Eleonora Prowansalska (ok.
1223
–
26 czerwca
1291
) - druga córka
Rajmunda Berenguera IV
, hrabiego
Prowansji
i Beatrycze
Sabaudzkiej
.
Królowa Anglii
jako żona
Henryka III Plantageneta
.
Miała trzy siostry i wszystkie one zostały królowymi. Jej starszą siostrą była
Małgorzata Prowansalska
,
królowa Francji
jako żona
Ludwika IX Świętego
. Jej młodszymi siostrami były: Sancza Prowansalska, żona
Ryszarda
, earla
Kornwalii
, antykróla
Niemiec
, i Beatrycze Prowansalska, królowa
Sycylii
jako żona
Karola I Andegaweńskiego
.
Rodzina
Eleonora urodziła się w
Aix-en-Provence
, prawdopodobnie w
1223
.
13 stycznia
1236
poślubiła króla
Henryka III
(
1207
-
1272
). Para młoda po raz pierwszy spotkała się podczas ceremonii ślubnej w katedrze w
Canterbury
. Ich dziećmi byli:
-
Edward I Długonogi
(
17 czerwca
1239
-
7 lipca
1307
),
król Anglii
-
Małgorzata
(
29 września
1240
-
26 lutego
1275
), żona
Aleksandra III
,
króla Szkocji
- Beatrycze (
25 czerwca
1242
-
24 marca
1275
), żona
Jana II
,
księcia Bretanii
-
Edmund Crouchback
(
16 stycznia
1245
-
5 czerwca
1296
), 1.
hrabia Lancaster
- Ryszard (ok.
1247
- przed
1256
), istnienie niepewne
- Jan (ok.
1250
- przed
1256
), istnienie niepewne
- Wilhelm (ok.
1251
- przed
1256
), istnienie niepewne
- Katarzyna (
25 listopada
1253
-
3 maja
1257
)
- Henryk (ok.
1256
- ok.
1257
), istnienie niepewne
Eleonora była prawdopodobnie najbardziej przywiązana do swojego najstarszego syna Edwarda. Kiedy był on śmiertelnie chory w
1246
, Eleonora czuwała przy nim przez trzy tygodnie w
Beaulieu
- o wiele dłużej niż dopuszczały to przepisy. Dzięki swojemu wpływowi na męża, w
1249
Eleonora zapewniła synowi
księstwo Gaskonii
. Kiedy jednak jej najmłodsze dziecko - Katarzyna cierpiało na jakąś genetyczną, nieuleczalną chorobę, i kiedy zmarła w wieku 4 lat, oboje jej rodzice pogrążyli się w szczerym żalu.
Królowa Anglii
Eleonora była zaufaną małżonką dla Henryka III, jednak razem z nią na królewski dwór przyjechało jej wielu "kuzynów" (nazywanych Savoyards). Jej wpływ na króla oraz jej niepopularność wśród baronów spowodowały liczne tarcia podczas rządów Henryka III.
13 lipca
1263
Eleonora płynęła swoją barką w dół
Tamizy
, kiedy została zaatakowana przez
Londyńczyków
. Obawiając się o życie królowej,
burmistrz
miasta - Thomas FitzThomas, uratował ją i ukrył w domu biskupa Londynu.
W
1272
Henryk III zmarł, a 33-letni Edward został
Edwardem I
, królem Anglii. Eleonora otrzymała tytuł królowej wdowy i zajęła się wychowywaniem kilkorga swoich wnuków (syna Edwarda - Henryka i jego córki - Eleonory, oraz syna Beatrice - Jana). Kiedy jej wnuk Henryk zmarł w
1274
, Eleonora bardzo mocno go opłakiwała, a jego serce pochowano w klasztorze w
Guildford
, który ufundowała dla uczczenia pamięci wnuka. Sama królowa udała się do zakonu, ale pozostała w kontakcie z ukochanym synem i swoją siostrą
Małgorzatą
. Zmarła w
1291
w
Amesbury
.