Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Teodoret z Cyru

Teodoret z Cyru

Teodoret z Cyru

Teodoret z Cyru, Theodoretus (ur. ok. 386 / 393 , zm. ok. 457 / 466 ) - grecki pisarz, historyk Kościoła starożytnego , teolog , biskup Cyru (Kyrrhos) w Syrii (od 423 roku), jeden z najbardziej wszechstronnych i pięknie piszących Ojców greckich, egzegeta i teolog oryginalny. Występował przeciw różnym herezjom i poglądom religijno-historiozoficznym, takim jak millenaryzm czy monofizytyzm Eutychesa .

Spis treści

Życie i działalność

Urodzony ok. 393 r. w Antiochii , zdobył tam wykształcenie wśród mnichów, wśród których był m.in. Nestoriusz . Sam został mnichem ok. 416. Kiedy w 430 Cyryl Aleksandryjski rozpoczął kampanię przeciw Nestoriuszowi, stanął w obronie swego nauczyciela. Konsekwentnie, w 431 na Soborze Efeskim , przeciwstawił się potępieniu nestorianizmu , choć nie podzielał bez zastrzeżeń poglądów. Ułożył pięć ksiąg Pentalogion przeciw decyzjom soboru i nauce Cyryla. W 447 napisał Eranistesa („Żebraka”), występując odważnie w obronie prawdy objawionej. Za tę bezkompromisowość w sprawach wiary był prześladowany. Na „zbójeckim” synodzie w Efezie w 449 usunięto go ze stolicy biskupiej i zesłano do Apamei Syryjskiej. Dopiero po apelu papieża Leona Wielkiego oraz interwencji u nowego cesarza, Marcjana , wrócił do Cyru. W 451 Sobór Chalcedoński zrehabilitował go po potępieniu przez niego Nestoriusza. Wrogowie Teodoreta przekazali swoją nienawiść dalszym pokoleniom i dzieła jego zostały potępione na Soborze Konstantynopolitańskim II w 553 .

Pisma

Teodoret napisał wiele prac, ale najważniejsze są dwie: Eranistes („Żebrak”, dzieło teologiczne o podwójnej naturze Chrystusa) oraz Hellenikon therapeutike pathematon („Leczenie chorób hellenizmu”, dzieło apologetyczne rozprawiające się z różnymi kwestiami religijnymi ówczesnych czasów).

  • Eranistes („Żebrak”), napisany ok. 447 , jest najważniejszym dziełem teologicznym Teodoreta. Składa się czterech ksiąg. Trzy pierwsze to dialogi o podwójnej naturze Chrystusa: w pierwszej Chrystus przedstawiony jest jako „Niezmienny”, w drugiej jako „Nie zmieszany”, w trzeciej – jako „Nie podlegający cierpieniom”. Księga czwarta zbiera poprzednie dialogi w czterdzieści sylogizmów. Autor cytuje ponad dwieście tekstów, zapożyczonych z prawie dziewięćdziesięciu różnych dzieł patrystycznych.
  • Hellenikon therapeutike pathematon („Leczenie chorób hellenizmu”), napisane przed 437 , jest najważniejszym dziełem apologetycznym Teodoreta i ostatnią wielką, w całości zachowaną, starożytną apologią chrześcijańską. Składa się ono z dwunastu rozpraw o zasadniczych kwestiach, które nurtują człowieka religijnego i filozofa. Autor podaje i porównuje odpowiedzi mądrości pogańskiej i religii objawionej. Starożytni pisarze (Tacyt, Swetoniusz, Julian Apostata) uważali chrześcijaństwo za chorobę polegającą na bezbożności i zabobonie. Teodoret z kolei dowodzi, że to właśnie poganie są chorzy na zarozumiałość: oni potrzebują leczenia; zbyt zadufani w wartość filozofii nie dostrzegają jedynej prawdy objawionej; akcentuje wyższość Ewangelii nad filozofią grecką. Odpiera więc tradycyjne zarzuty kierowane pod adresem chrześcijaństwa.
Wydanie polskie: Leczenie chorób Hellenizmu, Warszawa 1981.
  • Dzieła egzegetyczne stanowią objętościowo najważniejszą część spuścizny Teodoreta. Zachowały się komentarze do: Pieśni nad Pieśniami, Psalmów, wszystkich proroków: Daniela, Ezechiela, Jeremiasza, Izajasza. Z Nowego Testamentu zachował się jedynie komentarz do czternastu Listów św. Pawła. Wszędzie krytykował swoich poprzedników, którzy jego zdaniem zbytnio ulegali wpływom egzegezy żydowskiej.
  • Historia Kościoła, napisana na wzór Euzebiusza z Cezarei . Autor rozpoczyna od okresu, na którym się zatrzymał Euzebiusz. W pięciu księgach przedstawione są lata od 323 do 428 , w znacznej części są to dzieje sporów ariańskich. Autor zdradza nastawienie antyheretyckie i apologetyczne. Cytuje też wiele dokumentów (listy synodalne, encykliki biskupie, dekrety cesarskie).
  • Dzieje miłości bożej, Historia mnichów syryjskich, Tyniec-Kraków 1994, seria: źródła monastyczne t.7,
  • Listy, Warszawa 1987.

