Czarna Afryka (także: Afryka Subsaharyjska) – nazwa stosowana dla określenia części
Afryki
na południe od
Sahary
, zamieszkanej w większości przez ludność
czarnoskórą
. Potocznie wyróżnia się
Murzynów
,
Buszmenów
,
Hotentotów
,
Pigmejów
, ale faktycznie ludność czarnoskóra Afryki dzieli się na negroidów właściwych (ludy
Bantu
i ludność
Afryki Zachodniej
) oraz
Nilotów
(
Etiopia
,
Somalia
, a także takie plemiona jak
Masajowie
).
Czarna Afryka jest wciąż jednym z najbardziej zacofanych gospodarczo regionów świata. Wielu mieszkańców prowincji żyje jeszcze w prymitywnych tukulach – plemiennych wioskach. Ich tryb życia prawdopodobnie nie zmienił się od 30 000 lat. Plemiona te wyznają
animizm
.
Większość ludzi nie ma prądu, ani żadnych innych nowoczesnych wynalazków. Są trudności z dostępem do podstawowych usług. Do wielu zagubionych w lesie wiosek nie dotarła jeszcze współczesna cywilizacja, a nauka jest zabroniona przez starszyznę w wielu plemionach.
Analfabetyzm
w niektórych miejscach przewyższa 50%. Długie susze dodatkowo utrudniają sytuację w
Sahelu
, gdzie wielu mieszkańców utrzymuje się z prymitywnego rolnictwa i pasterstwa. Szaleje tam wiele chorób m.in.
malaria
i
AIDS
, a w niektórych krajach często wybuchają wojny.
Czarnej Afryce tradycyjnie przeciwstawia się Białą Afrykę – zamieszkane przez
białe
ludy
arabsko
-
barberyjskie
obszary północnej Afryki: Saharę, Półwysep Somalijski, wybrzeża Morza Śródziemnego i Morza Czerwonego.
Zobacz też