
Tm-145
,
Cs-112
.
Przykładowe schematy rozpadu protonowego:
Zobacz też