Zobacz też

Bibliografia wybrana

  • Abramowski, L., Reste von Theodorets Apologie fur Diodor und Theodor bei Facundus, TU 63/1962, ss. 61-9;
  • Altaner, B., Stuiber, A., Patrologia, Warszawa 1990;
  • Antologia listu chrześcijańskiego. I. Lublin 1978;
  • Azema, Y., Citations d’auteurs et allusions profanes dans la Correspondance de Theodoret, TU 125/1981, ss.5-13.
  • Azema, Y., Introduction, w: Theodoret de Cyr, Correspondance, t.I., Paris 1955., ss.9-71.
  • Azema, Y., Sur la chronologie de trois lettres de Theodoret de Cyr, REG 67/1954 ss.82-94.
  • Banaszak, M., Historia Kościoła Katolickiego, t.I, Warszawa ATK, 1989;
  • Bardy, G., DThC, t.15, Paris 1946 r., kol.299-326.
  • Canivet, P., Histoire d’une entreprise apologétique au Ve siecle, Paris 1957;
  • Canivet, P., Introduction, w: Theodoret de Cyr, Thérapeutique des maladies helléniques, Paris 1958, ss.7-84.
  • Danielou, J., Marrou, H., Historia Kościoła, t.I, Od początków do roku 600, Warszawa 1984,
  • Honigmann, E., Theodoret of Cyrrus and Basil of Seleucia. The Time of their Death, Studi e Testi 173/1953, ss. 174-184.
  • Karas, M., Teodoret z Cyru, sławny czy zapomniany?, „Filomata”, nr 425-426 (1995), s. 97-104
  • Ostrogorski, G., Dzieje Bizancjum, Warszawa 1968,
  • Papageorgiu, P.N., Zu Theodoretos und Georgios Burtzes, BZ 2/1893 s. 585-90;
  • Parmentier, L., Theodoret als Geschichtschreiber, Einleitung, w: Theodoret Kirchengeschichte, Leipzig 1911, ss.XCVIII-CVI;
  • Places des, E. Le Platon de Theodoret, REG 68/1955, ss.171-184.
  • Schwarz, E., Zur Schriftstellerei Theodorets, Sitzungberichte der Bayerischen Akademie des Wissenschaften, 1922, ss.30-40,
  • Simon, M., Cywilizacja wczesnego chrześcijaństwa, Warszawa 1992,
  • Stróżewski, Wł., Wykłady o Platonie, Ontologia, Kraków 1992,
  • Tatarkiewicz, Wł., Historia filozofii, T.I., Warszawa 1990,
  • Vogt, J., Upadek Rzymu, Warszawa 1993,
  • Wagner, M., A Chapter in Bizantine Epistolography. The Letters of Theodoret of Cyrus, DOP 1948, ss.119-181.

Linki zewnętrzne


Inne hasła zawierające informacje o "Teodoret z Cyru":

Teodoret z Cyru Teodoret z CyruTeodoret z Cyru, Theodoretus (ur. ok. 386 / 393 , zm. ok. 457 / 466 ) ...

Teodor z Mopsuestii ...

Szkoła antiocheńska dwóch natur w Chrystusie. Pod wpływem tradycji antiocheńskiej był także obrońca Nestoriusza, Teodoret z Cyru , również uczeń Teodora z Mopswestii , oraz Ibas z Edessy . ...

Warianty tekstowe Nowego Testamentu ...

List do Filemona znaczenia Listu do Filemona Jan Chryzostom , Hieronim ze Strydonu , Ambrozjaster , Teodor z Mopsuestii , Teodoret z Cyru podkreślali, że choć List jest krótki i z literackiego ...

Sobór nicejski I ...

Justynian I Wielki ...

JHWH ...

Antiochia (Turcja) dwóch natur w Chrystusie. Pod wpływem tradycji antiocheńskiej był także obrońca Nestoriusza, Teodoret z Cyru . Po Soborze nicejskimW miarę rozwoju hierarchii kościelnej biskupi Antiochii ...

Kategoria:Historycy chrześcijaństwa kategorii.A Berthold Altaner E Euzebiusz z Cezarei F Filip z Side Filostorgiusz J Janusz Zbudniewek K Bolesław Kumor N August Neander R Rufin z Akwilei S Sokrates Scholastyk Sozomenos T Teodor Lektor Teodoret z Cyru Z Zosimos (historyk) ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Teodoret z Cyru":

Hasło nie występuje w innych lekcjach!





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie