Buczyna
BuczynaBuczyna, Fagion sylvaticae | |
Syntaksonomia
| Klasa | Querco-Fagetea | Rząd |
Fagetalia
| Związek | Fagion sylvaticae | | R. Tx. et Diem. 1936 |
Buczyna (Fagion sylvaticae) –
syntakson
w randze związku należący do klasy europejskich mezo- i eutroficznych
lasów liściastych
– (Querco-Fagetea).
Leśne
zbiorowisko roślinne
, zazwyczaj z dominacją
buka
w
drzewostanie
. Dno tych lasów jest silnie zacienione, występują w nim rośliny cieniolubne i takie, które kwitną przed listnieniem drzew (
geofity
). W
podszycie
i
podroście
zwykle niemal wyłącznie młode buki. Często runa niemal brak – jest tylko gruba warstwa
ściółki
(tzw. buczyny nagie). CharakterystykaW
Polsce
na
nizinach
buczyny są niemal czysto bukowe (pojedynczo lub w domieszce, rzadko liczniej występują w nich
dęby
,
jesiony wyniosłe
,
jawory
). W górach są to zwykle lasy bukowe z domieszką
jodły
i
świerka
, ze względu na kryteria fitosocjologiczne należą tu także lasy jodłowe. - Występowanie
- Lasy występujące w Europie Środkowej na obszarach o wpływie klimatu suboceanicznego oraz w niższych położeniach górskich. Wykształcają się na
siedlisku
lasu świeżego
,
lasu mieszanego wilgotnego
i
lasu mieszanego świeżego
.
-
Charakterystyczna kombinacja gatunków
- ChCl. :
Klon polny
Acer campestre,
klon zwyczajny
Acer platanoides,
podagrycznik pospolity
Aegopodium podagraria,
zawilec gajowy
Anemone nemorosa, kłosownica leśna Brachypodium sylvaticum,
dzwonek pokrzywolistny
Campanula trachelium, turzyca palczasta Carex digitata,
leszczyna pospolita
Corylus avellana,
kruszczyk szerokolistny
Epipactis helleborine,
trzmielina zwyczajna
Euonymus europaea,
trzmielina brodawkowata
Euonymus verrucosus,
jesion wyniosły
Fraxinus excelsior,
przylaszczka pospolita
Hepatica nobilis,
łuskiewnik różowy
Lathrea squamaria,
suchodrzew pospolity
Lonicera xylosteum,
perłówka zwisła
Melica nutans,
wiechlina gajowa
Poa nemoralis,
jaskier różnolistny
Ranunculus auricomus,
porzeczka alpejska
Ribes alpinum,
szałwia lepka
Salvia glutinosa,
cebulica dwulistna
Scilla bifolia.
- ChO. :
piżmaczek wiosenny
Adoxa moschatelina,
czosnek niedźwiedzi
Allium ursinum,
zawilec żółty
Anemone ranunculoides, sałatnica leśna Aposeris foetida,
kopytnik pospolity
Asarum europaeum,
jarzmianka większa
Astrantia major,
żórawiec falisty
(mech) Atrichum undulatum, turzyca leśna Carex sylvatica,
kokorycz pusta
Corydalis cava,
kokorycz wątła
Corydalis intermedia,
kokorycz drobna
Corydalis pumila,
wawrzynek wilczełyko
Daphne mezereum,
nerecznica samcza
Dryopteris filix-mas,
wilczomlecz migdałolistny
Euphorbia amygdaloides, wilczomlecz słodki Euphorbia dulcis, dzióbkowiec bruzdowany (mech) Eurhynchium striatum,
ziarnopłon wiosenny
Ficaria verna,
złoć mała
Gagea minima,
gajowiec żółty
Galeobdolon luteum,
przytulia wonna
Galium odoratum,
niecierpek pospolity
Impatiens noli-tangere,
zdrojówka rutewkowata
Isopyrum thalictroides,
groszek wiosenny
Lathyrus vernus,
lilia złotogłów
Lilium martagon, tojeść gajowa Lysimachia nemorum,
szczyr trwały
Mercurialis perennis,
prosownica rozpierzchła
Milium effusum,
gnieźnik leśny
Neottia nidus-avis,
czworolist pospolity
Paris quadrifolia,
zerwa kłosowa
Phyteuma spicatum,
kokoryczka wielokwiatowa
Polygonatum multiflorum,
pierwiosnek wyniosły
Primula elatior,
miodunka ćma
Pulmonaria obscura,
miodunka plamista
Pulmonaria officinalis, jaskier kaszubski Ranunculus cassubicus,
jaskier kosmaty
Ranunculus lanuginosus,
żankiel zwyczajny
Sanicula europaea,
trędownik bulwiasty
Scrophularia nodosa,
czyściec leśny
Stachys sylvatica,
przetacznik górski
Veronica montana,
fiołek leśny
Viola reichenbachiana.
- ChAll. :
buławnik wielkokwiatowy
Cephalanthera damasonium,
żywiec cebulkowy
Dentaria bulbifera,
żywiec dziewięciolistny
Dentaria enneaphyllos,
żywiec gruczołowaty
Dentaria glandulosa,
buk zwyczajny
Fagus sylvatica, kostrzewa leśna Festuca altissima, kostrzewa górska Festuca drymeja, jęczmieniec zwyczajny Hordelymus europaeus, kosmatka gajowa Luzula luzuloides,
perłówka jednokwiatowa
Melica uniflora,
paprotnik Brauna
Polystichum braunii,
przenęt purpurowy
Prenanthes purpurea.
