Widok na San Lorenzo (Sierra de la Demanda)
Góry Iberyjskie (
hiszp.
Sistema Ibérico albo Cordillera Ibérica) - starożytne
Hesperydy
, łańcuch górski w
Hiszpanii
.
Jest to zespół kilku masywów i pasm górskich ciągnący się na na długości około 460 km po północno-wschodniej stronie
mesety
pomiędzy miejscowościami
Logroño
na północy a
Alcoy
na południu. W budowie geologicznej gór wydzielić można kilka poziomów wiekowych. Najstarszy stanowi
paleozoiczne
podłoże wychodzące czasami na powierzchnię, zwłaszcza w miejscach silniejszych wypiętrzeń. Dużo większą rolę odgrywają zbudowane z morskich osadów pokrywy
mezozoiczne
dodatkowo sfałdowane w
trzeciorzędzie
(
orogeneza alpejska
).
Obszar gór wykazuje typową dla strefy krawędziowej asymetrię. Od strony mesety teren podnosi się stopniowo, natomiast od strony Kotliny Aragońskiej bardzo gwałtownie, osiągając znaczne wysokości. W skład Gór Iberyjskich wchodzą: najbardziej wysunięty na północ masyw Sierra de la Demanda ze szczytem
San Lorenzo
o wysokości 2271 m n.p.m., kolejnym jest Sierra de Cabollera ze szczytem Cabollera (2141 m n.p.m.), idąc dalej na południowy wschód mamy Sierra del Moncayo, której szczyt o tej samej nazwie,
Moncayo
, liczący 2313 m n.p.m. jest najwyższym wzniesieniem Gór Iberyjskich. Kolejne pasma to Montes Universales (1866 m n.p.m.), Sierra de Gúdar (Peñarroya 2024 m n.p.m.) i
Javalambre
(2020 m n.p.m.). W środkowej części łańcucha znajduje się obniżenie łączące Kotlinę Aragonii z wnętrzem mesety wykorzystywane przez rzeki Jalón i Henares.
Krajobraz gór jest najczęściej efektem
erozji
w różnych typach skał. Wyższą część gór zbudowaną głównie z kwarcytów i piaskowców charakteryzują liczne,
plejstoceńskie
formy polodowcowe, w południowej niższej np. pasmie Ciudad Encantada na północ od miasta
Cuenca
w dolomitach kredowych rozwinęły się wspaniałe
zjawiska krasowe
.