Fabryka z jednego z okien pałacyku
Fabryka braci Briggs to
fabryka
–
przędzalnia
wełny
założona w miejscowości
Marki
pod
Warszawą
w końcu
XIX wieku
przez pochodzących z
Anglii
przedsiębiorców – braci Briggs.
W roku
1883
tereny należące wcześniej do spółki udziałowej pod nazwą "Folwark i cegielnia wójtostwa Marki" zakupili pochodzący z przemysłowego miasta
Bradford
angielscy
przedsiębiorcy – bracia Edward, Alfred i John Briggs i już w marcu rozpoczyna się budowa wielkiej fabryki.
W roku
1884
grupa
przedsiębiorców
angielskich działając pod
firmą
"Briggs, Posselt i spółka" uruchomiła w Markach jedną z największych i najnowocześniejszych wówczas
przędzalni
wełny
w
Europie Środkowo-Wschodniej
, produkującą głównie na rynek
rosyjski
, który po
1850
stał się dostępny także dla produktów z
Królestwa Kongresowego
(napływ taniej
siły roboczej
możliwy był dzięki
uwłaszczeniu chłopów
w
1864
). Już na początku istnienia firmy wycofał się Ernest Posselt i firma zmienia nazwę na "E. Briggs, Bros & Co".
Wyrabiano tu
przędzę
czesankową i przędzę wełnianą farbowaną i była to jedna z pierwszych fabryk w Królestwie posiadających oświetlenie elektryczne (
1893
).
Bracia Briggs zbudowali także w Markach m.in. osiedle robotnicze oraz budynek
szkoły elementarnej
– obecnie będący siedzibą Mareckiego Ośrodka Kultury. Uruchomienie w roku
1897
linii
kolei
konnych
łączących
Targówek
z
Pustelnikiem
, przekształconej w
1899
w trakcję
parową
i przedłużonej do
Radzymina
przyczyniło się do dalszego rozwoju miejscowości.
Marecka Kolejka Dojazdowa
przestała funkcjonować w
1974
.
W roku
1904
poświęcono zbudowany w stylu neogotyckim kościół pod wezwaniem św.
Izydora Oracza
, który przejął funkcje służącego wcześniej mieszkańcom drewnianego kościółka w
Grodzisku
, zbudowany także dzięki wkładowi braci Briggsów. Przed
I wojną światową
przędzalnia dysponowała jedną z najnowocześniejszych na
Mazowszu
elektrowni
o mocy 1565 kW, wytwarzającej prąd trójfazowy o napięciu 220 i 500 V.
W
1911
po śmierci starszych braci właścicielem zostaje Alfred Briggs, który umiera w
1925
. W tym czasie pozycja fabryki na rynku była już zdecydowanie gorsza niż w na początku jej funkcjonowania.
W
1945
zakłady przeszły na rzecz Skarbu Państwa i już w
1950
rozebrano bocznicę kolejową do fabryki. Obecnie w budynkach pofabrycznych mieszczą się magazyny.
Linki zewnętrzne