- Podkategorie syntaksonomiczne
- podzwiązek: Luzulo-Fagenion –
buczyna kwaśna
- zespół: Luzulo pilosae-Fagetum – buczyna kwaśna niżowa
- zespół: Luzulo luzuloidis-Fagetum – buczyna kwaśna górska
- podzwiązek: Galio odorati-Fagenion – buczyny żyzne niżowe
- zespół: Galio odorati-Fagetum – żyzna buczyna niżowa, buczyna pomorska
- zespół: Mercuriali-Fagetum – buczyna źródliskowa (lub zbiorowisko Fagus sylvatica-Mercurialis perennis)
- podzwiązek: Dentario glandulosae-Fagenion – buczyny żyzne górskie
- podzwiązek: Galio rotundifolii-Abietenion – las jodłowy
- zbiorowisko: Abies alba-Oxalis acetosella
- podzwiązek: Cephalanthero-Fagenion –
buczyna storczykowa
, ciepłolubna
- zespół: Carici albae-Fagetum – ciepłolubna buczyna nawapienna pienińska
- zespół: Cephalanthero rubrae-Fagetum – nadmorska ciepłolubna buczyna storczykowa
- zbiorowisko Fagus sylvatica-Cruciata glabra – ciepłolubna buczyna małopolska
- zbiorowisko Fagus sylvatica-Hypericum maculatum – ciepłolubna buczyna sudecka
Dyskusja ujęcia syntaksonomicznego i synonimyW wyniku realizacji projektu Vegetation Survey of Europe przez Międzynarodowe Zrzeszenie Fitosocjologiczne powstał szereg propozycji przebudowy systemu buczyn, m.in. zaproponowano pozostawienie w związku tylko buczyn żyznych. Utrzymano jednak szerokie ujęcie buczyn z podziałem ich na szereg podzwiązków. Zagrożenia i ochronaZbiorowiska roślinne należące do buczyn są wyznacznikami chronionych
siedlisk przyrodniczych
wymagających wyznaczania
obszarów Natura 2000
. Problemem w ochronie walorów przyrodniczych buczyn jest eksploatacja gospodarcza drzewostanów, prowadząca do zubożenia gatunkowego i strukturalnego lasów. Związane jest to z niszczeniem runa przy inicjowaniu
odnowienia
naturalnego, wprowadzaniem gatunków iglastych przy odnowieniu sztucznym, wykonywaniem zabiegów hodowlanych na dużych powierzchniach jednocześnie tak, że w efekcie powstają rozległe powierzchnie znajdujące się w jednej
fazie rozwojowej drzewostanu
. Eksploatacja buczyn wiąże się z usuwaniem drzew stosunkowo młodych (
wiek rębności
dla buków to maksimum 120-130 lat, drzewa w naturze dożywają 200-300 lat). Bibliografia- Herbich J. (red). 2004. Lasy i Bory. Poradniki ochrony siedlisk i gatunków Natura 2000 – podręcznik metodyczny. Ministerstwo Środowiska, Warszawa. T. 5.
-
Władysław Matuszkiewicz
, 2005. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa. .
Inne hasła zawierające informacje o "Buczyna":
Uznam
...
Piętra roślinności
...
Pojezierze Kaszubskie
...
Beskid Żywiecki
...
Łemkowie
...
Las
...
Wyżyna Krakowsko-Częstochowska
mieszane
bory
sosnowo-dębowe z domieszką jodły lub buka, świetliste dąbrowy. Sporadycznie występuje Buczyna sudecka i
Buczyna karpacka
z domieszką jodły. W runie tej ostatniej ...
Ojcowski Park Narodowy
roślinnych
. Największą powierzchnię zajmują lasy i zarośla, a wśród nich:
grądy dębowo-lipowe
,
Buczyna karpacka
, jaworzyna górska,
bory sosnowe
,
lasy mieszane
. Wiosną przed rozwojem liści ...
Beskid Śląski
źródliskowe
Wisły
. Beskid Śląski jest mocno zalesiony: pierwotnie dominowały tu lasy bukowo-jodłowe (
Buczyna karpacka
), obecnie – głównie świerczyny sztucznego pochodzenia.Beskid Śląski posiada gęstą sieć ...
Park Krajobrazowy Doliny Sanu
"Hulskie" (leśny, 189,87 ha).W przybliżeniu 80% powierzchni Parku zajmują lasy, przeważnie
reglowa
Buczyna karpacka
. Niemal połowę lasów stanowią drzewostany w wieku 100 lat i ...
Inne lekcje zawierające informacje o "Buczyna":
Świat roślinny i zwierzęcy w Polsce (plansza 13)
lipa drobnolistna, dąb, buk, mchy, żywiec cebulkowy, zawilec gajowy, występują w górach-Karpaty –Buczyna karpacka i Sudetach-Buczyna sudecka
Łęgi
- wielogatunkowe lasy liściaste, rosną na żyznych glebach, ...
207. Krainy geograficzne Polski. Karpaty (plansza 10)
...
Ochrona przyrody i krajobrazu w Polsce (plansza 8)
Narodowy (1960r.) - krajobraz młodoglacjalny na wyspie Wolin, wybrzeże klifowe, bory sosnowe, Buczyna
...
|