Zgromadzenie Kapłanów Mariawitów (właściwie Zgromadzenie Kapłanów Mariawitów Nieustającej Adoracji Ubłagania, popularna nazwa mariawici) - wspólnota
kapłanów
założona na początku
XX wieku
przez św.
Marię Feliksę Kozłowską
. Przełożonym Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów jest ks. bp
Michał Maria Ludwik Jabłoński
.
Historia
2 sierpnia
1893
Feliksa Kozłowska
miała otrzymać objawienie
Dzieła Wielkiego Miłosierdzia
.
Jezus Chrystus
miał jej nakazać założenie Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów Nieustającej Adoracji Ubłagania. Do zgromadzenia wstępowali księża pragnący rzetelnie wypełniać swe powołanie kapłańskie. Pierwszym przełożonym zgromadzenia został ksiądz
Kazimierz Przyjemski
. Zgromadzenie Kapłanów Mariawitów istniało do
1903
w ukryciu, kiedy zadecydowano, że konieczne jest oficjalne powiadomienie hierarchii kościelnej.
6 sierpnia
1903
odbyła się w
Watykanie
kapituła mariawitów, na której liderem zgromadzenia został
Jan Maria Michał Kowalski
.
13 sierpnia
1903
Pius X
przyjął na audiencji kapłanów mariawitów. Złożono wówczas prośbę o legalizację Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów, dołączając opis objawienia
Dzieła Wielkiego Miłosierdzia
i krótką historię zgromadzenia. Po analizie dokumentów
Watykańska
Kongregacja Inkwizycji
31 sierpnia
1904
nakazała skasowanie zgromadzenia mariawickiego.
5 kwietnia
1906
papież
Pius X
wydał encyklikę Tribus circiter, która rozwiała wszelkie nadzieje kapłanów mariawitów na zmianę stanowiska
Watykanu
w sprawie Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów. Wykluczenie z
Kościoła rzymskokatolickiego
spowodowało konieczność utworzenia przez duchowieństwo i wiernych nowej organizacji kościelnej. W tym okresie wybuchła nagonka antymariawicka m.in. urządzano zasadzki na duchownych i świeckich wyznawców.
10 października
1907
odbyła się pierwsza Kapituła Generalna Kapłanów Mariawitów, w wyniku której powstał
Kościół Starokatolicki Mariawitów
. Do dziś wszyscy jego kapłani należą jednocześnie do zgromadzenia.
Cele i zadania
Celem Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów Nieustającej Adoracji Ubłagania jest szerzenie czci dla
Przenajświętszego Sakramentu
i wzywanie pomocy
Matki Boskiej Nieustającej Pomocy
będących ostatnim ratunkiem dla świata ginącego w grzechach oraz głoszenie treści zawartych w
Dziele Wielkiego Miłosierdzia
. Zakonnicy prowadzą parafie, domy parafialne i ośrodki kulturalno-oświatowe. Mariawitów nie obowiązuje
celibat
.
Habit
Habit
Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów nawiązuje do historii zgromadzenia jaki i
duchowości
, w której wzrastają jego członkowie. Kolor habitu -
szary
,
popielaty
, został zaczerpnięty od szaty
pokutnej
św.
Franciszka z Asyżu
, który był założycielem wszystkich gałęzi
franciszkańskich
.
Zasadniczą część habitu stanowi
tunika
, a ściślej
sutanna
. Tunika
mariawicka
jest bowiem szyta według
kroju
diecezjalnej
sutanny
rzymskokatolickiej
z tą jednak różnicą, że nie posiada na zewnątrz drobnych
guzików
. Kapłani mariawici, w przeciwieństwie do większości zgromadzeń opartych na pierwszej regule św. Francisza, nie mieli bowiem prowadzić życia wspólnego w
klasztorach
, ale życie
cenobickie
w poszczególnych placówkach duszpasterskich, czyli tak jak czyni to
duchowieństwo diecezjalne
. Ponadto zachowanie sutanny zamiast prostej tuniki wskazywało na to, iż wszyscy pierwsi kapłani mariawici rekrutowali się z kleru diecezjalnego. Sutanna zakończona jest od góry
koloratką
, taką samą, jak mają
redemptoryści
.
Sutanna przepasana jest
paskiem
, podobnie jak habit u większości
zgromadzeń franciszkańskich
. Na pasku zawiązane są cztery
węzły
, które odpowiadają czterem ślubom zakonnym.
Dane teleadresowe
- Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów Nieustającej Adoracji Ubłagania
- ul. Kazimierza Wielkiego 27,
Płock
- 09-400
Płock
- tel/fax 0-24-262-30-86
- e-mail:
mariawita@mariawita.pl
Zobacz też
Linki zewnętrzne