Długości granic Polski z innymi krajami
Granice Polski – pod względem powierzchni (312 679 km²) Polska zajmuje 9. miejsce wśród 43 państw kontynentu
europejskiego
. Graniczy z 7 krajami:
Niemcami
na zachodzie,
Słowacją
i
Czechami
na południu,
Rosją
na północy,
Litwą
,
Białorusią
i
Ukrainą
na wschodzie. Na północy granica państwa przebiega wzdłuż wybrzeża
Morza Bałtyckiego
. Razem granice Polski wynoszą 3511 km.[1]
Długość granic Polski
- Ogółem – 3511 km
- z
Czechami
– 796 km[1]
- ze
Słowacją
– 541 km[1]
- z
Ukrainą
– 535 km[1]
- z
Niemcami
– 467 km[1]
- z
Białorusią
– 418 km[1]
- z
Rosją
– 210 km[1]
- z
Litwą
– 104 km[1]
- morska – 440 km (jest to długość odcinków rozgraniczających obszar morza terytorialnego z Niemcami i Rosją oraz linii, której każdy punkt jest oddalony o 12 mil morskich od morskiej linii brzegowej, a w Zatoce Gdańskiej — od linii podstawowej morza terytorialnego. Długość linii brzegowej wynosi 770 km)[1]
Obecne granice
Granica
Polski oddziela terytorium państwa polskiego od innych państw i od morza. Rozgranicza również przestrzeń powietrzną i wody. W celu ochrony granic ustanowiono pas drogi granicznej (15 m) i strefę nadgraniczną (15 km), a także powołano uzbrojoną, umundurowaną formację –
Straż Graniczną Rzeczypospolitej Polskiej
. Kształt obszaru Polski jest stosunkowo regularny. Pod względem fizyczno-geograficznym granica na największej długości przebiega górami - 34,5%, granice rzeczne stanowią 27% długości, morska – 14,7%, a pozostałe – 23,8%. Współczesne granice Polski zostały ustalone w 1945 roku w
Poczdamie
i
Jałcie
. O kształcie powojennych granic zdecydowały trzy zwycięskie mocarstwa:
Stany Zjednoczone
,
Związek Radziecki
i
Wielka Brytania
. Ustalono wschodnią granicę na
Bugu
, zachodnią na
Odrze
i
Nysie Łużyckiej
, północną wzdłuż wybrzeża
Bałtyku
i południową wzdłuż pasm górskich
Sudetów
i
Karpat
. Po II wojnie światowej sąsiadami Polski zostali:
Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich
,
Czechosłowacja
i od
1949
roku
Niemiecka Republika Demokratyczna
. Po zjednoczeniu Niemiec w 1990 roku, rozpadzie ZSRR w 1991 roku i podziale Czechosłowacji w 1993 roku Polska graniczy z siedmioma krajami. Polska wyłączna strefa ekonomiczna na morzu obejmuje obszar 33 307 km². Wraz z morskimi wodami wewnętrznymi (2005 km²) i morzem terytorialnym (8682 km²) zajmuje obszar 43 994 km². W obrębie swojej strefy ekonomicznej Polska ma prawo do prowadzenia badań oraz rozpoznawania i eksploracji zasobów naturalnych-połowu ryb i wydobywania bogactw mineralnych. Może też tworzyć i użytkować sztuczne wyspy oraz inne konstrukcje i budowle morskie.
Rozwój terytorialny
Rzeczpospolita Obojga Narodów
Współczesne granice Polski zbliżone są swym zasięgiem do granic Polski Piastowskiej. Po zjednoczeniu około
990
roku państwo Piastów nie miało w swych granicach Prus. Luźny był również związek z Pomorzem, które starało się utrzymać niezależność. W X-XII wieku w granicach Polski znajdował się obszar około 250 000 km², ze stolicą w Gnieźnie, a od
1040
roku – w Krakowie. W dobie rozbicia dzielnicowego w latach
1138
-
1320
Polska
utraciła część terytorium. W
1181
roku poza granicami kraju znalazło się Pomorze Zachodnie. Brandenburgia zajęła ziemię lubuską (
1249
-
1252
) i pogranicze wielkopolsko-pomorskie. W latach 1308-1309
Pomorze Gdańskie
opanowali Krzyżacy. W 1320 roku Władysław Łokietek zjednoczył Polskę, poza
Śląskiem
i
Mazowszem
. Granice zostały zmienione przesunięte bardziej na wschód za czasów Kazimierza III Wielkiego, który w latach 1340-1366 przyłączył Ruś Halicko-Wołyńską, podporządkowując sobie lenno
Ruś
Czerwoną i zachodnie Podole. W
1370
roku terytorium kraju wraz z lennami wynosiło 240 000 km². W 1466 roku odzyskano
Pomorze Gdańskie
, ziemię chełmińską i Warmię, czyli tzw.
Prusy Królewskie
, oraz
Mazowsze
. Wtedy został ustalony obowiązujący do rozbiorów Polski w latach
1772
-
1795
przebieg granic zachodnich. W latach
1462
-
1529
dokonywano stopniowej inkorporacji Mazowsza. W
1569
roku do Polski przyłączono również Podlasie, Wołyń, Podole i Kijowszczyznę. W tym samym roku zawarto w sejmie lubelskim unię realną z Wielkim Księstwem Litewskim, tworząc Rzeczpospolitą Obojga Narodów. W 1582 roku powierzchnia Polski liczyła 815 000 km², ziem, zwanych koroną ze stolicą w Warszawie. Po wojnach z
Moskwą
od
1609
roku stopniowo rozszerzało się terytorium Rzeczypospolitej, m.in. w
1619
roku o ziemię smoleńską, czernihowską i siewierską. Polska wtedy zajmowała największy w swoich dziejach obszar, liczący 990 000 km² w 1634 roku. W
1667
roku utraciła ziemię smoleńską, czernihowską i siewierską oraz Zadnieprze z Kijowem. W latach
1672
-
1699
doszło do czasowej utraty Podola. W
1699
roku powierzchnia wynosiła 733 000 km² i utrzymywała się do I rozbioru w
1772
roku.
W
1918
roku kraj odzyskał niepodległość, ale do końca grudnia wyzwolono jedynie ziemie byłej kongresówki i część zaboru austriackiego ze Lwowem; granice II Rzeczypospolitej nie były jeszcze ustalone prawnie ani faktycznie. Ostateczny kształt II Rzeczpospolita przybrała w
1922
roku w wyniku plebiscytów, powstań śląskich, powstania wielkopolskiego, wojen z Ukrainą i Rosją sowiecką oraz wcielenia do Polski Wileńszczyzny; w roku
1923
Rada Ambasadorów
uznała wschodnie granice Polski. Terytorium Polski po
1923
roku sięgało na wschodzie po Dziwnę, Słucz i Zbrucz. Poza granicami pozostawał Gdańsk jako
Wolne Miasto Gdańsk
,
Warmia
, okolice Elbląga i Malborka. W
1938
roku
Polska
anektowała Zaolzie oraz część Spiszu i Orawy.
Po II wojnie światowej w
1945
roku po podpisaniu porozumień w Jałcie i Poczdamie granice objęły tereny zachodnie po Odrę i Nysę Łużycką. Na północy przebiegają wzdłuż wybrzeża Bałtyckiego. Przywrócono w zasadzie przedwojenną granicę południową, jednak Zaolzie powróciło do Czechosłowacji. Na wschodzie ustalono granicę na Bugu (z korektą w
1951
).
Przebieg granic
Z Niemcami granica biegnie przez wyspę
Uznam
,
Zalew Szczeciński
,
Jezioro Nowowarpieńskie
, w kierunku południowo-wschodnim na zachód od
Szczecina
i
Gryfina
, przez koryto
Odry
i Odrą do Nysy Łużyckiej, a potem Nysą Łużycką w okolice Żytawy.
Z Czechami granica biegnie od doliny Żytawy, na południe od Bogatyni do Zawidowa, przez Góry Izerskie, doliną Izery, Przełęczą Szklarską, grzbietem Karkonoszy, Przełęczą Lubawską, Górami Stołowymi, przecina Kudowę Zdrój, przechodzi między Górami Bystrzyckimi i Górami Orlickimi, wzdłuż doliny Orlicy, Przełęczą Międzyleską, masywem Śnieżnika, Górami Złotymi, w pobliżu Złotego Stoku, przez Głuchołazy na południe do Prudnika, doliną Opawy, przecina dolinę Odry, biegnie wzdłuż doliny Olzy, przez Cieszyn i Przełęcz Jabłonkowską.
Granica ze Słowacją przebiega od Przełęczy Jabłonkowskiej, przez Zwardoń, Wielką Raczę, Pilsko, Babią Górę, Chyżne, przecina dolinę Orawy, główny grzbiet Tatr, biegnie doliną Białki wzdłuż doliny Dunajca, przez Pieniny, doliną Popradu, przez Muszynę, przełęczą Tylicką, Dukielską i Łupkowską, do szczytu Krzemieniec, nad przełęczą Użocką.
Granica z Ukrainą ciągnie się od przełęczy Użockiej, wzdłuż doliny Sanu, na wschód od Lutowisk, Ustrzyk Dolnych, przecina dolinę rzeki Strwiąż, Bramę Przemyską, przechodzi w kierunku północno-wschodnim i w okolicach Kryłowa osiąga rzekę Bug, a następnie wzdłuż Bugu biegnie do Sobiboru.
Granica z Białorusią przebiega od Sobiboru wzdłuż Bugu i skręca na północny wschód, przecina puszczę Białowieską, dolinę Narwi, biegnie wzdłuż doliny Świsłoczy, przecina dolinę Czarnej Hańczy i kończy się na północ od tej rzeki.
Granica z Litwą biegnie na północ od Czarnej Hańczy, na wschód od miejscowości Sejny, na północny wschód od Suwałk do okolic Wiżajn.
Z Rosją granica przebiega od okolic Wiżajn, przez Puszczę Romincką, równolegle na północ od miejscowości Gołdap, Węgorzewo, Bartoszyce, Braniewo, przecina Zalew Wiślany i kończy się na Mierzei Wiślanej w miejscowości Nowa Karczma.
Granica morska ciągnie się wzdłuż wybrzeża Morza Bałtyckiego.
Przejścia graniczne
oraz zlikwidowane:
Źródła
Zobacz też